หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 18

“กระผม หลินเทียนหู่ ผู้นำแห่งสำนักจวี้อี้ น้อมคำนับท่านประมุข!”

“น้อมคำนับท่านประมุข...”

คนของสำนักจวี้อี้หลายร้อยนายเปล่งเสียงออกมาโดยพร้อมเพรียงกัน!

เฉินผิงสะดุ้งโหยง ตัวเขาเองยังไม่รู้เลยว่าตัวเขาเป็นประมุขอะไรกัน!

“คุณ...พวกคุณจำคนผิดแล้วล่ะ ผมไม่ใช่ประมุขอะไรนั่น!”

เฉินผิงรีบส่ายหัว

“ผู้ที่สวมประกาศิตมังกรฟ้า คือประมุขแห่งตำหนักมังกรฟ้า ไม่มีทางผิดแน่ครับ!”

หลินเทียนหู่อธิบาย

ปัง...

คำพูดของหลินเทียนหู่ทำให้เฉินผิงนึกบางอย่างขึ้นได้!

ตอนที่เขายังอยู่ในเรือนจำ ตาเฒ่ามังกรมักพูดพล่ามว่าตัวเองเป็นประมุขแห่งตำหนักมังกรฟ้าอยู่เรื่อย ต่อมาก็เอาแหวนวงนี้ให้เขา ดูเหมือนว่าเป็นเพราะแหวนวงนี้จึงทำให้หลินเทียนหู่คิดว่าตนเป็นประมุขแห่งตำหนักมังกรฟ้า

“คุณจะบอกว่า เพราะผมสวมแหวนวงนี้อย่างนั้นหรือ”

เฉินผิงถอดแหวนออกมาแล้วถามหลินเทียนหู่

“ใช่ครับ สิ่งนี้คือประกาศิตมังกรฟ้าแห่งตำหนักมังกรฟ้าแน่นอน คำสอนของบรรพชนมังกรฟ้ากล่าวไว้ว่า ผู้ที่สวมสิ่งนี้ ก็คือประมุขแห่งตำหนักมังกรฟ้า!”

หลินเทียนหู่เงยหน้าขึ้นมองแหวนในมือของเฉินผิงแล้วเอ่ยตอบ

“พวกคุณลุกขึ้นก่อนเถอะ”

เฉินผิงทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นหลินเทียนหู่และพรรคพวกคุกเข่า จึงโบกมือให้ลุกขึ้น!

“ขอบคุณท่านประมุข!”

หลินเทียนหู่และคนของสำนักจวี้อี้ทุกคนลุกยืนขึ้น

“ผมขอบอกคุณไว้เลยนะ ผมไม่ใช่ประมุขอะไรนั่นหรอก แหวนวงนี้มีคนให้ผมมา พวกคุณจำคนผิดแล้ว!”

เฉินผิงอธิบาย!

“พวกเรารู้จักเพียงประกาศิตมังกรฟ้า ไม่สนตัวบุคคลครับ ในเมื่อประกาศิตมังกรฟ้าอยู่กับคุณ คุณก็คือประมุขของพวกเรา!”

หลินเทียนหู่พูดด้วยความนอบน้อม