หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1712

สรุปบท ตอนที่ 1712 คิดว่าตัวเองเป็นใคร?: หัตถ์เทวะราชันมังกร

อ่านสรุป ตอนที่ 1712 คิดว่าตัวเองเป็นใคร? จาก หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม

บทที่ ตอนที่ 1712 คิดว่าตัวเองเป็นใคร? คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ หัตถ์เทวะราชันมังกร ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย อาร์ม อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

สภาพเขาตอนนี้เหมือนรถที่วิ่งมาด้วยความเร็วแล้วต้องเบรกในทันที

จุนผงะไปชั่วครู่ หลังจากนั้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะยอมรับ เมื่อเขาเห็นเฉินผิงจับดาบคาตานะตรงๆ ด้วยมือขวา อีกทั้งยังจับมันด้วยมือเปล่า

“นะ-นี่มัน...”

จุนแทบไม่อยากเชื่อสายตากับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

จู้ห่าวที่ยืนอยู่ด้านข้างรู้สึกทึ่งไปด้วย ดาบคาตานะของจุนถึงกับสามารถฟันแส้เก้าส่วนของเขาหักไม่มีชิ้นดี แต่ดาบเล่มนี้กลับทำอันตรายมือของเฉินผิงไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

ร่างกายของเฉินผิง แข็งแกร่งขนาดไหนกันนะ?

“คุณใช้ครบสามกระบวนท่าแล้ว”

เฉินผิงพูดจบ เขาก็เพิ่มกำลังอีกเพียงเล็กน้อย ดาบคาตานะของจุนก็หักคามือเขาทันที

จุนทรุดลงไปกองกับพื้น

กว่าจุนจะกลับมาตั้งสติได้ เฉินผิงก็ยกขาขึ้นแล้วเตะไปที่หน้าอกของจุนอย่างแรง ทำให้จุนกระเด็นไปไกลกว่าสิบเมตรก่อนจะดิ่งลงพื้นและกระอักเลือดออกมา

เมื่อเห็นอย่างนั้น ทุกคนมีสีหน้าที่ยากจะบรรยาย ความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้นี้พลุ่งพล่านอยู่ในตัวพวกเขา โดยเฉพาะจู้ห่าว เขาเพิ่งจะเป็นคนที่สาบานว่าจะท้าประลองและเอาชนะเฉินผิงให้ได้ แต่ในตอนนี้เฉินผิงกลับโค่นจุนลงแทบจะในเวลาเพียงไม่เท่าไร เรียกได้ว่าแทบจะทันที

เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของจู้ห่าวยังด้อยกว่าเฉินผิงมากนัก

ฉันไม่เข้าใจเลย เฉินผิงไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าฉันมากมายนัก แต่เมื่อไหร่ที่เขาอยู่ในสนามการต่อสู้จริง เขามักจะสามารถเอาชนะกับคนที่ทรงพลังกว่าได้อย่างง่ายดายเสมอเลย

พวกเขาจะไม่มีทางรู้เลยว่าร่างเกราะทองคำหมายถึงอะไรกันแน่...มันคือร่างที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก

จุนอยากจะลุกขึ้นยืน แต่ลูกเตะครั้งนั้นของเฉินผิงแทบทำให้อวัยวะภายในของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ

เขายังคงกระอักเลือดออกจากปากอยู่ตลอด

เฉินผิงก้าวไปข้างหน้าและเหยียบศีรษะของจุนจนหน้าของเขาแนบติดอยู่กับพื้น

นินจทั้งสามนี้เป็นเพียงคนธรรมดาทำไมพวกเขาถึงกล้ามาหาฉัน?

"ท่านคาวากุจิ ช่วยผมด้วย...” จุนร้องเรียกทันทีเมื่อเห็นคาซูโอะเดินเข้ามา

คาซูโอะไม่แม้แต่จะเหลือบมองจุน เขากลับมองเฉินผิงแล้วยิ้มออกมา “คุณคือเฉินผิงใช่ไหม? พวกเราเป็นทูตที่ถูกส่งมายังประเทศของคุณ จุนก็เป็นหนึ่งในพวกเราเช่นกัน ดังนั้นคุณจึงไม่สามารถฆ่าเขาได้...”

เมื่อเห็นท่าทีของคาซูโอะแล้ว เฉินผิงจึงย้อนกลับไปว่า “แต่คนของคุณสามารถฆ่าคนอื่นได้ตามความต้องการเหรือ ทีผมกลับฆ่าเขาไม่ได้? คุณคิดว่าที่นี่เป็นถิ่นของคุณหรือไง? ยังไงวันนี้เขาก็ต้องตาย เขาต้องชดใช้ในสิ่งที่เขาทำด้วยชีวิต!”

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนธรรมดาอย่างคาซูโอะถึงกล้าพูดอย่างหน้าด้านๆ กับเขาแบบนี้

เพราะเขาในสถานะทูตงั้นหรือ?

“ผมบอกว่าคุณฆ่าเขาไม่ได้ไงล่ะ...” คาซูโอะหรี่ตาลง ขณะที่รอยยิ้มเริ่มจางหายไป

"คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? ถ้าให้คำตอบไม่ได้ ผมจะฆ่าเขาซะ แล้วมาดูกันว่าคุณจะหยุดผมได้ไหม...”

ขณะที่เฉินผิงพูดนั้น เขาก็ยกเท้าขึ้น เตรียมพร้อมที่จะกระแทกมันลง

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร