หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1821

“ค-คุณ... เจ้าคนชั่ว!” ใบหน้าของหญิงสาวแดงก่ำด้วยความโกรธกับคำพูดของหูหม่าซือ

แม้แต่เฉินผิงเองก็สามารถบอกได้เช่นกันว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเพียงวิญญาณหลังจากมองเพียงแค่แวบเดียว ไม่ว่าก่อนหน้านี้เธอจะแข็งแกร่งเพียงใด แต่เธอก็ไม่สามารถแสดงความแข็งแกร่งได้มากนักในขณะนี้

“คุณครับ ผมได้ยินมาว่าสำนักดาบปรัศนีนั้นมีดาบศักดิ์สิทธิ์อยู่ และมันอยู่ที่นี่ ในสุสานดาบแห่งนี้ เรามาที่นี่ก็เพื่อจะขอดูมันเท่านั้น!" เฉินผิงส่งยิ้มจางๆ ให้เธอ

“โกหก! คุณคิดว่าฉันไม่รู้ว่าพวกคุณกำลังทำอะไรอยู่? อย่าคิดแม้แต่จะเข้าไปในสุสานดาบเมื่อฉันยังอยู่ที่นี่!”

ทันใดนั้นเธอก็ยื่นมือออกมา “จงออกมา ดาบของฉัน!”

หญิงสาวโบกมือขวาของเธอพร้อมกับเสียงหึ่งๆ ดังขึ้น พลังดาบที่ระเบิดออกมาผ่ากลางอากาศ ทันใดนั้นดาบวิญญาณเล่มหนึ่งก็พุ่งตัวบินออกมาจากหลังของหญิงสาวก่อนที่มันจะตกลงสู่มือของเธอ พลังดาบที่ปล่อยออกมาพุ่งสูงขึ้นไปในท้องฟ้า

ดาบวิญญาณส่องประกายเย็นยะเยือก พร้อมกับพลังออร่าอันหนาวเหน็บออกมา

หญิงสาวจ้องมองไปยังเฉินผิงและก่อนจะเตือนว่า “ถ้าคุณไม่ออกไปตอนนี้ คุณจะตายด้วยดาบถามนภาของฉัน!”

ดาบอันทรงพลังในมือของเฉินผิงสั่นอย่างรุนแรงเมื่อดาบวิญญาณของหญิงคนนั้นปรากฏขึ้น หากเขาไม่จับมันด้วยแรงทั้งหมดที่เขามี กระบี่พิฆาตมังกรคงจะหลุดจากมือของเขาไปแล้ว

เฉินผิงพยายามเก็บอาวุธที่กำลังสั่นไหวพร้อมกับจ้องมองหญิงสาวอย่างเย็นชา

ท่าทางของหญิงสาวนั้นดูน่ากลัวในขณะที่เธอกำลังถือดาบถามนภา แต่ในขณะเดียวกันนั้น เธอก็ไม่รู้ว่ากระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิงนั้นก็เป็นดาบวิญญาณโบราณเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากวิญญาณดาบยังไม่เติบโตเต็มที่ จึงไม่สามารถแสดงพลังมากมายออกมาได้ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้สนใจอาวุธของเฉินผิงเท่าใดนัก

เธอมองไปที่เฉินผิงอย่างเอาเป็นเอาตายขณะถือดาบ หญิงสาวพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ “เราทั้งคู่ต่างกำลังกวัดแกว่งดาบวิญญาณ วันนี้ฉันจะแสดงให้คุณเห็นว่าไม่ใช่ใครก็ตามที่ใช้ดาบวิญญาณจะสามารถปลดปล่อยพลังของมันได้”

ริมฝีปากของเฉินผิงโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม “คุณท้าผมประลองดาบเหรอ?” เขาถามอย่างเฉยเมย

“คุณไม่กล้าพอที่จะรับคำท้าของฉันอย่างงั้นเหรอ?” ใบหน้าของเธอดูเย้ยหยัน

ถ้าฉันจัดการกับวิญญาณไม่ได้ ฉันก็ควรเอาหัวโขกกำแพงตายไปเสีย