หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1720

รถเก๋งสีดำคันหนึ่งแล่นไปตามถนนเปลี่ยวในอาณาจักรต้าซย่า ในนั้นมีคาซูโอะและทูตอีกสองคนนั่งอยู่

พวกเขาควรจะอยู่บนเครื่องบินกลับประเทศของตนเองไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ทูตเหล่านี้ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไปเนื่องจากเฉินผิงได้ฆ่าจุนไปแล้ว

แต่หลังจากซื้อตั๋วเครื่องบินแล้ว พวกเขาก็ตัดสินใจสละที่นั่งและเลือกที่จะอยู่ในประเทศนี้ต่อไป

ทูตคนหนึ่งถามว่า “เรากำลังจะไปที่ไหน คุณคาวากุจิ?” คาซูโอะสายตาคลุมเครือขณะตอบว่า “ขับต่อไป เลิกตั้งคำถามได้แล้ว” ทูตกลัวและขับรถไปเงียบๆ ตามคำสั่ง จนรถหยุดลงเมื่อถนนถึงจุดสิ้นสุดที่บริเวณรกร้างแห่งหนึ่ง

คาซูโอะลงจากรถและจ้องมองไปที่ภูเขาลูกใหญ่ข้างหน้า เขายิ้มเมื่อมองเห็นป่าดึกดำบรรพ์ที่เชิงเขา

“ยี่สิบปีผ่านไป ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะมีโอกาสกลับมา...” หลังจากพึมพำคำเหล่านั้น

คาซูโอะก็พุ่งเข้าไปในป่าดึกดำบรรพ์ ตามมาด้วยทูตสองคนที่ติดตามเขาอย่างใกล้ชิด หลังจากเดินไปกว่าครึ่งชั่วโมง คาซูโอะก็หยุดกะทันหันและโบกมือ

ทันใดนั้น ร่างเงาสองร่างก็ปรากฎตัวขึ้นในอากาศเบื้องหน้าเขา และพุ่งเข้าใส่คาซูโอะพร้อมอาวุธครบมือ

คาซูโอะคว้าอาวุธได้อย่างง่ายดายและโยนมันลงบนพื้น

ร่างทั้งสองแข็งทื่อด้วยความประหลาดใจ หลังจากมองหน้ากันไปมา พวกเขาก็หายวับไปในอากาศ

เมื่อคาซูโอะโบกมือขึ้น ร่างทั้งสองก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งในทันที

“พวกงี่เง่า จนผ่านมาตั้งยี่สิบปี ด่านนี้ยังไม่เคยเปลี่ยนเลย!” คาซูโอะตะโกนอย่างโมโห

"คุณคาวากุจิ ที่แห่งนี้ไม่ได้ถูกค้นพบมาหลายปีแล้ว ไม่เคยมีใครมาที่นี่” โอโนะอธิบาย

"โง่! คุณคิดว่าคุณสามารถลดการป้องกันของคุณเพียงเพราะไม่มีใครค้นพบสถานที่นี้เนี่ยนะ?”

คาซูโอะตบโอโนะอีกหลายครั้ง ใบหน้าของโอโนะบวมขึ้น เขาโกรธจัดแต่ไม่กล้าพูดอะไรไปมากกว่านี้

เกรงว่าจะไปกระตุ้นโทสะคาซูโอะมากกว่าเดิม หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พาคาซูโอะและทูตเข้าไปในถ้ำขนาดใหญ่ ซึ่งพรั่งพร้อมไปด้วยสิ่งจำเป็นพื้นฐานทั้งหมด ถ้ำนี้เป็นที่อยู่อาศัยของซามูไรต่าวกั๋วเท่านั้น ซึ่งแต่ละคนล้วนมีพลังที่โดดเด่น ทูตต่างอ้าปากค้างกับทุกสิ่งในถ้ำ

พวกเขามาถึงห้องหนึ่ง คาซูโอะโบกมือไล่และบอกว่า “ออกไปได้แล้ว!” ทูตออกไป ทิ้งให้โอโนะอยู่ตามลำพังในห้องกับคาซูโอะ

โอโนะถามอย่างเร่งรีบว่า “มีคำสั่งใหม่จากสำนักงานใหญ่หรือ คุณคาวากุจิ? เราเบื่อจะตายอยู่แล้ว ที่ต้องติดอยู่ที่นี่มานานหลายปี...”