โอโนะที่เห็นคาซูโอะกลับมาแล้วจึงรีบถาม "คุณคาวากุจิ เราควรจะนำตัวผู้หญิงคนนี้ไปไว้ที่ไหนครับ?”
คาซูโอะตอบกลับ “ให้ตายสิ ผู้หญิงคนนี้ทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ ขังเธอไว้ในห้องขังประเภทเอ!”
โอโนะพยักหน้าและเรียกคนมาพาเก๋อหยู่หานไปที่ห้องขัง
ในระหว่างนั้นคาซูโอะก็ถอดเสื้อออก เผยให้เห็นบาดแผลน่าสยดสยองที่ไหล่ของเขา
เขาจ้องมองบาดแผล แววตาเต็มไปด้วยความดุร้าย
หลังจากทำความสะอาดบาดแผล คาซูโอะก็ตรงไปยังห้องขัง เมื่อเขามาถึง เขาก็โบกมือให้โอโนะและคนอื่นๆ ออกไป พร้อมประกาศว่า “ทุกคนออกไปก่อน ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอ!”
คาซูโอะมาหยุดอยู่หน้าห้องขังของเก๋อหยู่หาน ซึ่งถูกปกคลุมด้วยวงแหวนอาคมที่ออกแบบมาเพื่อสะกดพลังของนักโทษ
ถึงกระนั้น เก๋อหยู่หานก็ไม่ได้แสดงความตื่นตระหนกแม้แต่น้อยเมื่อเธอเผชิญหน้ากับคาซูโอะ
"เธอเป็นใคร? ทำไมถึงได้รู้คาถาลับจากเมื่อหลายพันปีก่อน? เธอกลับชาติมาเกิดในร่างใหม่หรือเปล่า? หรือถูกวิญญาณโบราณเข้าสิง?” คาซูโอะถาม
ความรังเกียจแผ่ไปทั่วสีหน้าของเก๋อหยู่หานเมื่อเธอหันกลับมา “ฉันจะไม่บอกคุณว่าฉันเป็นใคร คุณไปสืบดูภูมิหลังของฉันก็แล้วกันถ้าอยากรู้มากกว่านี้!”
คาซูโอะหรี่ตาของเขาลงอย่างมุ่งร้าย ในขณะที่หมอกแห่งปราณสัมผัสเข้าปกคลุมเก๋อหยู่หาน
ขณะที่ปราณสัมผัสเข้าสู่ร่างกายของเก๋อหยู่หาน มันก็ถูกพลังบางอย่างในร่างกายของเธอสลายไปในทันที
คาซูโอะตกตะลึง เขากระโดดถอยหลังและพูดตะกุกตะกัก “ทะ-ทำไมพลังของเธอถึงไม่ถูกสะกดเอาไว้?”
เก๋อหยู่หานยิ้มเยาะพร้อมพูดช้าๆ “ลูกเล่นเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้แทบไม่มีผลกับฉัน”
ร่างกายของเธอเป็นที่สถิตของดวงวิญญาณของเทพธิดาแห่งพระตำหนักก่วงหานเมื่อหลายพันปีก่อน การที่คาซูโอะพยายามใช้ปราณสัมผัสแทรกซึมเข้าไปในร่างของเก๋อหยู่หานจึงน่าขำสิ้นดี
ความสามารถของเทพธิดาลดลงเหลือครึ่งหนึ่งภายใต้การสะกดของพลังแห่งสวรรค์และปฐพี เป็นเหตุผลที่คาซูโอะจับตัวเก๋อหยู่หานได้สำเร็จ
ถึงกระนั้นเธอก็ไม่สะทกสะท้าน แม้ว่าคาซูโอะจะจับเธอได้ เขาก็คงฆ่าเธอไม่ได้ง่ายๆ อย่างแน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...