หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1823

“ไม่มีใครเป็นอมตะ และชีวิตเป็นสิ่งที่ไม่อาจจะคาดเดาได้ ผมสามารถตายได้โดยไม่เสียใจหากผมได้ทำในสิ่งที่ผมรัก”

เฉินผิงยังคงยิ้มจางๆ และไม่มีทีท่าว่าจะกลัวผู้หญิงคนนั้น

เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะเข้าไปในสุสานดาบ ไม่ว่ามันจะเป็นดาบศักดิ์สิทธิ์หรือดาบมารก็ตาม ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร มันก็จะถูกกลืนกินโดยกระบี่พิฆาตมังกรของเขาอยู่ดี

ผู้หญิงคนนั้นถอนหายใจเมื่อเห็นความมุ่งมั่นของเฉินผิงและกล่าวว่า “คุณอาจถูกกำหนดให้เป็นเช่นนั้น มันจะเป็นสุสานแห่งดาบที่แท้จริงเมื่อคุณเข้าสู่สถานที่นี้ พลังงานของดาบนั้นมีพลังมากกว่าที่เป็นอยู่หลายร้อยเท่าในตอนนี้ โปรดคิดดูให้ถี่ถ้วน...”

ทันทีที่หญิงสาวพูดจบ ร่างของเธอก็ค่อยๆ เลือนรางก่อนที่จะหายไปในที่สุด

“เฉินผิง ผมเชื่อว่าจะเป็นการดีที่สุดสำหรับคุณที่จะเข้าไปด้วยตัวเอง ผมกังวลว่าด้วยความสามารถในปัจจุบันของผมแล้ว การเข้าไปในนั้นดูจะเป็นการสร้างภาระให้กับคุณมากกว่า เพราะผมคงต้องการการปกป้องจากคุณ”

หูหม่าซือรู้สึกหวาดกลัว

ร่างกายทั้งหมดของเขาคงถูกฉีกออกจากกันโดยพลังดาบ หากสิ่งที่หญิงสาวคนนั้นพูดถึงความแข็งแกร่งที่มากกว่าหลายร้อยเท่านั้นเป็นความจริง

เฉินผิงพยักหน้า “คุณรอผมที่นี่เถอะ หูหม่าซือ คุณสามารถกลับไปได้เลยถ้าหากผมไม่ปรากฏตัวหลังจากผ่านไปสามวัน”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หูหม่าซือก็ตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า “เฉินผิง คุณต้องกลับมา จะเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงของคุณถ้าคุณหายไป? ลองนึกดูสิว่าพวกเขาจะรู้สึกเศร้าโศกและน่าสมเพชขนาดไหน คุณต้องมีชีวิตรอดและออกมาให้ได้”

เฉินผิงพูดไม่ออก หูหม่าซือจะสามารถคิดเรื่องอื่นที่ไม่ใช่ผู้หญิงได้บ้างมั้ยนะ?

“ผมจะเข้าไปแล้วนะ...”

เมื่อเฉินผิงเริ่มก้าวไปข้างหน้า หูหม่าซือก็มองไม่เห็นเขาในขณะที่ร่างของเฉินผิงค่อยๆ เบลอและหายไป

พลังดาบเพิ่มมากขึ้นหลังจากที่เฉินผิงก้าวไปในระยะหนึ่ง เบื้องหน้าของเขาคือพื้นที่เต็มไปด้วยดาบยาวจำนวนมากมาย

แม้ว่าพวกมันจะถูกปักลงบนพื้นอย่างกระจัดกระจาย แต่ดาบพวกนั้นก็ถูกจัดเรียงตามลำดับ

เฉินผิงยังสัมผัสได้ถึงการปะทะกันไม่หยุดหย่อนของรัศมีสองขั้วที่เป็นปฏิปักษ์ภายในสุสานดาบแห่งนี้