หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1812

ทันใดนั้นเฉินผิงและคนอื่นๆ ก็รู้สึกถึงคลื่นพลังที่พุ่งเข้าหาพวกเขา ทำให้โจเอลและแดนนี่ทรุดลงกับพื้นทันทีเนื่องจากพวกเขาไม่สามารถต้านทานพลังของวงแหวนอาคมที่ทรงพลังเช่นนั้นได้

เมื่อโอมาร์เห็นโจเอลล้มลงกับพื้น เขาเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “เจ้าเฒ่าตาบอดไร้ประโยชน์! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกจะกล้ามาที่นี่แทนที่จะใช้ชีวิตในวัยชราที่สำนักเทพอัคคี”

โจเอลตัวสั่นด้วยความโกรธจากคำดูถูก แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะพลังอันน่าสะพรึงกลัวได้ตรึงเขาไว้

ตรงกันข้าม เฉินผิงตอบโต้ต่อพฤติกรรมอันบ้าคลั่งของโอมาร์ด้วยการพูดเย้ย “แกคิดว่าวงแหวนอาคมแค่นี้จะหยุดฉันได้อย่างงั้นเหรอ?”

ขณะที่เขาพูดนั้น กระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาทันที และเมื่อเขายกมันขึ้นในอากาศ พลังวิญญาณที่น่าสะพรึงกลัวของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ

"ตายซะ!" เฉินผิงคำราม

ทันใดนั้น พลังรัศมีอันดุร้ายและน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขา

แม้จะมีวงแหวนอาคมกั้นกลางระหว่างเฉินผิงและพรรคพวก แต่โอมาร์และคนอื่นๆ ก็ยังสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังอันรุนแรงนั้นที่ลอยอยู่ในอากาศ

โอมาร์จ้องมองพลังนั้นด้วยความไม่เชื่อสายตา ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นมนุษย์หมีที่มีความแข็งแกร่งในระดับเจ้ายุทธ์ เขาเหนือกว่าคนทั่วไปไม่ว่าจะในด้านพละกำลังหรือร่างกาย

แม้ว่าค่ายกลพิทักษ์ภูผาจะอยู่ระหว่างพวกเขา แต่มันก็ไม่สามารถขัดขวางรัศมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวของเฉินผิง

ในขณะที่โอมาร์กำลังงุนงง เฉินผิงก็เหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรของเขา

ตู้ม!

ทั่วทั้งแผ่นดินต่างสั่นสะเทือนตามมาด้วยเสียงดังกึกก้องของภูเขา ในขณะที่การโจมตีของเฉินผิงส่งผลให้วงแหวนอาคมค่อยๆ เกิดลำแสงส่องออกมาตามรอยแยกราวกับแก้วที่กำลังเกิดรอยร้าว

ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว พลังของค่ายกลพิทักษ์ภูผาก็หายไปทันที ทำให้แดนนี่และโจเอลสามารถค่อยๆ ลุกขึ้นจากพื้นได้

ดวงตาของโอมาร์เบิกกว้าง เขาแทบไม่อยากเชื่อสายตาของตนอย่างที่สุดเมื่อเห็นรอยแตกของวงแหวนอาคม เขาต้องใช้เวลาทั้งเดือนและศิลาผนึกจำนวนนับไม่ถ้วนเพื่อสร้างมันขึ้นมา

ครั้งหนึ่งอเล็กซ์เคยอ้างว่าแม้แต่ยอดฝีมือที่มีพลังระดับเจ้ายุทธ์นับแสนคนก็ไม่สามารถทำลายมันได้

แต่การโจมตีเพียงครั้งเดียวจากชายผู้นี้ กลับทำให้วงแหวนนี้เต็มไปด้วยรอยร้าว!

ตู้ม!

เขาปล่อยแอนดรูว์ทันทีที่เขาพูดจบ ทำให้อีกฝ่ายล้มลงกับพื้น

แม้ว่าเขาจะเอาแต่นิ่งเงียบ แต่แอนดรูว์ก็ยืนขึ้น หันหลังกลับและมุ่งหน้าไปยังทางเข้าซากปรักหักพังโบราณ

โอมาร์รู้สึกไม่พอใจที่เฉินผิงเมินเฉยต่อเขา เพราะเขาไม่เคยได้รับการกระทำอันน่าอัปยศอดสูเช่นนี้มาก่อนในฐานะนักรบผู้มีเกียรติสูงสุดในหมู่มนุษย์หมีทั้งหมด

“แกกล้าดีอย่างไรที่เมินเฉยใส่ฉัน เจ้าสารเลว? แกคิดว่าฉันกลัวแกงั้นเหรอ... "

เมื่อเขาพูดจบ โอมาร์ก็เปิดการโจมตีใส่เฉินผิงทันที

เขาออกแรงเต็มที่เพราะเขารับรู้ถึงพลังมหาศาลของเฉินผิง เขาโจมตีด้วยพลังที่แสดงถึงความเป็นนักรบแห่งมนุษย์หมีของเขา

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาแทบไม่ชำเลืองมองโอมาร์แม้แต่หางตาเลยด้วยซ้ำ เขาเพียงแค่ยื่นฝ่ามือออกไปเพื่อรับการโจมตีของอีกฝ่าย