หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1776

หลังจากรู้ว่าคู่ต่อสู้ของตนเองอยู่ในระดับขุนพลยุทธ์ถึงเจ็ดคนและมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์สองชิ้นอยู่ข้างกาย เฉินผิงก็รู้ว่าตัวเองต้องแพ้แน่ๆ สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ร่ำรวยมากขนาดไหนกันนะ? พวกเขาถึงได้มีอาวุธศักดิ์สิทธิ์อยู่มากมายขนาดนั้นได้?

“ตอนนี้ลำพังด้วยพลังความสามารถของงคุณเอง คุณคิดว่าจะสามารถช่วยแฟนตัวเองได้งั้นรึ?” คุณชี่ถาม

เฉินผิงจึงเงียบไปทันที เพราะเขารู้ว่าไม่มีทางที่จะช่วยซูอวี่ฉีออกมาได้เลย

เมื่อนึกได้เช่นนั้น เฉินผิงก็กลับไปนั่งลงด้วยความผิดหวัง

ในขณะนั้นจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้และรัศมีอันแกร่งกล้าที่เขาแผ่ออกมาก็หายวับไป

ในทางกลับกัน คุณชี่ก็ยิ้มเมื่อเขาได้เห็นสีหน้าของเฉินผิง “อย่าเพิ่งท้อแท้สิ คุณมีในสิ่งที่คนอื่นไม่มีอยู่นะ”

เมื่อคุณชี่พูดจบก็เกิดลำแสงสีแดงจางๆ ในฝ่ามือของเขาแล้วโบกใส่เฉินผิง

ทันใดนั้นเอง กระบี่พิฆาตมังกรก็พุ่งออกมาจากร่างของเฉินผิง

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกตื่นตะลึง กระบี่พิฆาตมังกรผสานเข้ากับร่างของฉัน มันจะปรากฎตัวขึ้นก็ต่อเมื่อฉันคิดจะอัญเชิญมันไม่ใช่รึไง? เมื่อสักครู่นี้ฉันไม่ได้นึกถึงเรื่องนั้นเลย ตอนนี้มันไปอยู่ในมือของคุณชี่ได้ยังไงกัน?

กระบี่พิฆาตมังกรส่งเสียงดังหึ่งๆ อยู่ในมือของคุณชี่

ในขณะเดียวกัน มันก็ปลดปล่อยปราณกระบี่อันน่าสะพรึงกลัวออกมาระลอกแล้วระลอกเล่าและลำแสงสีทองเจิดจ้า

เมื่อเฉินผิงสัมผัสได้ถึงรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวที่กระบี่พิฆาตมังกรแผ่ออกมา ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ากระบี่พิฆาตมังกรจะทรงพลังมากขนาดนั้น!

เฉินผิงนึกถึงสิ่งที่คุณชี่กล่าวเอาไว้แล้วเขาก็รู้สึกละอายใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ ฉันเอาแต่อิจฉาคนอื่นที่ได้ครอบครองอาวุธศักดิ์สิทธิ์จนหลงลืมเรื่องกระบี่พิฆาตมังกรไปเสียสนิท! สิ่งที่ฉันมีก็คือกระบี่วิญญาณ! มันคือกระบี่ที่มีวิญญาณดาบแฝงอยู่! ฉันมัวแต่มองหาทรัพยากรเพื่อพัฒนาตัวเอง แต่ฉันกลับไม่เคยนึกถึงเรื่องการพัฒนาความสามารถของกระบี่พิฆาตมังกรเลย! ถ้าหากฉันพัฒนามันด้วยการต่อสู้เพียงอย่างเดียวก็คงต้องใช้เวลานาน ช้าก่อนนะ... ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะพัฒนาความสามารถของกระบี่พิฆาตมังกรได้ยังไง? ฉันสามารถกลืนกินแก่นอสูรได้ กินยาอายุวัฒนะได้และแม้แต่ดูดพลังของคนอื่นเพื่อพัฒนาตัวเอง แต่ฉันกลับไม่รู้ว่าจะพัฒนากระบี่พิฆาตมังกรยังไงดี! ฉันคงไม่สามารถปล่อยให้มันกลืนกินแก่นอสูรหรอก เพราะมันทำแบบนั้นไม่ได้น่ะสิ!