หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1828

เฉินผิงชี้กระบี่พิฆาตมังกรของเขาขึ้นไปบนท้องฟ้า ลำแสงสีเขียวพุ่งออกมาจากกระบี่—นั่นคือวิญญาณดาบของกระบี่พิฆาตมังกร

ลำแสงสีเขียวพุ่งเข้าหาดาบมารและเริ่มลอยอยู่เหนือมัน ในวินาทีถัดมา ก็มีพลังสีดำพวยพุ่งออกมาจากดาบมาร

เมื่อเห็นพลังสีดำ ริมฝีปากของเฉินผิงก็โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม นั่นคือวิญญาณดาบของดาบมาร และเพียงไม่นานลำแสงสีเขียวและสีดำก็เข้าพัวพันกัน

แต่ดาบมารนั้นทรงพลังมาก แม้ว่ากระบี่พิฆาตมังกรเองจะเป็นดาบวิญญาณโบราณ แต่มันก็ยังไม่เติบโตเต็มที่ ดังนั้นมันจึงไม่สามารถดึงศักยภาพออกมาได้อย่างเต็มที่และไม่สามารถได้เปรียบเหนือวิญญาณดาบของดาบมาร

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ตื่นตระหนก ดวงตาของเขายังคงส่องประกายแวววับ เขาพุ่งตัวไปที่ดาบมารเล่มนั้นเพื่อคว้ามันก่อนที่จะยืนนิ่งอยู่บนก้อนหินขนาดใหญ่

กริ๊ก!

เฉินผิงตวัดนิ้วบนดาบมาร จนวงแหวนผลึกได้หลุดออกมาก่อนที่มันจะแตกออกเป็นสองส่วน

ดาบมารที่ไม่มีวิญญาณดาบนั้นก็ไม่ต่างอะไรไปจากดาบธรรมดา

หลังจากที่ใบมีดของดาบมารหักลง พลังสีดำซึ่งได้รับชัยชนะในการต่อสู้กับลำแสงสีเขียวก็ค่อยๆ หรี่แสงลงอย่างเห็นได้ชัด วิญญาณดาบของกระบี่พิฆาตมังกรจึงใช้โอกาสนี้เพื่อกลืนกินวิญญาณดาบของศัตรู

ลำแสงสีเขียวเติบโตขึ้นเรื่อยๆ และพลังดาบภายในสุสานดาบก็ถูกดูดซับเข้าไปอย่างรวดเร็ว

จากนั้นพืชพรรณต่างๆ ก็เริ่มเติบโตบนดินแดนที่แห้งแล้งและสุสานดาบก็หายไป

กระบี่พิฆาตมังกรได้มาถึงระดับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ และนั่นทำให้เฉินผิงรู้สึกตื่นเต้น

ในขณะเดียวกัน ชายชราที่ยืนอยู่ห่างๆ ตกตะลึงหลังจากได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาไม่คิดเลยว่าเฉินผิงจะจัดการกับดาบมารที่พวกเขาใช้ทั้งชีวิตเพื่อผนึกมันไว้เป็นเวลาหลายร้อยปีได้อย่างง่ายดาย

ชายชราถอนหายใจ

เฉินผิงเก็บกระบี่พิฆาตมังกรของเขา แล้วเดินเข้าไปหาชายชราก่อนจะถามขึ้น “คุณเป็นใครครับ?”

ชายชราค่อยๆ ลุกขึ้นยืนและพูดด้วยความโล่งใจว่า “ฉันคือเจ้าสำนักของสำนักดาบปรัศนี”

“แล้วคนที่สวมเสื้อคลุมสีดำก่อนหน้านี้คือใครกันครับ?”