ในขณะเดียวกันในเมืองจิงตู หลังจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ถูกทำลายก็เพิ่งจะผ่านไปเพียงแค่สองสามวันเท่านั้น อาคารที่โอ่อ่าสง่างามหลังใหม่ก็ถูกสร้างขึ้น
คราวนี้มีสมาชิกระดับเสื้อคลุมเงินรมดำคอยตรวจตราสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ พวกเขาแต่ละคนล้วนอยู่ในระดับขุนพลยุทธ์ขั้นสูงและพวกเขาทั้งสองคนต่างถืออาวุธศักดิ์สิทธิ์ ลำพังด้วยความแข็งแกร่งเช่นนี้ พวกเขาไม่เพียงยิ่งใหญ่ในยุทธภพแห่งจิงตูเท่านั้น แต่ยังทั่วทั้งอาณาจักรต้าซย่าอีกด้วย
ทั้งเจ็ดคนนั้นมีฝีมือฉกาจที่สุดท่ามกลางสุดยอดสมาชิกระดับเสื้อคลุมเงินรมดำ พวกเขาถึงกับสามารถเลื่อนระดับขั้นได้ในเวลาไม่นานนัก
ตอนนี้พวกเขาเลือกที่จะเฝ้าสังเกตการณ์สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ มันน่าจะเป็นเหมือนการทดสอบก่อนที่พวกเขาจะเลื่อนระดับขั้นต่อไป
จากนั้นผู้เฒ่าหลังค่อมก็ปรากฎตัวอยู่ตรงที่นั่งตำแหน่งประธานของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แบบไม่คาดคิด
“ท่านทูตมาร!” เมื่อสมาชิกระดับเสื้อคลุมเงินรมดำทั้งเจ็ดคนเห็นเขาก็เอ่ยทักทาย
“ถ้าหากพวกคุณสามารถจับตัวเฉินผิงได้ก็จะกลายเป็นสมาชิกระดับเสื้อคลุมทองรมดำ ตอนนี้อาวุธศักดิ์สิทธิ์ของมันถูกทำลายลงแล้ว มีความเป็นไปได้ที่มันจะไม่สามารถควบคุมหุ่นเชิดผีดิบของตัวเองได้เช่นกัน ประกอบกับความแข็งแกร่งของพวกคุณ ย่อมไม่มีทางพลาดที่จะจับมัน แต่ก็อย่าได้ประมาทเกินไปนัก และที่สำคัญที่สุดคืออย่าทำลายร่างกายของมันเพราะยังใช้ประโยชน์ได้อยู่” ผู้เฒ่าหลังค่อมกล่าวขึ้น
“รับทราบ” สมาชิกระดับเสื้อคลุมเงินรมดำผงกศีรษะ
จากนั้นผู้เฒ่าก็หายไปจากที่นั่งตำแหน่งประธานแล้วปรากฎตัวอีกครั้งในอาณาจักรลับ
ผู้เฒ่าหลังค่อมเดินไปที่ห้องลับแล้วเปิดหน้าต่างลับเผยให้เห็นความมืดทางด้านใน
หลังจากเขาร่ายคาถาบางอย่างแล้ว ห้องลับก็สว่างวูบขึ้นมา
มีสระน้ำดำมืดอยู่ข้างในซึ่งเป็นภาพที่ดูน่าสยดสยอง
ถึงกระนั้นหนิงจื้อก็กำลังแช่ตัวอยู่ในสระโดยไม่สวมเสื้อผ้าเลยสักชิ้นเดียว
“ร่างของไอ้หมอนี่ค่อนข้างดีทีเดียว ฉันคิดว่าได้เวลาแล้วล่ะ”
ผู้เฒ่าหลังค่อมมองร่างกายของเขาด้วยความรังเกียจ จากนั้นก็เปิดประตูแล้วเข้าไปในห้อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...