เมื่อชายร่างเตี้ยเห็นพวกชายร่างบึกบึนกำลังเดินเข้ามาหา เขาก็สีหน้าซีดขาวเป็นอันมาก
ทันใดนั้นเขาก็เร่งให้เฉินผิงและคนอื่นๆ ลงจากรถ “คุณผู้ชาย ได้โปรดลงจากรถด้วยครับ พวกเราคงจะไปส่งคุณที่นั่นไม่ได้แล้วล่ะครับ”
เฉินผิงจึงเอ่ยถามด้วยความฉงนใจว่า “มีอะไรงั้นเหรอ? ทำไมตอนนี้คุณถึงไปส่งพวกเราที่นั่นไม่ได้ล่ะ?”
ก่อนที่ชายร่างเตี้ยจะทันได้พูดอะไร พวกชายร่างกำยำก็เดินเข้ามาหาพวกเขา หนึ่งในนั้นที่ไว้หนวดเคราคว้าคอเสื้อของชายร่างเตี้ยแล้วยกเขาขึ้นกลางอากาศ
“เฮ้ กล้าดียังไงมาแย่งลูกค้าในถิ่นของฉันน่ะ? แกอยากตายรึไง?”
ขณะที่ชายหนวดเฟิ้มกล่าวเช่นนั้น เขาก็ชกเข้าที่ใบหน้าของชายร่างเตี้ย
เลือดไหลทะลักออกทางจมูกของชายร่างเตี้ยแล้วไหลซึมออกจากมุมปาก แต่สหายของเขากลับไม่กล้าพูดอะไรหรือขยับเขยื้อนกล้ามเนื้อเลย
“ลงมา!” ชายหนวดเฟิ้มแผดเสียงใส่เฉินผิงและคนที่เหลือ
ตอนที่เฉินผิงขวางเขาเอาไว้แล้วหันไปทางจ้าวฉวาง หูหม่าซือก็กำลังจะลงจากรถ “จ้าวฉวาง จัดการมันซะ”
“รับทราบ”
จ้าวฉวางผงกศีรษะพลางลงจากรถ
แต่ทันทีที่จ้าวฉวางลงมาจากรถ เงาร่างงดงามก็พุ่งผ่านเขาไป ในไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก็ดังก้องไปทั่วฟ้า ชายหนวดเฟิ้มก็ถูกเตะขึ้นไปกลางอากาศ
“พวกแกข่มขู่กันแบบนั้น! ช่างอุกอาจนัก!” เก๋อเจียอี๋ตะคอกใส่ชายร่างกำยำด้วยสีหน้าเย็นชา
ในเมื่อเก๋อเจียอี๋ลงมือแล้ว จ้าวฉวางก็ถอนหายใจแล้วหันไปมองเฉินผิง ฝ่ายหลังทำไม้ทำมือบอกให้เขากลับไปที่รถ
เมื่อชายหนวดเฟิ้มถูกลูกเตะของเก๋อเจียอี๋เสียจนลอยกระเด็นออกไป เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา แต่เมื่อเขานึกขึ้นได้ว่าคนที่ลงมือกับเขาเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ก็มีแววตกตะลึงพาดผ่านใบหน้าของเขาไปก่อนจะถูกแทนที่ด้วยสีหน้าโกรธแค้น
“ตามเธอไป! จับตัวสาวน้อยคนนี้มาให้ได้!” เขาแผดเสียง
ชายร่างแกร่งคนอื่นๆ ก็พลันพุ่งเข้าใส่เก๋อเจียอี๋
“อย่าฆ่าพวกมันนะ” เฉินผิงเอ่ยเตือน เพราะเกรงว่าเธอจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วฆ่าคนพวกนั้นไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...