หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1835

ณ บนเครื่องบิน เก๋อเจียอี๋ถามเฉินผิงด้วยน้ำเสียงหยอกล้อว่า “เฉินผิงทำไมคุณไม่อยู่ที่นั่นเพื่อเป็นคู่ครองของเธอละ? ปราสาททั้งหลังคงตกเป็นของคุณในไม่ช้า”

หลังจากได้ยินคำพูดของเก๋อเจียอี๋ สาวๆ ที่เหลือก็หันมามองที่เฉินผิง

“เฉินผิง ตอนที่ดยุคขอให้คุณอยู่ต่อ คุณไม่รู้สึกอยากอยู่ต่อสักนิดเลยเหรอ” เสี่ยวหมินเอ่ยถาม

เสี่ยวหรูหัวเราะและแหย่เฉินผิง “ฉันเดาว่าเป็นพี่เฉินผิงน่าจะอายที่จะยอมรับเพราะพวกเราทุกคนอยู่ที่นี่ ถ้าไม่เช่นนั้นเขาจะต้องอยู่ที่นั่นต่อเพื่อเป็นคู่ครองของเธออย่างแน่นอน ยังไงแอนนาก็เป็นถึงเจ้าหญิงเชียวนะ”

“เด็กๆ อย่างพวกคุณรู้อะไรบ้าง? ผมจะสละทั้งผืนป่าไปเพียงเพื่อต้นไม้ต้นเดียวได้ยังไงกัน?”

เฉินผิงมองดูกลุ่มสาวๆ ขณะที่เขากำลังพูด

หลายคนหน้าแดงกับคำพูดของเขา

อย่างไรก็ตาม หูหม่าซือกลับพูดขึ้นอย่างเศร้าใจ “คุณไม่ได้สูญเสียป่าไป แต่ผมสูญเสียต้นไม้ที่แข็งแรงไปสองต้น...”

เขาเกือบจะร้องไห้ออกมา

ทุกคนต่างหัวเราะเมื่อมองไปที่เขา

สิ่งแรกที่เฉินผิงทำเมื่อกลับมาที่จิงตู คือสอบถามว่ามีข่าวคราวอะไรคืบหน้าเกี่ยวกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้หรือไม่

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เฉินผิงจะพบกับหลงอู่ เขาเห็นว่าหลงซิงซูกลับมาจากเกาะเกาะเผิงไหลแล้ว

“ทำไมคุณถึงกลับมาจากเกาะเผิงไหลล่ะ หลงซิงซู” เฉินผิงถามอย่างสับสน

จากการคำนวณของเขา หลงซิงซูและคนอื่นๆ ไม่น่าจะสามารถบรรลุถึงระดับเจ้ายุทธ์ได้เร็วขนาดนี้

“เฉินผิง เกาะเผิงไหลไม่เหมาะแก่การฝึกบำเพ็ญฌานอีกต่อไป มันเริ่มมีสิ่งแปลกๆ เกิดขึ้นและผู้คนจำนวนมากเสียชีวิตที่นั่น แม้ว่าตู้หนานจะพยายามจูงใจให้ผู้คนมาที่นี่ แต่ก็มีอีกหลายคนที่ออกจากเกาะไปแล้ว” หลงซิงซูอธิบาย

“สิ่งแปลกๆ? สิ่งแปลกๆ อะไร?”

หรือเป็นเพราะฉันได้นำเอามารโลหิตไปจากเกาะเผิงไหล?