หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1769

เฉินผิงจับจ้องมาที่โจวเจี๋ย แต่เขากลับเห็นความจริงใจในดวงตาของเธอและสังเกตได้ว่าเธอไม่ได้กำลังโกหกเขาอยู่

“คุณบอกว่าคุณช่วยแฟนของผมได้ มิหนำซ้ำยังล่วงรู้ความลับที่ผมไม่รู้อีกต่างหาก มันคืออะไรกันแน่?” เขาถาม

“คุณเฉิน โปรดอภัยให้ฉันด้วย แต่ฉันยังบอกคุณตอนนี้ไม่ได้หรอก ตอนที่พวกเราร่วมมือกันแล้ว ฉันก็จะบอกความลับเรื่องนี้กับคุณเอง” โจวเจี๋ยส่ายหน้า

“คุณพูดมาตั้งมากมายเสียขนาดนั้นก็เพื่อโน้มน้าวใจผม แต่สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็ดูเหมือนจะไร้สาระสิ้นดี คุณคิดว่าผมจะเชื่อว่าสำนักมารแข็งแกร่งพอได้ยังไงกัน?” เมื่อเฉินผิงเห็นว่าเธอคงไม่ยอมเปิดเผยความลับ เขาจึงยั่วโมโหเธอ

โจวเจี๋ยยิ้มกว้าง แทนที่จะโกรธเธอกลับเปิดโปงลูกไม้ของเฉินผิงที่จะยั่วยุให้เธอบอกความลับออกมาด้วยการพูดว่า “คุณเฉิน คุณไม่ต้องพยายามยั่วโมโหฉันหรอก ฉันจะบอกความลับอย่างอื่นเพื่อแสดงความจริงใจของพวกเราก็แล้วกัน คุณกำลังพยายามสุดความสามารถที่จะช่วยแฟนของคุณ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ภาพที่คุณเห็นเธอก็เป็นเพียงแค่ภาพลวงตาเท่านั้น ต่อให้คุณหาทางเปิดประตูได้ เธอก็ออกไปจากคุกใต้ดินไม่ได้! ทันทีที่เธอออกจากวงแหวนอาคม ร่างของเธอก็จะสลายไปทันทีเพราะร่างของเธอไม่ได้อยู่ในคุกใต้ดินแห่งนั้น”

เฉินผิงผงะเพราะคำพูดของเธอ

“ไม่ เรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้หรอก ผมเจออวี่ฉีอยู่หลายครั้งหลายหน รัศมีและทุกสิ่งทุกอย่างของเธอดูเหมือนจริงออกขนาดนั้น เธอจะเป็นภาพสะท้อนไปได้ยังไงกัน? อย่ามาหลอกผมเสียให้ยากเลย ผมเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเอง ต้องไม่ใช่ของปลอมแน่... ถ้ามันเป็นของปลอม ทำไมอวี่ฉีถึงไม่บอกผมล่ะ? ไม่อาจเป็นของปลอมไปได้หรอก” เฉินผิงส่ายหน้าไม่ยอมเชื่อสิ่งที่โจวเจี๋ยบอก

โจวเจี๋ยยิ้มเยาะ “ฉันได้พูดในสิ่งที่สมควรพูดไปแล้ว ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเชื่อหรือเปล่าแล้วล่ะ ส่วนเรื่องร่วมมือกับสำนักมาร คุณเฉิน ฉันหวังว่าคุณจะเก็บไปพิจารณาสักหน่อยนะคะ”

เมื่อพูดจบเธอก็หันหลังเดินออกจากห้องไป ขณะที่เธอเปิดประตูก็เห็นหูหม่าซือกำลังยืนอยู่ข้างนอกและเกือบจะชนเข้ากับเขาอยู่แล้ว

ทันทีที่โจวเจี๋ยออกมาจากห้อง สายตาของหูหม่าซือก็ไล่ไปตามต้นขาของเธอพลางสูดกลิ่นหอมของเธออย่างตะกละตะกราม

โจวเจี๋ยกลอกตาให้กับพฤติกรรมบ้ากามของหูซือหม่า ถ้าหากฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อปรึกษาหารือเรื่องที่จะร่วมมือกันเฉินผิง ฉันคงอัดใอ้โรคจิตคนนี้ไปแล้ว!

ถึงกระนั้นเธอก็รู้สึกประหลาดใจที่หูหม่าซือรอดพ้นจากความตายในเหตุการณ์ครั้งก่อนมาได้ เขาอาจจะเป็นไอ้คนโรคจิต แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาเองก็แข็งแกร่งเช่นกัน

ตอนที่โจวเจี๋ยกลับไปพร้อมคนของเธอ เฉินผิงก็ก้าวเดินออกมาจากห้อง

เฉินผิงผงกศีรษะ “ถูกต้องแล้วล่ะ ถ้าพวกเราร่วมมือกัน เช่นนั้นพวกเราก็จะเป็นพันธมิตรกัน คุณเองก็จะได้เจอเธอบ่อยๆ ยังไงเล่า”

“จริงเหรอ?” หูซือหม่าดวงตาเป็นประกายด้วยความยินดี “งั้นก็ตอบตกลงไปเลย รับตอบตกลงร่วมมือกับเธอเลย”

หูซือหม่าคว้าไหล่ของเฉินผิงแล้วเขย่าไปมา เพราะรู้สึกตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

เฉินผิงรู้สึกสับสนเมื่อเขาเห็นหูหม่าซือดีใจมากขนาดไหน “หูหม่าซือ คุณชอบอะไรในตัวเธองั้นเหรอ?”

“ขาของเธอยังไงล่ะ...” หูหม่าซือตอบโดยไม่ลังเล “ขานั่นทั้งเรียวยาวและขาวผ่องออกขนาดนั้น”

เฉินผิงพูดไม่ออกไปสองสามวินาที ไม่นานเขาก็ได้สติแล้วพูดว่า “ตอนนี้ไปที่ซากปรักหักพังโบราณของสำนักผนึกสวรรค์กันเถอะ เอาไว้พวกเราค่อยมาคุยเรื่องนั้นในอีกสองสามวันให้หลังก็แล้วกัน”