"ใช่แล้ว!" เฉินผิงพยักหน้า
“ถึงผมจะเข้าสิงมันไม่ได้ แต่เราสามารถทำให้ศพนี้กลายเป็นหุ่นเชิดผีดิบได้ ถ้าทำตามนี้ มันก็จะยังเชื่อฟังคุณเฉินอยู่” ฟ่านเจียงรีบพูดเพราะไม่อยากให้เฉินผิงส่งเขากลับเข้าไปในแหวนเก็บของ
“คุณรู้ไหมว่าหุ่นเชิดผีดิบตนนี้ทรงพลังแค่ไหน? นี่คุณคิดจะทำหุ่นเชิดผีดิบจริงๆ เหรอ?” หูหม่าซือถามด้วยเสียงฮึดฮัด
“จะศพไหนๆ ก็เป็นไปได้ ไม่ว่าจะศพไหนก็กลายเป็นหุ่นเชิดผีดิบได้ ต่อให้ใช้ร่างของคนที่อยู่ในระดับผู้จำแลงผมก็สามารถทำได้” ฟ่านเจียงพูดอย่างมั่นใจ
“คุณทำได้จริงๆ เหรอ?” เฉินผิงถามอย่างสงสัย
"คุณเฉิน ผมไม่กล้าโกหกคุณหรอก” ฟ่านเจียงตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ
"ถ้าอย่างนั้นก็สร้างมันขึ้นมาเลย ถ้าคุณทำสำเร็จ ผมจะยกร่างนั้นให้คุณ” เฉินผิงสัญญา
กระนั้นฟ่านเจียงก็พูดอย่างอ้ำอึ้ง “คุณเฉิน ตอนนี้ผมเป็นเพียงวิญญาณ ผมจะสร้างมันขึ้นมาไม่ได้ ผมจะทำแบบนั้นได้ก็ต่อเมื่อมีร่างกายเท่านั้น”
เฉินผิงจ้องที่ฟ่านเจียงอยู่นานโดยไม่พูดอะไร ครู่ต่อมา เขาก็เอียงหัวและพูดว่า “ก็ได้ ผมจะหาร่างกายมาให้คุณ แต่ถ้าคุณกล้าโกหกผม ผมจะทำให้คุณเสียใจแน่นอน”
"แน่นอน คุณเฉิน คุณเป็นขุนพลยุทธ์ ต่อให้ผมมีร่างกาย ผมก็ยังสู้คุณไม่ได้อยู่ดี แล้วผมจะกล้าโกหกคุณได้ยังไง?” ฟ่านเจียงพูดพล่าม
“ตู้หนาน ไปเอาศพมาให้เขา” เฉินผิงสั่ง
ตู้หนานพยักหน้า ในไม่ช้าเขาก็พบศพที่ใบหน้ามีหนวดเคราและดูน่าเกลียด
แม้ฟ่านเจียงจะเห็นว่าศพนี้ดูไม่ดีนัก แต่มันก็เป็นโอกาสเดียวของเขาที่จะได้ร่างกายมา ดังนั้นเขาจึงฝืนใจรับมันมา
ในไม่ช้าฟ่านเจียงก็เข้าสิงร่าง หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาของชายเคราดกไร้ชีวิตก็เปิดออก ฟ่านเจียงตื่นขึ้นแล้ว
เขาตื่นเต้นเมื่อได้เห็นร่างกายของเขา
“ทีนี้คุณก็เริ่มสร้างหุ่นเชิดผีดิบได้แล้ว” เฉินผิงย้ำเตือนฟ่านเจียง
"คุณเฉิน ผมจะต้องสร้างลานพิธีเพื่อสร้างหุ่นเชิดผีดิบที่ทรงพลังเยี่ยงนี้” ฟ่านเจียงบอกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...