หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1829

“ตอนนี้ดาบมารถูกทำลายแล้ว ในที่สุดพวกเราก็สามารถก้าวเข้าสู่ชีวิตหลังความตายได้เสียที...”

ชายชราจ้องมองเฉินผิง รอยยิ้มจางๆ กระจายไปทั่วใบหน้าของเขาขณะที่เขาค่อยๆ หายไปในอากาศ

เมื่อคิดว่าความโลภเพียงชั่วขณะก็สามารถทำลายล้างทั้งสำนักได้! เฉินผิงถอนหายใจออกมา

จากนั้นเฉินผิงก็เดินทางกลับออกมาจากสุสาน แต่ก็พบว่าหูหม่าซือไม่ได้อยู่ในจุดเดิมที่เขารออยู่เสียแล้ว

เฉินผิงใช้เส้นทางเดิมกลับออกไปอย่างช่วยไม่ได้เพียงลำพัง

ในขณะเดียวกัน หูหม่าซือกำลังนั่งอยู่ในซากปรักหักพังโบราณท่าทางดูสิ้นหวัง

“ฉันคิดว่าเราควรกลับไป ฉันยังต้องคิดหาวิธีบอกข่าวกับผู้หญิงเหล่านั้นที่รออยู่ที่โรงแรม ผู้ชายคนนั้นปรารถนาเพื่อประโยชน์ของตัวเองมากเกินไป ทั้งๆ ที่เขารู้ว่าผู้หญิงทุกคนกำลังรอเขา แต่เขาไม่เคยเรียนรู้ที่จะทะนุถนอมพวกเขาเลย ความกล้าหาญบางอย่างได้ผลักดันให้เขาเดินเข้าไปด้านใน ช่างเป็นการกระทำที่โง่เขลาและฆ่าตัวตายจริงๆ” เขากล่าวกับฟ่านเจียงและคนอื่นๆ

“มะ-ไม่มีทาง... เฉินต้องไม่ตาย! เขาสัญญาว่าจะรักษาพ่อของฉัน!”

น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของแอนนา ถ้าเฉินผิงตาย ใครกันจะรักษาพ่อของเธอได้?

"คุณหูหม่าซือ ไม่มีทางที่คุณเฉินจะตายง่ายๆ เช่นนั้นหรอกครับ จริงมั้ย? คุณเห็นเขาตายด้วยตาของคุณเองหรือเปล่าครับ?”

ฟ่านเจียงไม่มั่นใจว่าเฉินผิงจะพบกับความตายเร็วเช่นนี้ เหนือสิ่งอื่นใด อีกฝ่ายยังถึงบุตรแห่งมังกร

“คุณสงสัยฉันงั้นเหรอ? ข้างในไม่มีอะไรนอกจากอันตราย เขาจะไม่มีทางทำสำเร็จ” หูหม่าซือปฏิเสธอย่างมั่นใจ

ทันใดนั้น เก๋อหยู่หานก็พูดขึ้นว่า “ฉันเองก็คิดว่าเฉินผิงจะต้องรอดออกมาได้”

ในทางกลับกัน หูหม่าซือไม่กล้าหักล้างความคิดเห็นของเก๋อหยู่หานเพราะเขาตระหนักดีถึงตัวตนของเก๋อหยู่หาน เขาจึงไม่กล้ารุกรานผู้หญิงคนนั้นแม้แต่น้อย

"ดี ในเมื่อพวกคุณไม่เชื่อฉัน เราทุกคนสามารถรอที่นี่ได้อีกสองสามวัน ถ้าถึงตอนนั้นเรายังไม่เห็นเฉินผิงกลับมา เราจะออกจากที่นี่ เราไม่สามารถอยู่ที่นี่ชั่วนิรันดร์หรอกนะ จริงมั้ย?”

หูหม่าซือรู้สึกโกรธ

ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนั้น เสียงของเฉินผิงก็ดังขึ้นจากด้านหลัง “ใครบอกว่าผมตายแล้ว? หูหม่าซือคุณยังไม่เห็นลมหายใจเฮือกสุดท้ายของผมเลยนะ จริงมั้ย? คุณกำลังสาปแช่งผมอย่างนั้นเหรอ?”

“เฉินผิง!”

วินาทีที่เฉินผิงเดินเข้ามา แอนนาเป็นคนแรกที่พุ่งเข้าไปหาเขาอย่างตื่นเต้น “ฉันรู้ว่าคุณยังมีชีวิตอยู่!”

“ให้ตายสิ! คุณนี่หนังเหนียวเหลือเกิน! พลังดาบภายในสุสานดาบนั้นทรงพลังมาก แต่คุณก็ยังรอดออกมาได้”

หูหม่าซือค่อนข้างประหลาดใจที่เห็นเฉินผิง

ขณะที่สาวๆ กำลังพูดคุยกันอยู่ จู่ๆ เฉินผิงและพรรคพวกก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู

เสียงบ่นและความไม่พอใจที่มีต่อเฉินผิงหายไปทันทีที่สาวๆ เห็นเขา พวกเธอพุ่งเข้าไปหาเขา โหยหาอ้อมกอดจากชายที่พวกเขาคิดถึง

ถึงกระนั้นพวกเธอก็ยังอายเกินกว่าจะลงมือเนื่องจากมีผู้คนมากมายอยู่รายล้อม

“คิดถึงฉันบางมั้ย?” สาวๆ แกล้งเฉินผิง

เขาจ้องมองไปที่สาวๆ ที่อยู่ตรงหน้าเขาและยิ้มให้ "มานี่ทุกคน ผลัดกันเข้ามาแล้วผมจะกอดพวกคุณแต่ละคนให้แน่นเลย”

“หึ! ฝันไปเหอะ! พวกเราอย่าสนใจเขาเลย”

เสียงเย้ยดังขึ้นพร้อมกับคำพูดของเสี่ยวหลานขณะที่เธอกลอกตาไปมา

เก๋อเจียอี๋พูดแทรกขึ้น “ใช่แล้ว! เขาสมควรได้รับโทษจากการทิ้งเราไว้ข้างหลัง”

จากนั้นสาวๆ ก็ต่างกลับไปที่ห้องของพวกเธอ อย่างไรก็ตาม เฉินผิงสามารถบอกได้ทันทีว่าทุกคนล้วนเป็นห่วงเขา

หูหม่าซือหน้าเขียวด้วยความอิจฉาเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น