หูหม่าซือกับฟ่านเจียงรออยู่ข้างนอกนานแล้ว แต่เฉินผิงก็ยังไม่กลับมาสักที
“หูหม่าซือ คุณคิดว่าคุณเฉินจะเป็นอะไรไหมครับเนี่ย? ทำไมเขายังไม่ออกมาเลยล่ะ? นี่ก็ผ่านมานานแล้วนะ!” ฟ่านเจียงถาม
“ผมคิดว่าเขาคงไม่เป็นไรหรอก รอต่อไปอีกสักหน่อยเถอะ” หูหม่าซือตอบ
ทั้งสองคนยังคงรอคอยต่อไป กระทั่งร่างของมารโลหิตล้มลงกับพื้นเสียงดังตุ้บจึงทำให้พวกเขารู้ตัวว่ารอคอยมาสองสามวันแล้ว
ในที่สุดหูหม่าซือก็เริ่มตื่นตระหนก
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ? เวลาที่ใช้ในการควบคุมมารโลหิตหมดลงแล้วก็ยังไม่มีวี่แววของเขาเลย ทั้งๆ ที่เปลืองพลังของมารโลหิตไปขนาดนั้นแล้วแท้ๆ...” เมื่อหูหม่าซือเห็นมารโลหิตกำลังนอนอยู่กับพื้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญ
“พวกเราควรจะเข้าไปตามหาเขาดีหรือเปล่า?” ฟ่านเจียงเอ่ยเสนอแนะ
“ใครจะรู้ว่าข้างในมีทุ่นระเบิดอะไรอยู่เล่า ลำพังด้วยพลังความสามารถของพวกเรา ขืนพวกเราเข้าไปก็มีแต่ตายเท่านั้นแหละ”
หูหม่าซือตระหนักดีว่าทุ่นระเบิดภายในสำนักผนึกสวรรค์คงจะน่าประทับใจยิ่งกว่าที่เคยเห็นมาเป็นแน่ พวกเขาสองคนคงจะไม่สามารถต้านทานกับดักได้
พวกเขาทั้งสองคนรอคอยอีกวันหนึ่งทั้งแบบนั้น ทันใดนั้นก็มีแสงสีทองก็ระเบิดในความมืดอยู่ภายใต้ประตูแล้วส่องสว่างไปทั่วทั้งสถานที่
จากนั้นพวกเขาก็เห็นเฉินผิงกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่ฟุตเท่านั้น
แสงสีทองกำลังแผ่ออกมาจากร่างที่กระพริบวูบวาบไม่หยุดหย่อนของเฉินผิง เขาดูราวกับดวงอาทิตย์ที่กำลังส่องสว่างให้กับซากปรักหักพังโบราณทั้งหมด
ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นแล้วลำแสงสีทองสายหนึ่งก็พุ่งออกมา
พลังของเขาเองก็ระเบิดออกในปริมาณมหาศาลเช่นกัน
เขากำหมัดพลางรู้สึกผ่อนคลายสบายใจอย่างน่าเหลือเชื่อ
“ฉันเลื่อนขึ้นสู่ระดับขุนพลยุทธ์ขั้นที่ห้าแล้วงั้นเหรอ?”
ดวงตาของเฉินผิงเต็มเปี่ยมไปด้วยแววประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดเลยว่าหลังจากซึมซับคาถาเวทย์ เขาจะก้าวกระโดดจากระดับขุนพลยุทธ์ขั้นที่สามไปสู่ระดับขุนพลยุทธ์ขั้นที่ห้า
อย่างไรเสีย ก็ต้องใช้ทรัพยากรและพลังเป็นจำนวนมากในการฝ่าทะลวงช่องว่างเกี่ยวกับระดับการฝึกบำเพ็ญฌานขนานใหญ่
แสงสีทองบนร่างของเฉินผิงค่อยๆ หายไป จากนั้นความมืดก็ปกคลุมลงมาบนซากปรักหักพังโบราณของสำนักผนึกสวรรค์
หลังจากนั้นเฉินผิงก็ท่องคาถาแล้ววาดบางอย่างกลางอากาศ
กระดูกเหล่านี้คงจะเป็นของศิษย์สำนักผนึกสวรรค์เป็นแน่!
เมื่อเห็นภาพอันน่าสยดสยองตรงหน้า เขานึกถึงทิวทัศน์อันเงียบสงบที่เคยเห็นเมื่อก่อนหน้านี้ แต่สถานการณ์กลับแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง! ดูเหมือนศึกแห่งทวยเทพตั้งแต่เมื่อหลายพันปีก่อนจะสิ้นสุดลงอย่างน่าอนาถ...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...