หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1718

"คุณเฉินผิง คุณยอดเยี่ยมมาก!”

“น่าทึ่งมาก เฉินผิง!”

“เฉินผิง คุณมหัศจรรย์มาก! ฉันรักคุณ!" ฝูงชนโห่ร้องสรรเสริญเฉินผิงตอนที่จุนเสียชีวิต

แน่นอนว่าคาซูโอะดูนิ่งเงียบและเคร่งขรึมไป

"คุณคาวาจุกิ ผมบอกแล้วไง ว่ามันไม่แน่นอนว่าใครจะอยู่หรือใครจะตาย แต่ถึงกระนั้น ผมต้องขอบอกว่าคาถาอาคมของต้าวกั๋วนั้นช่างน่าสมเพชเสียจริง” คุณชี่กล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

คาซูโอท่าทางเย็นชาก่อนจะโบกมือและพูดว่า “ผมลาล่ะ คุณชี่” จากนั้นคาซูโอะก็จากไป แต่ก่อนที่เขาจะเดินจากไป เขาหันกลับไปมองเก๋อหยู่หานเป็นครั้งสุดท้าย เขาอยากจะจำผู้หญิงคนนี้ให้ขึ้นใจ

ความจริงแล้วคุณชี่ไม่ได้จากไปไหน เขายังวนเวียนอยู่ที่นั่นเพื่อรอหยุดคาซูโอะไม่ให้เข้าแทรกแซงในการต่อสู้ เพราะหากคาซูโอะเข้าร่วมการต่อสู้ เฉินผิงจะต้องล้มเหลวอย่างแน่นอน เฉินผิงยังไม่เหมาะที่จะสู้กับคาซูโอะ

หลังจากเฉินผิงฆ่าจุน คนที่ต้องการเลื่อนสถานะของตนจากการท้าประลองกับเฉินผิงก็รู้สึกลังเลใจ

พวกเขาหวังที่จะท้าต่อสู้กับเฉินผิงในวันนั้น แต่เมื่อได้เห็นพลังที่แท้จริงของเฉินผิง พวกเขากลับพบว่าความมั่นใจของตนได้อันตรธานหายไปโดยสิ้นเชิง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งจู้ห่าว แทบไม่กล้าแม้แต่จะมองเฉินผิงอีกต่อไปด้วยความความอับอาย

วันนั้น ข่าวเฉินผิงสังหารซามูไรจากต้าวกั๋วก็แพร่สะพัดยุทธภพราวกับไฟลามทุ่ง ยิ่งไปกว่านั้น

คุณชี่ยังเดินทางไปสำนักที่เฉินผิงตั้งขึ้นเพื่อให้อวยพรแก่เขาเป็นการส่วนตัว นั่นยิ่งทำให้สถานะของเฉินผิงดูสูงส่งขึ้นไปอีกเป็นประวัติการณ์ อีกทั้งหลายคนเริ่มให้ความสนใจที่จะเข้าร่วมสำนักมังกรฟ้ามากขึ้นเรื่อยๆ

ในเวลาเพียงไม่กี่วัน สำนักมังกรฟ้าก็แซงหน้าสำนักอื่นๆ และตระกูลที่มีชื่อเสียงต่างๆ

ความก้าวหน้านี้ไม่อาจมีใครเทียบได้เลยในยุทธภพ อีกปัจจัยหนึ่งนอกเหนือจากชื่อเสียงของเฉินผิงที่มีส่วนทำให้สำนักมังกรพัฒนาอย่างรวดเร็ว คือเฉินผิงตั้งใจที่จะแบ่งปันวิทยายุทธ์ของเขา และเขาวางแผนที่จะเลือกบุคคลที่มีความสามารถเพื่อฝึกฝนพวกเขาให้เป็นเจ้ายุทธ์อีกด้วย

นอกจากนี้สำนักมังกรเพิ่งก่อตั้งขึ้น อนาคตก็ยังไม่ชัดเจน จึงเป็นที่เข้าใจได้ว่าเหตุใดจึงไม่มีบุคคลที่แข็งแกร่งระดับนั้นมาเข้าร่วม “มอบงานของคุณให้กับคนอื่นไปก่อน ผมอยากพาคุณไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง หลังจากนั้นผมหวังว่าคุณจะได้เป็นเจ้ายุทธ์เมื่อกลับมาจากการเดินทางนั้นนะ” เฉินผิงกล่าวขณะที่ตบไหล่ของหลงซิงซู

หลงซิงซูแทบจะกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ไม่ต้องห่วง เฉินผิง! ผมจะรีบจัดการทันที!” จากนั้นหลงซิงซูก็เดินจากไปอย่างร่าเริง เพราะการได้เป็นเจ้ายุทธ์นั้นเป็นอะไรที่เขาไม่กล้าแม้แต่จะฝันถึง

หลังจากที่หลงซิงซูไปแล้ว กู่หลิงเอ๋อร์ก็เข้าไปในห้องของเฉินผิง พอเขารู้ว่าใครเข้ามา ก็กวักมือเรียกและทำท่าทางให้หญิงสาวเข้านั่งบนตักของเขา “คุณไม่ได้ไปซื้อของกับเสี่ยวหรู และคนอื่นๆ เหรอ?” เขาถาม

“เสี่ยวหมินมาที่นี่ เธอต้องการเชิญคุณไปที่วังบงกชชาด เราไปกันเถอะค่ะ!" กู่หลิงเอ๋อร์พูดด้วยรอยยิ้มหวาน

“ตำหนักบงกชชาด? นั่นมันไกลมากนะ” เฉินผิงเลิกคิ้ว เขาเองก็อยากไปเพียงแต่มันจะเป็นการเดินทางที่ยาวนานเกินไป

"คุณหมายความว่าอย่างไร? ท่านหญิงจี้เธอย้ายวังมาที่จิงตูแล้วค่ะ ตอนนี้อยู่ที่หุบเขาแถวชานเมือง” กู่หลิงเอ๋อร์บอกเขา