หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1745

"ใช่แล้ว!" เฉินผิงพยักหน้า

“ถึงผมจะเข้าสิงมันไม่ได้ แต่เราสามารถทำให้ศพนี้กลายเป็นหุ่นเชิดผีดิบได้ ถ้าทำตามนี้ มันก็จะยังเชื่อฟังคุณเฉินอยู่” ฟ่านเจียงรีบพูดเพราะไม่อยากให้เฉินผิงส่งเขากลับเข้าไปในแหวนเก็บของ

“คุณรู้ไหมว่าหุ่นเชิดผีดิบตนนี้ทรงพลังแค่ไหน? นี่คุณคิดจะทำหุ่นเชิดผีดิบจริงๆ เหรอ?” หูหม่าซือถามด้วยเสียงฮึดฮัด

“จะศพไหนๆ ก็เป็นไปได้ ไม่ว่าจะศพไหนก็กลายเป็นหุ่นเชิดผีดิบได้ ต่อให้ใช้ร่างของคนที่อยู่ในระดับผู้จำแลงผมก็สามารถทำได้” ฟ่านเจียงพูดอย่างมั่นใจ

“คุณทำได้จริงๆ เหรอ?” เฉินผิงถามอย่างสงสัย

"คุณเฉิน ผมไม่กล้าโกหกคุณหรอก” ฟ่านเจียงตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ

"ถ้าอย่างนั้นก็สร้างมันขึ้นมาเลย ถ้าคุณทำสำเร็จ ผมจะยกร่างนั้นให้คุณ” เฉินผิงสัญญา

กระนั้นฟ่านเจียงก็พูดอย่างอ้ำอึ้ง “คุณเฉิน ตอนนี้ผมเป็นเพียงวิญญาณ ผมจะสร้างมันขึ้นมาไม่ได้ ผมจะทำแบบนั้นได้ก็ต่อเมื่อมีร่างกายเท่านั้น”

เฉินผิงจ้องที่ฟ่านเจียงอยู่นานโดยไม่พูดอะไร ครู่ต่อมา เขาก็เอียงหัวและพูดว่า “ก็ได้ ผมจะหาร่างกายมาให้คุณ แต่ถ้าคุณกล้าโกหกผม ผมจะทำให้คุณเสียใจแน่นอน”

"แน่นอน คุณเฉิน คุณเป็นขุนพลยุทธ์ ต่อให้ผมมีร่างกาย ผมก็ยังสู้คุณไม่ได้อยู่ดี แล้วผมจะกล้าโกหกคุณได้ยังไง?” ฟ่านเจียงพูดพล่าม

“ตู้หนาน ไปเอาศพมาให้เขา” เฉินผิงสั่ง

ตู้หนานพยักหน้า ในไม่ช้าเขาก็พบศพที่ใบหน้ามีหนวดเคราและดูน่าเกลียด

แม้ฟ่านเจียงจะเห็นว่าศพนี้ดูไม่ดีนัก แต่มันก็เป็นโอกาสเดียวของเขาที่จะได้ร่างกายมา ดังนั้นเขาจึงฝืนใจรับมันมา

ในไม่ช้าฟ่านเจียงก็เข้าสิงร่าง หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาของชายเคราดกไร้ชีวิตก็เปิดออก ฟ่านเจียงตื่นขึ้นแล้ว

เขาตื่นเต้นเมื่อได้เห็นร่างกายของเขา

“ทีนี้คุณก็เริ่มสร้างหุ่นเชิดผีดิบได้แล้ว” เฉินผิงย้ำเตือนฟ่านเจียง

"คุณเฉิน ผมจะต้องสร้างลานพิธีเพื่อสร้างหุ่นเชิดผีดิบที่ทรงพลังเยี่ยงนี้” ฟ่านเจียงบอกเขา

"คุณเฉิน ผมสร้างลานพิธีแล้ว แต่ยังไม่มีของวิเศษชิ้นไหนที่ดีพอจะทำให้ลานพิธีมั่นคงได้จริงๆ ผมกลัวลานพิธีจะพังกลางคัน คุณมีของวิเศษที่คุณภาพสูงกว่านี้ไหม คุณเฉิน?” ฟ่านเจียงถาม

เฉินผิงเม้มริมฝีปากและส่ายหัว “ผมก็ไม่มีของวิเศษเหมือนกัน แต่ผมมีดาบวิญญาณ ถือว่าดีพอไหม?”

ฟ่านเจียงส่ายหัวอีกครั้ง “เพื่อให้เป็นไปอย่างปลอดภัย ผมต้องการของวิเศษที่เหมาะสม”

แต่เฉินผิงจะไปเอาของวิเศษมาจากไหนในเวลาแบบนี้?

ทันใดนั้น หูหม่าซือก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ทำไมคุณถึงต้องการของวิเศษ? ผมสามารถวาดเครื่องรางสักสองสามอันเพื่อทำให้ลานพิธีนี้แข็งแกร่งราวกับขุนเขา”

ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบกระดาษออกมาสองสามแผ่นและเริ่มพึมพำเสียงเบา พร้อมทั้งวาดอะไรบางอย่างบนกระดาษไปด้วย

ผ่านไปไม่นาน หูหม่าซือก็เตรียมเครื่องรางเสร็จสิ้นและนำไปติดที่มุมทั้งสี่ของลานพิธี

ฟ่านเจียงตกตะลึงกับการที่หูหม่าซือเขียนอักขระบนเครื่องรางของเขา เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีคนที่เชี่ยวชาญเรื่องเครื่องรางมากเพียงนี้