หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1732

เมื่อเส้นใยถูกฉีกออก กลิ่นคาวเลือดก็คละคลุ้งไปทั่วอากาศ จากนั้นก็มีศพหลุดออกมาจากวัตถุที่มีลักษณะคล้ายดักแด้

สัตว์แมงมุมกลืนศพและด้ายเข้าไปในท้องก่อนที่จะจู่โจมโอโนะอีกครั้ง

โอโนะคำรามใส่สัตว์อสูรแมงมุม ไอ้บัดซบ! ทำไมแกถึงไล่ตามฉันอยู่เรื่อย?

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เขาจึงต้องเตะวัตถุที่คล้ายกับดักแด้บนผนังลงมาเพื่อขวางทางสัตว์อสูรแมงมุม

แต่ละอันมีศพอยู่ข้างใน มีทั้งศพชายหญิงและแม้กระทั่งเด็กอยู่ในดักแด้

เฉินผิงตกตะลึงเมื่อเห็นซากศพเหล่านั้น

ในขณะนั้น หูหม่าซือก็มาถึงที่แห่งนั้น สีหน้าของเขาเคร่งเครียดโดยพลันเมื่อเห็นสถานการณ์ภายในห้อง

“เกิดอะไรขึ้นครับ หูหม่าซือ?” เฉินผิงถาม

หูหม่าซือกัดฟันแน่นด้วยความเดือดดาล “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเดรัจฉานพวกนี้กำลังสร้างดักแด้มนุษย์!”

“ดักแด้มนุษย์คืออะไร หูหม่าซือ?” เฉินผิงรู้สึกสับสน ฉันไม่รู้ว่าเขาพูดเรื่องอะไร!

“ดักแด้มนุษย์ถูกสร้างขึ้นเมื่อมนุษย์ตัวเป็นๆ ถูกห่อด้วยเส้นใย มนุษย์ที่อยู่ภายในนั้นจะถูกทิ้งให้ตายด้วยความกระหายและหิวโหยก่อนที่จะถูกป้อนให้สัตว์อสูรกิน! ที่ทำแบบนี้ก็เพื่อกำจัดของเสียในร่างกายมนุษย์ เพื่อให้สัตว์อสูรชอบมันมากขึ้น” หูหม่าซือตอบ

คำอธิบายของหูหม่าซือทำให้เฉินผิงโกรธขึ้นมา ซากศพในดักแด้เหล่านี้ถูกขังไว้ทั้งที่ยังไม่ตาย!

ในขณะเดียวกัน โอโนะยังคงใช้ดักแด้มนุษย์เพื่อหลบการโจมตีของสัตว์อสูรแมงมุม

เฉินผิงฟาดฝ่ามือไปทางโอโนะ ส่งรัศมีที่ท่วมท้นพุ่งตรงไปที่เขา

โอโนะกำลังจดจ่ออยู่กับสัตว์อสูรแมงมุม ดังนั้นเมื่อเขาสังเกตเห็นรัศมีของเฉินผิงพุ่งเข้าหาเขา มันก็สายเกินไปแล้วที่เขาจะหลบพ้น

ตูม!

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!