หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1770

ขณะที่คนกลุ่มหนึ่งรุดหน้าไปที่สำนักผนึกสวรรค์ เฉินผิงก็กำลังนึกถึงสิ่งโจวเจี๋ยบอก

ถ้าเป็นไปได้เขาตัดสินใจที่จะเข้าไปในคุกใต้ดินของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้อีกครั้งเพื่อยืนยันว่าซูอวี่ฉีเป็นเพียงแค่ภาพสะท้อนตามที่โจวเจี๋ยบอกหรือไม่

เมื่อพวกเขามาถึงซากปรักหักพังโบราณของสำนักผนึกสวรรค์ เนื่องจากพวกเขารู้เส้นทางแถวนี้แล้ว พวกเขาจึงรีบไปยังตำแหน่งที่ตั้งใจเอาไว้

ใช้เวลาไม่นานก็หาตำแหน่งทางเข้าเจอ

เมื่อทั้งเฉินผิงกับหูหม่าซือจ้องมองไปที่ปะตูบานยักษ์ พวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม

เฉินผิงก็หันไปมองฟ่านเจียง แต่ฝ่ายหลังกลับโบกมืออย่างเก้อกระดากว่า “คุณเฉิน ผมไม่แข็งแกร่งพอที่จะเปิดประตูพวกนี้หรอก”

สุดท้ายเฉินผิงจึงทำได้เพียงอัญเชิญมารโลหิตให้มาเปิดประตู

ตู้ม!

มารโลหิตไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง มันจึงเดินก้าวไปข้างหน้าแล้วเหวี่ยงหมัดใส่ประตูของสำนักผนึกสวรรค์อย่างรุนแรง

หมัดทรงพลังมากเสียจนทำให้ทั่วทั้งบริเวณรอบซากปรักหักพังโบราณเกิดการสั่นสะเทือนและบิดเบี้ยว

เฉินผิงรู้สึกตกตะลึง ตอนที่มารโลหิตเพียงแค่ชกประตู เขาจึงไม่เข้าใจเหตุผลที่ทำให้บริเวณดังกล่าวเกิดการสั่นสะเทือน

“ไอ้สารเลว! แกกล้าดียังไงถึงได้บุกเข้ามาในสำนักผนึกสวรรค์? แกอยากตายนักรึไง?” มีเสียงแว่วๆ ดังขึ้นมาจากภายในซากปรักหักพังโบราณของสำนักผนึกสวรรค์

อันมาพร้อมกับน้ำเสียงที่แฝงเจตจำนงสังหาร รัศมีเช่นนี้ช่างน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อเฉินผิงกับคนของเขาสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหาร พวกเขาก็สีหน้าเปลี่ยนเป็นซีดขาว จากนั้นพวกเขาก็รีบไปหลบอยู่ข้างหลังมารโลหิตเพื่อป้องกันตัว

ฟ่านเจียงก็ทำแบบเดียวกันแล้วพวกเขาก็ใช้ร่างของมารโลหิตเป็นโล่กำบัง

ตึง! ตึง! ตัง! ตัง!

เจตจำนงสังหารหอบหนึ่งพุ่งใส่ร่างของมารโลหิต แต่กลับไม่ทิ้งบาดแผลไว้สักแห่ง