กิริยานั้นดูรุนแรงราวกับว่าจะระเบิดหัวของจุนออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ขณะที่เฉินผิงกำลังจะกระทืบมัน เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังอันรุนแรงกระแทกเขาให้กระเด็นออกไปในพริบตา
อย่างไรก็ตาม เขาสามารถทรงตัวอยู่ได้หลังจากถูกกระแทกถอยหลังไปหลายสิบฟุต
เมื่อหันไปเผชิญหน้ากับคาซูโอะ เฉินผิงพบว่าคนคนนี้ดูเหมือนเปลี่ยนไปเป็นอีกคนจากไอเย็นยะเยือกที่พุ่งออกมา
เฉินผิงขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจเพราะเขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่าคาซูโอะสามารถปกปิดพลังของเขาได้อย่างไรถึงขนาดที่แม้แต่ตัวเฉินผิงเองก็ตรวจจับไม่ได้
“ขอบคุณครับ ท่านคาวากุจิ” จุนพูดกับคาซูโอะ
“ยังจะสู้ไหวไหม จุน?” คาซูโอะถาม
จุนพยักหน้า "ไหวครับ!"
“งั้นก็ไปต่อ” คาซูโอะสั่ง “เราคือนักรบแห่งต้าวกั๋ว และเราไม่เคยรู้จักคำว่าพ่ายแพ้”
"ครับท่าน!" จุนพยักหน้า ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความกระหายเลือด
เฉินผิงมองอย่างสำรวจไปที่จุน แม้ว่าเขาจะสามารถกำจัดคนคนนี้ได้อย่างง่ายดาย แต่การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของคาซูโอะทำให้เขาระแวดระวัง
คาซูโอะดูเหมือนจะเห็นความกังวลของเฉินผิง เพราะเขายิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว ในเมื่อคุณสองคนต้องการจะประลองกัน ผมในฐานะหัวหน้าภารกิจจะปฏิบัติตามกฎอย่างเคร่งครัด”
เฉินผิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกกับคำพูดของคาซูโอะ เนื่องจากไอพลังที่เปล่งออกมาก่อนหน้านี้นั้นมหาศาลมาก
เขากวักมือเรียกจุน “เริ่มได้แล้ว!”
"ไป" คาซูโอะตบไหล่จุน
เสียงกระทบไหล่นั้นทำให้ไอพลังของจุนเปลี่ยนเป็นคลื่นพลังที่ถึงจุดสูงสุดอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...