หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1820

ภายในไม่กี่นาที กระบี่พิฆาตมังกรก็กลับมาอยู่ในมือของเฉินผิงอีกครั้ง ในขณะที่พวกดาบวิเศษทั้งหมดร่วงลงกับพื้น

ในขณะนั้น อาคมแห่งดาบได้ถูดกำจัดไปสิ้น คลื่นพลังอันรุนแรงของพลังดาบก็หายไปเช่นกัน

เฉินผิงถือกระบี่พิฆาตมังกร เขารู้สึกตื่นเต้นและสังเกตเห็นว่าความแข็งแกร่งของมันพัฒนาขึ้นอย่างมาก

กระบี่พิฆาตมังกรเพิ่มความแข็งแกร่งโดยการดูดซับวิญญาณดาบอย่างนั้นหรือ?

ขณะที่เขาจ้องมองไปที่กระบี่พิฆาตมังกร ความตื่นเต้นก็ปรากฏขึ้นทั่วทั้งใบหน้าของเฉินผิง

หากเป็นเช่นนั้นจริง การเพิ่มพลังของกระบี่พิฆาตมังกรไปสู่ระดับของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่ใช่เรื่องยาก

“เฉินผิง ผมขอดูกระบี่ของคุณหน่อยได้มั้ย?”

หูหม่าซือมองไปที่กระบี่พิฆาตมังกรในมือของเฉินผิงด้วยความอิจฉา

"ได้เลย" เฉินผิงส่งกระบี่ให้หูหม่าซือ

กระบี่พิฆาตมังกรสั่นอย่างรุนแรงและปลดปล่อยพลังกระบี่ออกมาเมื่ออยู่ในมือของหูหม่าซือ

นั่นทำให้หูหม่าซือต้องปล่อยมือของเขาออกจากกระบี่พิฆาตมังกร ก่อนที่มันจะบินกลับไปอยู่ในมือของเฉินผิงทันที

“ฮ่าฮ่า ผมขอโทษด้วยนะ หูหม่าซือ ดูเหมือนว่ากระบี่พิฆาตมังกรจะไม่ค่อยชอบคุณ”

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็หัวเราะออกมาดังลั่น

“ฮึ่ม! มันก็แค่ดาบไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย ผมไม่ได้ต้องการมันอยู่แล้ว” หูหม่าซือเย้ยหยัน

หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินทางต่อไป แต่พลังงานดาบที่หายไปก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง มันค่อยๆ แข็งแกร่งมากขึ้นในขณะที่พวกเขาเดินลึกเข้าไปในป่า

พลังดาบนั้นมุ่งตรงไปยังสิ่งมีชีวิตใดๆ ที่ล่วงล้ำเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์

เฉินผิงและหูหม่าซือ ทำได้เพียงพึ่งพาความแข็งแกร่งของพวกเขาเพื่อต้านทานพลังดาบ

อย่างไรก็ตาม พลังดาบจำนวนมหาศาลยังคงหลั่งไหลเข้ามาและดูเหมือนไร้ขีดจำกัด ในขณะที่พลังวิญญาณของพวกเขาหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ เฉินผิงอาจจะพอทานทนได้ด้วยร่างกายอันกำยำของเขา แต่กับหูหม่าซือแล้ว เขาต้องปกป้องตัวเองด้วยโล่ที่ทำจากพลังวิญญาณเพียงอย่างเดียว

พลังดาบที่รุนแรงพวกนี้มาจากไหนกันนะ?