หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1764

ตู้ม!

ดูเหมือนเป็นเพียงหมัดธรรมดาๆ ที่สัมผัสเข้ากับฝ่ามือผู้เฒ่าหลังค่อม แต่ก็ทำให้หน้าเขาเปลี่ยนสีไป

ทั้งๆ ที่มารโลหิตดูเหมือนแทบไม่ต้องเปลืองแรงแต่อย่างใด ทว่าหมัดดังกล่าวก็อัดแน่นไปด้วยพลังอันมหาศาลจนน่ากลัว เมื่อสัมผัสเข้าก็ทำให้ผู้เฒ่าหลังค่อมถึงกับลอยกระเด็นออกไปโดยไม่ให้เขาทันได้มีโอกาสตอบโต้เลย

“มารโลหิตตนนี้อย่างน้อยๆ ก็มีอายุเป็นพันปี! มันจะแข็งแกร่งขนาดนั้นได้ยังไง?” ขณะที่ลุกขึ้น ผู้เฒ่าหลังค่อมร้องอุทานด้วยใบหน้าบึ้งตึง

เขาดูถูกพลังของมารโลหิตมากเกินไป โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าร่างของมารโลหิตไม่ใชเพียงแค่ซากศพเท่านั้น

ร่างของมารโลหิตยังคงรัศมีบางส่วนและซึมซับพลังชีวิตจากผู้คนที่อยู่บนเกาะเผิงไหลมาหลายปี หากเฉินผิงไม่ได้ปรากฏตัวทันเวลา มารโลหิตก็อาจจะฟื้นคืนชีพโดยสมบูรณ์ไปแล้ว

ดังนั้นคงเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่คิดว่ามารโลหิตเป็นเพียงแค่ซากศพธรรมดาๆ

เมื่อเฉินผิงเห็นว่าผู้เฒ่าหลังค่อมไม่ใช่คู่ประมือของมารโลหิตเลย เขาก็รู้สึกลิงโลด จากนั้นเขาก็ควบคุมมารโลหิตแล้วเปิดฉากโจมตีใส่ผู้เฒ่าหลังค่อมอีกครั้ง

ผู้เฒ่าหลังค่อมเกร็งตัวพลางชูมือสูงขึ้นฟ้า เปลี่ยนท้องฟ้าเบื้องบนให้มืดสลัวไปทันที

จากนั้นเมฆดำก็มารวมตัวกันแล้วก่อตัวเป็นกำปั้นขนาดยักษ์ก่อนจะพุ่งไปทางมารโลหิต

เมื่อเฉินผิงเห็นเคล็ดวิชาเวทย์ที่ผู้เฒ่าหลังค่อมปลดปล่อยออกมา สีหน้าของเขาก็แสดงออกถึงความเหลือเชื่อ

ในเมื่อผู้เฒ่าคนนี้สามารถใช้เคล็ดวิชาเวทย์อันน่าสะพรึงกลัวได้ เขาย่อมต้องแข็งแกร่งแน่ๆ!

ในขณะนั้นเฉินผิงสามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่แท้จริงของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้

มารโลหิตเงยหน้าพลางมองดูกำปั้นยักษ์ที่กำลังใกล้เข้ามาและตอบโต้ด้วยการชกใส่มันไป

ถึงจะมีร่างเล็ก ทว่าหมัดของมารโลหิตกลับมีพลังมหาศาลอย่างไม่น่าเชื่อ

ตู้ม...