หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1726

พอเฉินผิงคิดได้ดังนั้น เขาก็ค่อนข้างตื่นเต้นและกระตือรือร้นที่จะออกเดินทาง ฉันต้องไปหาคุณ หูหม่าซือ!

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงกำลังรีบร้อนจะไป เจียงหวูหยาจึงเสนอว่า “คุณกำลังเจอปัญหาบางอย่างอยู่หรือเปล่า เฉินผิง? ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมสามารถขอให้ตระกูลของผมช่วยคุณได้ เราเป็นสหายกัน พวกเรายินดีช่วย”

เขาแสดงออกว่าสนใจในตัวเฉินผิงมาก ประหนึ่งว่าเขาต้องการจะซื้อใจเฉินผิง

เฉินผิงตอบด้วยความรู้สึกขอบคุณ “ผมซาบซึ้งกับข้อเสนอของคุณ คุณเจียง แต่นี่เป็นเรื่องส่วนตัว ถ้าต้องการความช่วยเหลือ ผมจะไปเยี่ยมเยือนตระกูลเจียงแน่นอน”

"ตกลง ผมจะให้คนติดต่อตระกูลของผมและบอกให้พวกเขาทำตามคำขอของคุณ” เจียงหวูหยายิ้ม

หลังจากเฉินผิงบอกลาเจียงหวูหยาและเก๋อชางเซิง เขาก็ตามเก๋อฝูไห่กลับไปที่จิงตู ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังเมืองไป่ไห่โดยไม่หยุดพัก

เขาเดาว่าหูหม่าซือน่าจะยังหมกมุ่นในสตรี

การคาดเดาของเขาถูกต้อง เพราะเมื่อมาถึงบ้านตระกูลเซิน เขาก็เห็นผู้หญิงสวยสองคนกำลังดูแลหูหม่าซืออยู่ อีกอย่างคือหูหม่าซือดูไม่ค่อยสู้ดีนัก

เมื่อมองแวบเดียว เฉินผิงก็บอกได้ว่าเป็นเพราะหูหม่าซือปล่อยตัวปล่อยใจมากเกินไป

“ทำไมคุณถึงมาที่นี่ เฉินผิง?” หูหม่าซือตกใจและทำท่าทางให้พวกผู้หญิงออกไปเมื่อเขาเห็นเฉินผิง

“ถ้าผมไม่มา คุณก็คงตายคาอกผู้หญิงไปแล้ว! ดูตัวคุณตอนนี้สิ! แทบจะไม่มีพลังชีวิตหลงเหลืออยู่ในตัวแล้ว!” เฉินผิงมองไปที่หูหม่าซือ

หูหม่าซือหัวเราะเบา ๆ และยืนขึ้นก่อนที่จะยืดแข้งยืดขา “คุณนี่ไม่เข้าใจ อยู่ที่นี่ผมก็ยังบำเพ็ญเพียรนะ ยังไงก็เถอะ ทำไมคุณถึงมาที่นี่ ต้องการอะไรจากผมหรือเปล่า?”

“ผมอยากให้คุณเตรียมยันต์สะกดรอยให้ผมสักสองสามอัน”

“ให้ตายสิ นี่คุณวางแผนว่าจะตามรอยใคร? การใช้ยันต์สะกดรอยมันเปลืองพลังวิญญาณมากนะ”

“ผมอยากจะตามรอยเก๋อหยู่หาน เธอหายตัวไป”

"อะไร? เธอหายตัวไปเหรอ? เธอหลงทางหรือเปล่า? พอมาคิดดูอีกที ช่วงหลายพันปีมานี้มีหลายๆ อย่างเปลี่ยนไปแล้ว” หูหม่าซือรู้เรื่องวิญญาณซึ่งมีอายุหลายพันปีที่สิงอยู่ในร่างของเก๋อหยู่หาน