หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1783

“คุณถัง ผมขอถามอะไรสักอย่างได้ไหมครับ?” เฉินผิงถาม

“ถามมาสิ ผมคุ้นเคยกับทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเกาะหมีขาว” ถังต้าลี่ตอบด้วยความมั่นใจ

เฉินผิงจึงถามว่า “คุณทราบเรื่องเกี่ยวกับซากปรักหักพังของเกาะหมีขาวไหมครับ?”

“ซากปรักหักพังโบราณงั้นเหรอ?” ถังต้าลี่ผงะไปชั่วขณะ จากนั้นก็มองเฉินผิงด้วยสีหน้าประหลาดใจ “คุณมาที่นี่เพราะซากปรักหักพังโบราณงั้นเหรอ?”

“ใช่ครับ ถูกต้องแล้ว” เฉินผิงผงกศีรษะ

“พ่อหนุ่ม ผมขอแนะนำให้คุณลองคิดดูใหม่อีกครั้ง คุณไม่มีความสามารถพอที่จะเสี่ยงภัยในซากปรักหักพังโบราณหรอกนะ ตลอดหลายปีที่ผ่านมามีคนไม่น้อยที่ค้นหาตำแหน่งของซากปรักหักพังโบราณโดยมีความตั้งใจที่จะเข้าไปให้ได้ แม้จะพยายามอย่างเต็มที่ แต่ก็ไม่มีใครที่เคยประสบความสำเร็จเลย อันที่จริงแล้ว หลายคนต้องมาตายเพราะพยายามค้นหามันนี่แหละ” ถังต้าลี่เปิดเผย

“พวกเขาหาซากปรักหักพังโบราณไม่เจองั้นเหรอครับ? ทำไมถึงเป็นแบบนั้นเล่า?” เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจ

เกาะหมีขาวไม่ได้ใหญ่โตอะไรนัก ทำไมพวกเขาถึงหาซากปรักหักพังโบราณไม่เจอล่ะ?

“ซากปรักหักพังโบราณซ่อนอยู่ภายใต้หิมะหนาชั้น ดังนั้นจึงยากที่จะหาตำแหน่งของมันได้ ผู้เชี่ยวชาญหลายคนจากนานาประเทศได้พยายามค้นหาตำแหน่งของมันแล้ว แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ บางคนถึงขนาดยอมจ่ายเงินแพงลิบลิ่วเพื่อค้นหามัน โดยไม่สนใจว่าจะต้องบาดเจ็บหรือล้มตาย พวกเราที่นี่ล้วนแล้วแต่เป็นชาวต้าซย่า ดังนั้นผมขอแนะนำให้คุณเพลิดเพลินกับวันเวลาที่นี่แล้วลืมเรื่องซากปรักหักพังโบราณไปซะ มันไม่คุ้มค่าที่คุณต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงหรอกนะ” ถังต้าลี่แนะนำ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็ยิ่งสนใจซากปรักหักพังโบราณมากขึ้นเรื่อยๆ เขาจึงถามว่า “คุณถัง คุณทราบเรื่องของสำนักดาบปรัศนีบ้างไหมครับ?”

“สำนักดาบปรัศนี?” ถังต้าลี่เค้นสมองก่อนจะส่ายหน้า “ผมไม่รู้เลย ผมไม่เคยได้ยินชื่อเสียด้วยซ้ำไป!”

ถังต้าลี่ไม่รู้อะไรเลย ดังนั้นเฉินผิงจึงเลิกถามอีก เขารู้ว่าสำนักดาบปรัศนีหายไปนานเสียจนไม่มีใครล่วงรู้การคงอยู่ของมัน

“อีว่าน คนของแกเป็นฝ่ายเริ่มสู้เองก่อนนะ พอพวกมันลงเอยด้วยการเจ็บตัว แกกล้าดียังไงถึงได้มาทวงคำตอบเอาที่นี่? ยิ่งไปกว่านั้น ผู้โดยสารต่างหากที่อัดลูกน้องของแก ไม่ใช่พวกเราสักหน่อย ขนาดผู้โดยสารคนหนึ่งก็ยังไม่สามารถทนต่อการคุกคามจากคนของแกได้จนต้องลงมือเลย” ถังต้าลี่สวนตอบอย่างใจเย็น

“มีมันด้วย! พวกมันอยู่ด้วยกันนี่แหละ!” จากนั้นชายหนวดเฟิ้มที่โดนอัดเมื่อก่อนหน้านี้ก็เห็นเฉินผิงยืนอยู่ข้างหลังสมาชิกของกลุ่มภราดรภาพแห่งต้าซย่าแล้วชี้มาที่เขา

เมื่อเห็นเช่นนั้น อีว่านก็ยิ้มเยาะ “ถังต้าลี่ ยังมีอะไรจะพูดอีกไหม? คนร้ายอยู่ตรงนี้แล้ว! มอบตัวมันมาให้ฉันแล้วจ่ายค่ารักษาพยาบาลมาซะ จากนั้นฉันก็จะยอมจบเรื่อง”

“เหลวไหล! แกเคยเห็นกลุ่มภราดรภาพแห่งต้าซย่าให้ความร่วมมือกับใครด้วยงั้นรึ? ถ้าแกไม่ยอมถอยก็มาสู้กันสักตั้งเถอะ!” ถังต้าลี่กล่าว

เขาไม่ได้จริงจังกับแก๊งมอเตอร์ไซค์นักหรอก เพราะเขาที่อยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธ์ย่อมคว่ำพวกมันได้อย่างง่ายดาย