“ทะ ท่านทูตมาร?”
ตอนนี้หนิงจื้อเป็นเพียงแค่สมาชิกระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำเท่านั้น เขาไม่คู่ควรที่จะได้พบคนใหญ่คนโตอย่างท่านทูตมารหรอก
ทว่ายามนี้ท่านทูตมารอยู่ในร่างของเขาแล้วซึ่งหมายความว่าสมาชิกระดับเสื้อคลุมรมดำทุกคนจะต้องฟังคำพูดของเขา
“ไอ้หนู จงเชื่อฟังฉันเสียแต่โดยดีแล้วฉันจะทำให้พลังของแกแข็งแกร่งขึ้น” ท่านทูตมารเอ่ยขึ้นอย่างไม่แยแส
“ครับ!”
หนิงจื้อดวงตาเป็นประกายพลางผุดรอยยิ้มขึ้นมาบนใบหน้า “เฉินผิง แกรอฉันก่อนเถอะ”
ในทางกลับกัน ณ สำนักมังกร เฉินผิงกำลังเรียกเหล่าสมาชิกมาประชุมกันซึ่งนับเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ก่อตั้งสำนักมาเลยก็ว่าได้
ในฐานที่เป็นผู้รักษาการแทนประมุขของสำนักมังกร ทำให้หลงอู่ต้องรับผิดชอบสำนักหลังจากหลงซิงซูไปที่เกาะเผิงไหลแล้ว
“คุณหลงครับ คุณเพิ่งจะบอกว่าอะไรนะ? สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้สร้างอาคารขึ้นมาใหม่ในสามวันงั้นเหรอ?” เฉินผิงถาม
“ใช่ สามวันเองล่ะ อย่างกับว่าอาคารพวกนั้นโผล่ออกมาจากที่ไหนสักแห่ง มิหนำซ้ำพวกมันยังโอ่อ่าสง่างามยิ่งกว่าเก่าเสียอีก! ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ก็มีขุนพลยุทธ์ขั้นสูงอีกเจ็ดคนคอยดูแลพวกมันอยู่ นอกเหนือไปจากนั้น พวกมันยังมีเจ้ายุทธ์กับปรมาจารย์ยุทธ์อีกนับไม่ถ้วนเช่นกัน ผมล่ะสงสัยนักว่าตอนที่คุณเพิ่งจะทำลายทั้งสมาพันธ์และถึงกับฆ่าสมาชิกระดับสูงของพวกมันไป พวกมันสามารถจัดการรวบรวมสมาชิกมากมายขนาดนั้นในชั่วเวลาสั้นๆ ได้ยังไงกัน หรือว่าฟ่านเจียงจะพูดถูก? คนพวกนั้นมาจากอาณาจักรลับอะไรเทือกนั้นงั้นเหรอ?”
เนื่องจากหลงอู่ไม่เข้าใจเรื่องเกี่ยวกับอาณาจักรลับ เขาจึงรู้สึกสับสนงุนงง
แต่เฉินผิงกลับครุ่นคิด
ดูเหมือนว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะแข็งแกร่งกว่าที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีก มีเหล่าปรมาจารย์อยู่ในอาณาจักรลับมากขนาดไหนกันนะ? คนที่ทำให้ตัวเองเป็นที่รู้จักก็เป็นแค่ระดับขุนพลยุทธ์เท่านั้น บางทีผู้เฒ่าหลังค่อมคนนั้นก็อาจจะอยู่ในระดับปราชญ์ยุทธ์ แต่ฉันไม่แน่ใจนัก อย่างไรเสียมารโลหิตที่ฉันอัญเชิญตอนนั้นก็ไล่ตะเพิดมันไปด้วยพลังตบเพียงสองครั้งเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่สามารถบอกได้เลยว่าจริงๆ แล้วมันแข็งแกร่งขนาดไหนกัน ตอนนี้ฉันไม่มีอาวุธศักดิ์สิทธิ์และไม่สามารถควบคุมมารโลหิตได้อีกต่อไปแล้ว ฉันไม่รู้ว่าจะเอาความมั่นใจมาจากไหนถ้าหากต้องเผชิญหน้ากับขุนพลยุทธ์ทั้งเจ็ดคนนั้น ฉันคิดว่าพอสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ถูกทำลายลง ฉันก็จะเข้าไปในคุกใต้ดินได้แล้วพาอวี่ฉีออกมาจากห้องขัง ฉันไม่นึกเลยว่าสมาพันธ์จะฟื้นตัวขึ้นมาได้ในเวลาเพียงแค่สามวันและถึงกับรวบรวมเหล่าปรมาจารย์จากไหนไม่รู้ออกมาได้ด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...