หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1730

“ฮึ่ม! ถึงฉันบอกไปแกก็ทำอะไรไม่ได้หรอก คุณคาวากุจิเป็นคนจับตัวผู้หญิงคนนั้นเพราะเธอมีความลับหรืออะไรสักอย่าง” โอโนะเผยความลับหมดเปลือก ฉันคิดว่าคงไม่เป็นไรถ้าฉันบอกเขา พวกเขากำลังจะตายอยู่แล้ว

“อย่างที่ฉันคาดไว้ คาซูโอะนี่เอง เขาเป็นคนเดียวที่สามารถจับตัวเก๋อหยู่หานและพาเธอมาที่นี่ได้” เฉินผิงหรี่ตาลงเล็กน้อยขณะที่ในดวงตาแฝงแววเย็นชา

เขาถามอีกครั้ง “ทำไมพวกแกถึงมาตั้งฐานที่นี่?” ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าซามูไรชาวต่าวกั๋วเหล่านี้จะกล้าสร้างฐานลับในต้าซย่า ฉันต้องเข้าใจให้ได้ว่าพวกเขากำลังทำอะไร!

ไม่เหมือนครั้งที่แล้ว โอโนะไม่บอกอะไรเขาเลย “แกจะสงสัยอะไรนักหนาทั้งที่ใกล้จะตายอยู่แล้ว? ยังไงก็เถอะ ฆ่าพวกมันซะ!” เขาสั่ง

เขาไม่รีรอที่จะสั่งให้ฆ่าอีกต่อไป เพราะเขารู้สึกว่าเฉินผิงจงใจหลอกล่อให้เขาเปิดเผยข้อมูล

ซามูไรจำนวนมากกำลังจะเข้ามาฟันเฉินผิงและหูหม่าซือ ขณะที่พวกเขาชูดาบคาตานะขึ้น

หูหม่าซือเร่งเร้าอย่างตื่นตระหนก “ร่างกายของคุณอาจจะแกร่งเหนือมนุษย์ เฉินผิง แต่ไม่ใช่ร่างของผม! รีบทำลายวงแหวนอาคมนี้เร็วเข้า!”

เขาแน่ใจว่าเฉินผิงสามารถทำลายวงแหวนอาคมได้

“ทำลายงั้นเหรอ? ล้อเล่นหรือไง? ไม่มีทางที่แกจะทำลายวงแหวนอาคมที่ตัวแทนของสำนักสุขาวดีสร้างขึ้นมาเองกับมือได้!” เมื่อโอโนะพูดจบ เขาก็เห็นร่างของเฉินผิงระเบิดแสงสีทองออกมาทันที

รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวโถมเข้าใส่ซามูไรราวกับคลื่นยักษ์ ทำให้พวกเขาล้มระเนระนาด

ตาข่ายที่ทำจากแสงไฟนับสิบดวงก็หายไปในพริบตาเช่นกัน

“แก... แก...” โอโนะตกใจในขณะเดียวกันก็หน้าซีด “แกเป็นขุนพลยุทธ์!”

เมื่อเบนสายตาไปที่หูหม่าซือ เฉินผิงก็ถามว่า “ผมจะให้คุณจัดการพวกลูกกระจ๊อกส่วนผมจะรับมือหมอนี่เอง แบบนี้ดีไหมครับ หูหม่าซือ?”

"ไม่มีปัญหา" หูหม่าซือพยักหน้าเป็นคำตอบ

ทันทีที่เฉินผิงเดินเข้าไปหาโอโนะ รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา โอโนะหันขวับและถอยหนีเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงรัศมีของเฉินผิง

“ยังพยายามหนีอยู่สินะ” เฉินผิงเยาะเย้ยและไล่ตามเหยื่อของเขาไป