เฉินผิงจับจ้องมาที่โจวเจี๋ย แต่เขากลับเห็นความจริงใจในดวงตาของเธอและสังเกตได้ว่าเธอไม่ได้กำลังโกหกเขาอยู่
“คุณบอกว่าคุณช่วยแฟนของผมได้ มิหนำซ้ำยังล่วงรู้ความลับที่ผมไม่รู้อีกต่างหาก มันคืออะไรกันแน่?” เขาถาม
“คุณเฉิน โปรดอภัยให้ฉันด้วย แต่ฉันยังบอกคุณตอนนี้ไม่ได้หรอก ตอนที่พวกเราร่วมมือกันแล้ว ฉันก็จะบอกความลับเรื่องนี้กับคุณเอง” โจวเจี๋ยส่ายหน้า
“คุณพูดมาตั้งมากมายเสียขนาดนั้นก็เพื่อโน้มน้าวใจผม แต่สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็ดูเหมือนจะไร้สาระสิ้นดี คุณคิดว่าผมจะเชื่อว่าสำนักมารแข็งแกร่งพอได้ยังไงกัน?” เมื่อเฉินผิงเห็นว่าเธอคงไม่ยอมเปิดเผยความลับ เขาจึงยั่วโมโหเธอ
โจวเจี๋ยยิ้มกว้าง แทนที่จะโกรธเธอกลับเปิดโปงลูกไม้ของเฉินผิงที่จะยั่วยุให้เธอบอกความลับออกมาด้วยการพูดว่า “คุณเฉิน คุณไม่ต้องพยายามยั่วโมโหฉันหรอก ฉันจะบอกความลับอย่างอื่นเพื่อแสดงความจริงใจของพวกเราก็แล้วกัน คุณกำลังพยายามสุดความสามารถที่จะช่วยแฟนของคุณ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ภาพที่คุณเห็นเธอก็เป็นเพียงแค่ภาพลวงตาเท่านั้น ต่อให้คุณหาทางเปิดประตูได้ เธอก็ออกไปจากคุกใต้ดินไม่ได้! ทันทีที่เธอออกจากวงแหวนอาคม ร่างของเธอก็จะสลายไปทันทีเพราะร่างของเธอไม่ได้อยู่ในคุกใต้ดินแห่งนั้น”
เฉินผิงผงะเพราะคำพูดของเธอ
“ไม่ เรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้หรอก ผมเจออวี่ฉีอยู่หลายครั้งหลายหน รัศมีและทุกสิ่งทุกอย่างของเธอดูเหมือนจริงออกขนาดนั้น เธอจะเป็นภาพสะท้อนไปได้ยังไงกัน? อย่ามาหลอกผมเสียให้ยากเลย ผมเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเอง ต้องไม่ใช่ของปลอมแน่... ถ้ามันเป็นของปลอม ทำไมอวี่ฉีถึงไม่บอกผมล่ะ? ไม่อาจเป็นของปลอมไปได้หรอก” เฉินผิงส่ายหน้าไม่ยอมเชื่อสิ่งที่โจวเจี๋ยบอก
โจวเจี๋ยยิ้มเยาะ “ฉันได้พูดในสิ่งที่สมควรพูดไปแล้ว ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเชื่อหรือเปล่าแล้วล่ะ ส่วนเรื่องร่วมมือกับสำนักมาร คุณเฉิน ฉันหวังว่าคุณจะเก็บไปพิจารณาสักหน่อยนะคะ”
เมื่อพูดจบเธอก็หันหลังเดินออกจากห้องไป ขณะที่เธอเปิดประตูก็เห็นหูหม่าซือกำลังยืนอยู่ข้างนอกและเกือบจะชนเข้ากับเขาอยู่แล้ว
ทันทีที่โจวเจี๋ยออกมาจากห้อง สายตาของหูหม่าซือก็ไล่ไปตามต้นขาของเธอพลางสูดกลิ่นหอมของเธออย่างตะกละตะกราม
โจวเจี๋ยกลอกตาให้กับพฤติกรรมบ้ากามของหูซือหม่า ถ้าหากฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อปรึกษาหารือเรื่องที่จะร่วมมือกันเฉินผิง ฉันคงอัดใอ้โรคจิตคนนี้ไปแล้ว!
ถึงกระนั้นเธอก็รู้สึกประหลาดใจที่หูหม่าซือรอดพ้นจากความตายในเหตุการณ์ครั้งก่อนมาได้ เขาอาจจะเป็นไอ้คนโรคจิต แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาเองก็แข็งแกร่งเช่นกัน
ตอนที่โจวเจี๋ยกลับไปพร้อมคนของเธอ เฉินผิงก็ก้าวเดินออกมาจากห้อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...