หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1756

ตู้ม!

ต่อให้เขาจะไม่ได้ใส่เรี่ยวแรงทั้งหมดลงไปในหมัด ทว่าพลังของมันกลับเทียบเท่าได้กับหลายหมื่นปอนด์ มันถึงกับสามารถบดขยี้ยอดเขาได้อย่างง่ายดาย

แต่เมื่อหมัดดังกล่าวกระแทกใส่มารโลหิต กลับเหมือนถูกลมพัดเบาๆ แทน

มารโลหิตไม่แสดงท่าทีตอบโต้ใดๆ ต่อการโจมตี ในทางกลับกัน นักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำก็สัมผัสได้ถึงแรงกระแทกมหาศาล ทันใดนั้นกระดูกทุกท่อนในแขนก็แตกหัก ปลายกระดูกขาวโพลนที่แทงทะลุผ่านผิวหนังออกมาเผยให้เห็นส่วนปลายที่ยื่นชี้ขึ้นฟ้า

การผสมผสานระหว่างกระดูกขาวโพลนกับเลือดแดงฉานยิ่งช่วยเพิ่มความน่ากลัวให้แก่ภาพฉากเหตุการณ์ดุเดือดเลือดพล่านยิ่งขึ้นไปอีก

คนที่เหลือต่างรู้สึกตื่นตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาได้เห็น

โดยเฉพาะนักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำที่ถูกโจมตี หลังจากความตกตะลึงในทีแรกผ่านพ้นไปแล้ว เขาก็รีบล่าถอยโดยเร่งด่วน

เขารู้ว่าบุรุษที่ไม่มีรัศมีที่อยู่ตรงหน้าแข็งแกร่งยิ่งกว่าที่พวกเขาคิดเอาไว้มากทีเดียว

แต่เมื่อนักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำล่าถอย มารโลหิตกลับขยับตัว มารโลหิตยื่นมือมาตบหน้าของนักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำ

การเคลื่อนไหวของมันอาจจะดูเชื่องช้า แต่กลับว่องไวอย่างน่าประหลาด

ก่อนที่นักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำจะทันได้ตอบโต้ ฝ่ามือของมารโลหิตก็ฟาดตบลงมาที่ใบหน้าของเขาแล้ว

พรวด!

ศีรษะของนักรบระดับเงินรมดำระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เลือดสาดกระจายไปทั่วทุกหนแห่งและกลิ่นคาวเลือดก็คละคลุ้งไปทั่วฟ้า

เนี่ยเฉิงกับเหล่านักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำคนอื่นๆ ต่างตกตะลึงจนพูดไม่ออก

“ปะ เป็นไปได้ยังไงกัน?” เนี่ยเฉิงจ้องมองมาที่นักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำที่สิ้นชีพลงอย่างยากจะเชื่อสายตาตนเอง

เขาเป็นถึงขุนพลยุทธ์เชียวนะ! ไม่ใช่พวกกระจอกๆ นะ! ตบเดียวจากฝ่ายตรงข้ามจะฆ่าเขาได้ยังไงกัน? ราวกับตบแมลงวันตัวหนึ่งตายก็ไม่ปาน แบบนี้ไม่น่าหัวเราะเกินไปหน่อยหรือไง? คนที่ฆ่าขุนพลยุทธ์ได้จะต้องมีพลังแบบใดกันนะ? มันเป็นปราชญ์ยุทธ์งั้นเหรอ? หรือว่าผู้จำแลง?

เนี่ยเฉิงรู้สึกว่าสมองทำงานไม่หยุดหย่อน

เมื่อนักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำคนที่เหลือเห็นสหายของพวกตนสิ้นชีพลงในตบเดียว พวกเขาก็มีสีหน้าเคร่งขรึม

พวกเขาไม่กล้าลงมือหลังจากนั้นและก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณ