หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1775

ขณะที่เฉินผิงกำลังจะเลิกประชุมและเตรียมการบางอย่าง ก็มีคนรายงานว่าสิงจวินจากแผนกบังคับใช้กฎหมายมาถึงแล้วเฉินผิงก็รีบให้คนของตนเองเชิญสิงจวินเข้ามาข้างใน

ตั้งแต่ฉันได้พบเขาเมื่อครั้งล่าสุดก็ไม่ได้เจอกันนานเลย ฉันสงสัยว่าพักหลังมานี้เขากำลังทำอะไรอยู่นะ

สิงจวินเดินเข้ามาแล้วผงะอยู่บ้างเมื่อเห็นเฉินผิง จากนั้นก็มีรอยยิ้มผุดขึ้นมาบนใบหน้า “เฉินผิง ผมบอกได้เลยว่าคุณแข็งแกร่งขึ้นมากเลยล่ะ ผมยังจำครั้งแรกที่เจอคุณได้อยู่เลย คุณเป็นแค่เด็กที่ถูกคนอื่นรังแกและถึงกับต้องให้หลงอู่คอยปกป้อง แต่ในเวลาเพียงแค่ปีเดียว คุณกลายเป็นเจ้าสำนักที่ใหญ่ที่สุดของจิงตูเสียแล้ว!”

สิงจวินทอดถอนใจ หนึ่งปีที่ผ่านมาเขามองเฉินผิงเป็นแค่ลูกปลาลูกกบตัวเล็กๆ ทว่ายามนี้เขากลับเป็นฝ่ายที่ต้องแหงนหน้ามองเฉินผิง

“หัวหน้าสิง อย่ายกยอผมให้มากเกินไปนักเลยครับ คุณคงไม่มาโดยไร้เหตุผลแน่ๆ บอกผมมาเถอะครับว่าคุณมาที่นี่ทำไมกัน” เฉินผิงกล่าวพลางยิ้มจางๆ

“คุณชี่สั่งให้คุณไปพบ ผมก็เลยมารับคุณที่นี่ยังไงล่ะ”

“คุณชี่สั่งให้ผมไปพบงั้นเหรอ?” เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจเพราะเขาไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้คุณชี่ถึงได้อยากพบเขา

“ใช่ มากับผมเถอะ อย่าให้คุณชี่ต้องรอนานนักเลย”

หลังจากกล่าวเช่นนั้น สิงจวินก็คว้ามือของเฉินผิงแล้วลากเขาไปด้วย

ไม่นานเฉินผิงก็มาถึงกระทรวงยุติธรรม เพียงเพื่อจะได้เห็นคุณชี่กำลังจิบชาอย่างสบายอารมณ์พร้อมกระดานหมากรุกที่วางอยู่ตรงหน้าของเขา

เมื่อคุณชี่เห็นเฉินผิงก็โบกมือให้พลางกล่าวว่า “เฉินผิง นั่งก่อนสิ มาเล่นกับผมสักตา”

เฉินผิงรู้สึกมึนงง เขาเรียกฉันมาที่นี่เพียงเพื่อเล่นหมากรุกกับเขางั้นเหรอ?

ถึงเขาจะสับสน แต่เขาก็ยังเอาแต่เงียบและเดินเข้าไปหาคุณชี่แล้วนั่งอยู่ตรงหน้าของฝ่ายหลัง

คุณชี่รินชาให้เฉินผิงถ้วยหนึ่งด้วยตนเอง “ชิมดูสิ นี่คือชาต้าหงเผาขนานแท้เลยเชียวนะ”

เฉินผิงมองคุณชี่แล้วพยายามคาดเดาสิ่งที่อีฝ่ายกำลังครุ่นคิดอยู่แต่ก็เปล่าประโยชน์ ดังนั้นเขาจึงได้แต่จิบชาต่อไปเท่านั้น “ชาดี”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ว่าชาจะดีหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของคนๆ นั้น ไม่เกี่ยวอะไรกับชาหรอก”

คุณชี่เงียบไปสักครู่ก็เอ่ยเสริมขึ้นมาว่า “เล่นกับผมสักตาสิ ขอผมดูหน่อยเถอะว่าเด็กอย่างคุณจะมีฝีมือในการเดินหมากหรือเปล่า”

คุณชี่ยิ้มกว้างพลางหยิบตัวหมากขึ้นมาเดินหมาก

ฉันกำลังเตรียมจะไปช่วยอวี่ฉี ฉันไม่มีเวลาที่จะมัวแต่มาเสียเวลาเดินหมากที่นี่อยู่กับคุณชี่หรอกนะ!

“ระดับขุนพลยุทธ์ขั้นที่ห้า” คุณชี่เอ่ยซ้ำอีกครั้ง

จากนั้นเขาก็พลันซัดฝ่ามือใส่เฉินผิง สร้างความตกตะลึงให้แก่ฝ่ายหลังเป็นอันมาก

เฉินผิงพยายามหลบเลี่ยงตามสัญชาตญาณ แต่สายไปเสียแล้ว เขาถูกพลังซัดจนลอยกระเด็นถอยหลังแล้วหล่นกระแทกกับเก้าอี้ทำให้เก้าอี้แตกเป็นเสี่ยงๆ

ทั้งๆ ที่ถูกแรงปะทะขนาดนั้น แต่เขากลับไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด เฉินผิงจ้องมองคุณชี่ด้วยสีหน้าอึมครึม

“คุณคิดว่าพลังของตัวเองในตอนนี้จะสามารถเอาชนะระดับขุนพลยุทธ์ทั้งเจ็ดคนที่มีอาวุธศักดิ์สิทธิ์สองชิ้นได้งั้นเหรอ?” คุณชี่ถามพลางจ้องมองมาที่เฉินผิง

“อาวุธศักดิ์สิทธิ์สองชิ้นงั้นเหรอครับ?” เฉินผิงถึงกับผงะ “คุณจะบอกว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มีอาวุธศักดิ์สิทธิ์สองชิ้นเลยงั้นรึ?”

“ถูกต้อง” คุณชี่ยืนยันพลางผงกศีรษะ

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกตื่นตระหนก ลำพังแค่เขาต้องจัดการกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นเดียวก็เต็มกลืนแล้ว มิหนำซ้ำนั่นยังเป็นเพราะความช่วยเหลือของมารโลหิตอีกต่างหาก