“ฉันเห็นการแสดงความรักในที่สาธารณะมามากพอแล้ว! ฉันกลับไปหาที่รักของฉันบ้างดีกว่า”
หูหม่าซือพึมพำขึ้น จากนั้นเขาก็รีบเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง
เฉินผิงและกลุ่มไม่ได้อ้อยอิ่งอยู่ที่เกาะหมีขาวนานนัก พวกเขาขึ้นเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวไปยังเมืองหลวงของฉวงกั๋วกับแอนนาเพื่อรักษารอสพ่อของเธอ
ในตอนแรก หูหม่าซือไม่มีความตั้งใจที่จะเข้าร่วมการเดินทางที่เหลือ แต่หลังจากแอนนาได้กล่าวว่าสตรีชาวฉวงกั๋วนั้นงดงามและจิตใจโอบอ้อมอารีย์ เขาก็เปลี่ยนใจทันทีและกระตือรือร้นในเรื่องนี้
ทันทีที่พวกเขามาถึงฉวงกั๋วและลงจากเครื่องบิน พวกเขาได้รับการต้อนรับจากขบวนอันยิ่งใหญ่ มันเหลือเชื่อมาก! มันเจ๋งมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์!
รถโรลส์รอยซ์กว่าสิบคันมารอรับแอนนาและคนอื่นๆ มียามองครักษ์จำนวนหลายร้อยคนคอยรักษาความสงบเรียบร้อยในสถานที่นั้น
คนทั่วไปย่อมไม่สามารถมีผู้ติดตามที่มากมายเช่นนั้นได้
แต่ความประหลาดใจของพวกเขาไม่ได้จบลงเพียงแค่นั้น เมื่อพวกเขามาถึงบ้านของแอนนา พวกเขาก็ต้องตกตะลึงไปอีกขั้น
บ้านของแอนนาเป็นปราสาทที่มีพื้นที่กว้างใหญ่เกินกว่าพันเอเคอร์
สาวๆ ตื่นตาตื่นใจกับปราสาทอันงดงาม ด้วยความตื่นเต้น พวกเขาจึงเริ่มถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก
แอนนาจัดแจงหาคนมาพากู่หลิงเอ๋อร์และสาวๆ ไปเที่ยวชมรอบๆ ปราสาท ในขณะที่เธอแต่งตั้งคนรับใช้อีกคนหนึ่งเพื่อรอรับหูหม่าซือเป็นการส่วนตัว
หลังจากนั้น เธอได้พาเฉินผิงเข้าไปข้างในเพื่อพบพ่อของเธอ
ในห้องของรอส พี่ชายของแอนนา แฮโรลด์อยู่ที่นั่นแล้ว ถัดจากเขาคือพ่อมดที่สวมผ้าโพกศีรษะทุกชนิดกำลังฉีดของเหลวบางอย่างไปทั่วร่างกายของรอส
"คุณกำลังทำอะไร?"
แอนนาพุ่งเข้าใส่และผลักพ่อมดคนนั้นออกไปทันที
ทางด้านแฮโรลด์ก็ต้องผงะเมื่อเห็นแอนนา
“แอนนา! ธะ-เธอกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” เป็นคำถามเดียวของเขา
ความเดือดดาลในตัวแอนนาปะทุขึ้นราวกับภูเขาไฟ ฉันไม่เข้าใจ! ทำไมเขาถึงคิดที่จะทำร้ายพ่อของเราเพียงเพื่ออำนาจที่มากขึ้น?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...