หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1819

“สุสานดาบควรจะเต็มไปด้วยซากปรักหักพังและโครงกระดูกไม่ใช่หรือ?”

แม้เฉินผิงจะรู้สึกประหลาดใจ แต่ในเมื่อเขาได้มาถึงที่แล้ว เขาจึงเดินเข้าไปในป่านั่นอย่างช้าๆ

แต่ทว่าเมื่อเขาเดินเข้าไปเพียงไม่กี่นาที วิวทิวทัศน์ที่อยู่ตรงหน้าเขาก็เปลี่ยนไป ต้นไม่ที่สูงใหญ่ต่างเหี่ยวเฉา มีโครงกระดูมากมายอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่ง หลังจากนั้นไม่กี่นาที เฉินผิงก็เห็นต้นไม้สูงใหญ่เหี่ยวเฉาและโครงกระดูกอยู่ทุกหนทุกแห่ง มันแตกต่างไปจากก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง ราวกับมีกำแพงกั้นระหว่างพื้นที่ทั้งสอง

ขณะที่เฉินผิงกำลังจะเดินเข้าไปอีกก้าว เขารู้สึกถึงพลังงานดาบที่พุ่งสูงขึ้นอย่างกะทันหันเขารีบใช้ร่างเกราะทองคำเพื่อป้องกันตัวเองอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น พื้นดินก็สั่นสะเทือนหลังจากที่เฉินผิงก้าวไปข้างหน้าสองก้าว ดาบวิเศษจำนวนมากบนพื้นก็ได้แกว่งไกวไปมา

ดาบจำนวนมากหลุดออกมาจากพื้นดิน ก่อนที่พวกมันจะรวมตัวกันและสร้างแนวเพื่อปอดกั้นเส้นทางของเฉินผิง

“นี่คืออาคมแห่งดาบอย่างงั้นรึ?”

เฉินผิงจ้องมองดาบที่ปักอยู่ในดินด้วยความรู้สึกไม่เชื่อเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้สนใจพวกมันเท่าใดนักและพยายามจะเดินอ้อมพวกมันไป แต่ทว่า พวกมันกลับปรากฏตัวต่อหน้าเขาไม่ว่าเขาจะเดินไปทางไหนก็ตาม

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็ดึงกระบี่พิฆาตมังกรออกมาด้วยมือขวาของเขา ในขณะนั้น เหล่าดาบวิเศษของอาคมแห่งดาบก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

เช่นเดียวกันกับกระบี่พิฆาตมังกร มันคงหลุดจากมือของเขาไปหากเขาไม่จับมันเอาไว้ให้แน่น

ในขณะนั้น เฉินผิงรู้สึกได้ถึงพลังรัศมีอันโหดเหี้ยมจากกระบี่พิฆาตมังกร ดูเหมือนว่ากระบี่พิฆาตมังกร จะเป็นกระบี่ที่ห้าวหาญและมีพลังวิญญาณของดาบที่ทรงพลัง!

เมื่อเฉินผิงกำลังจะจัดการกับพลังอาคม จู่ๆ ก็มีคนมาปรากฏตัวข้างหลังเขา ทำให้เขาตกใจและเหวี่ยงดาบไปข้างหลังโดยสัญชาตญาณ

พลังกระบี่อันรุนแรงพุ่งออกมาจากการเหวี่ยงของเขา

“อะไรวะเนี่ย!”

เฉินผิงได้ยินคำอุทานก่อนที่เขาจะเห็นหูหม่าซือล้มลงบนพื้นอย่างน่าสมเพชเพื่อหลบเลี่ยงการโจมตี

"หูหม่าซือ”

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงจึงรีบเข้าไปช่วยพยุงหูหม่าซือให้ลุกขึ้นและถามว่า “ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้เนี่ย?”