หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1709

แขกทุกคนลุกขึ้นยืนต้อนรับเมื่อเห็นคุณชี่ปรากฏตัว

“คุณชี่!” ทุกคนทักทายเขา

เฉินผิงประหลาดใจกับการปรากฏตัวของคุณชี่อย่างไม่คาดคิดมาก่อน

"คุณชี่ วันนี้ลมอะไรหอบมาละครับ?” เฉินผิงถามขณะที่เดินเข้าไปหาเขาอย่างกระตือรือร้น

“ผมคงพลาดมาก หากไม่มาแสดงความยินดีกับผู้ก่อตั้งสำนักที่อายุน้อยที่สุดในเมืองจิงตูด้วยตัวเอง” คุณชี่ขยับริมฝีปากตอบ

เนี่ยเฉิงมีท่าทางหม่นหมองเมื่อเห็นคุณชี่ แต่ก็ยังคงทักทายอย่างสุภาพว่า “คุณชี่”

สายตาของคุณชี่กวาดตามองเขาขึ้นๆ ลงๆ ก่อนที่เขาจะพูดอย่างไม่แยแส “ไปให้พ้น”

เนี่ยเฉิงรีบดึงหนิงจื้อออกไปเงียบๆ ทันที

การปรากฏตัวของคุณชี่ยิ่งทำให้เฉินผิงดูมีเกียรติมากขึ้น ทุกคนมองว่าคุณชี่ดูเอาใจใส่ต่อเขาเป็นพิเศษ

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่ามันมีอะไรมากกว่าการดูแลเอาใจใส่ธรรมดาๆ

แม้แต่เจียงเหว่ยและนักสู้รุ่นใหม่ที่มีพรสวรรค์คนอื่นๆ ก็ยังอิจฉาความรู้สึกของคุณชี่ที่มีต่อเฉินผิง

“เชิญนั่งก่อนครับ คุณชี่” เฉินผิงเชื้อเชิญ

“ขอบคุณมาก แต่ไม่เป็นไรดีกว่า ผมจะทำให้ทุกคนหมดอารมณ์อยากอาหารเสียเปล่าๆ”

คุณชี่ยิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดต่อ “เหตุผลที่ผมมาที่นี่ก็เพื่อแจ้งให้คุณทราบว่าตระกูลวาตานาเบะได้ย่างเท้าเข้ามาในประเทศของเราแล้ว พวกเขาจะมาท้าดวลกับคุณ ซึ่งผมมั่นใจว่าคุณคือคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมที่สุดแล้วที่จะรับมือกับพวกเขา”

หัวใจของเฉินผิงหล่นวูบ เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าตระกูลวาตานาเบะจะยังไม่ยอมแพ้อีกทั้งที่ผ่านมานานแล้ว

เฉินผิงรู้มาบ้างเล็กน้อยว่าพวกเขาวางแผนหาทางเข้าไปในอาณาจักรต้าซย่าและลอบสังหารเขา อย่างไรก็ตาม ความพยายามของพวกเขาก็ล้มเหลวไปเพราะถูกขัดขวางโดยคนของคุณชี่ที่ชายแดนประเทศ

เขาพยักหน้ารับ “เข้าใจแล้วครับ คุณชี่”

หลังจากที่แจ้งข่าวเสร็จ คุณชี่อยู่ไม่นานก็กลับไป

“เฉินผิง คุณชี่เขาดีกับคุณมากเลยนะ ผมมั่นใจว่าสำนักมังกรจะต้องมีอนาคตที่สดใสแน่ ยิ่งเมื่อเราได้รับการอนุมัติอย่างเป็นทางการจากเขาแล้ว” เจียงเหว่ยกล่าวอย่างอิจฉา

ในตอนแรก เขาแค่ชื่นชมเฉินผิงที่เป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ แต่ตอนนี้เขายิ่งอิจฉาที่เห็นเฉินผิงถูกปฏิบัติอย่างพิเศษจากผู้ที่มีฐานะสูงกว่า

ชื่อเสียงเขาจะยิ่งขจรไปไกลในยุทธภพแน่นอนหากเขาสามารถเอาชนะเฉินผิงได้!

แขกคนหนึ่งลุกขึ้นยืนและขึ้นเสียงใส่จุน

จุนจับดาบคาตานะของเขาแน่นและกวัดแกว่งดาบ ประกายเย็นของดาบเหมือนหมาป่าที่พุ่งเข้ามาเพื่อตะครุบเหยื่อของมัน

อาคันตุกะคนนั้นแทบจะไม่มีเวลาตอบโต้ คอของเขาเกิดบาดแผลเป็นรอยกรีดโผล่ขึ้นมา ภายในชั่วพริบตาต่อมา ร่างกายของเขาก็เอียงไปข้างหน้าล้มคว่ำลงไป

ทั้งที่จุนแทบไม่ได้ขยับตัวเลยแม้แต่นิดเดียว!

ทุกคนกระทืบเท้าอย่างโกรธแค้นกับความรุนแรงอย่างโจ่งแจ้งนี้

เฉินผิงตั้งท่าต่อสู้และจ้องเขม็งไปที่จุนอย่างน่ากลัว

ทันใดนั้นเอง จู้ห่าวพุ่งทะยานขึ้นกลางอากาศตอนที่เฉินผิงกำลังจะเริ่มโจมตี

“นินจาจรจัดจากต่าวกั๋วอย่างแก กล้าดียังไงมาทำตามอำเภอใจตัวเอง!”

รัศมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวของจู้ห่าวหลั่งไหลล้อมรอบจุนทันที