เฉินผิงรู้สึกงุนงงที่เขาไม่สามารถใช้พลังวิญญาณได้ เขาทำได้เพียงกัดฟันแน่นและป้องกันตัวเองจากคลื่นพลังดาบด้วยร่างกายของเขา
อีกทางด้านหนึ่ง กระบี่พิฆาตมังกรกำลังดูดซับพลังดาบอย่างเร่งเร้าในเสาแห่งแสงเพื่อปกป้องเจ้านายของมัน
มันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แสงสีเขียวที่ห่อหุ้มกระบี่ไว้ก่อนหน้านี้ก็เริ่มเปลี่ยนไป
พวกเขาดูราวกับว่าอยู่ในแอ่งพลังดาบที่ไม่มีก้นบึ้ง
บาดแผลเริ่มปรากฏขึ้นบนร่างกายของเฉินผิง ขณะที่เขาล้มเหลวในการเบี่ยงเบนคลื่นของพลังดาบ
ทันใดนั้น กระบี่พิฆาตมังกรก็ส่งเสียงดังราวกับว่ามันกำลังจะระเบิด
เฉินผิงไม่สนใจบาดแผลที่ทิ่มแทงตามร่างกายของเขาและกำกระบี่เอาไว้แน่น เขาสัมผัสได้ถึงความสับสนอลหม่านของพลังวิญญาณภายในกระบี่พิฆาตมังกร
ชั่วพริบตาต่อมา พลังดาบที่อึดอัดและเสาแสงหายไปอย่างกะทันหัน
ร่างของเฉินผิงร่วงหล่นจากกลางอากาศ
เขาพยายามใช้พลังวิญญาณเพื่อชะลอการร่วงหล่น แต่ดูเหมือนว่ามันได้ถูกผนึกเอาไว้
เฉินผิงพยายามประคับประคองตัวเองจากการร่วงหล่นอย่างรุนแรง ก่อนที่ร่างของเขาจะกระแทกพื้น กระบี่พิฆาตมังกรก็มีชีวิตจิตใจของมันเอง มันหลุดออกจากมือของเขาก่อนจะพุ่งตัวมาหยุดและวางตัวอยู่ใต้เท้าของเฉินผิง
เขาโยกเยกไปมาสองถึงสามครั้งแต่ก็สามารถทรงตัวได้ในที่สุด
กระบี่พิฆาตมังกรค่อยๆ ร่อนลงสู่พื้นพร้อมกับพาเฉินผิงลงมาอย่างปลอดภัย ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกายด้วยความยินดี
หากเป็นเช่นนี้ เขาจะสามารถบินด้วยกระบี่ของเขาในไม่ช้า สุสานดาบกลายเป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมในการเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับกระบี่พิฆาตมังกรของเขา
เฉินผิงร่อนลงบนพื้นอย่างนิ่มนวล แทนที่จะตรวจดูบาดแผลของตน เขากลับรีบกอดกระบี่พิฆาตมังกรด้วยความซาบซึ้งใจพร้อมกับจูบมัน เขาเริ่มตระหนักว่ากระบี่นั้นน่าทึ่งกว่าที่เขาเคยจินตนาการไว้มาก
กระบี่พิฆาตมังกรนี้จะอยู่ทรงพลานุภาพเพียงใดเมื่อมันได้ดูดซับวิญญาณดาบของดาบมารเข้าไป?
เฉินผิงชำเลืองมองไปรอบๆ และสังเกตว่าดาบสามเล่มบนพื้นได้หายไปแล้ว เขายืนรออยู่รอบๆ แทนที่จะเดินจากไป ควรมีผู้อาวุโสอีกคนปรากฏตัวขึ้นในตอนที่อาคมแห่งดาบได้ถูกทำลายลงไม่ใช่หรือ?
เฉินผิงรู้สึกงุนงงอย่างมาก ชายชราผู้นี้คือใคร? ทำไมเขาต้องชดใช้บาปของเขา?
ถึงกระนั้น เขาก็ไม่มีเวลาครุ่นคิดถึงคำถามเหล่านั้น ถ้าฉันไม่กลับออกไปโดยเร็ว หูหม่าซือก็จะจากไปโดยไม่มีฉัน และถ้าเขาบอกกู่หลิงเอ๋อร์และสาวๆ ว่าฉันตายในสุสานดาบล่ะก็ ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะทำเรื่องบ้าๆ บอๆ อะไร!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...