หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1836

ขณะนี้กระบี่พิฆาตมังกรของเขาได้เข้าสู่ระดับอาวุธศักดิ์สิทธิ์แล้ว

นอกจากนี้ ด้วยร่างของมารโลหิต เฉินผิงจึงมีความมั่นใจเต็มที่ในการเอาชนะศึกนี้

ตราบใดที่เขาใช้ของสองสิ่งนี้ให้เป็นประโยชน์ เฉินผิงก็แน่ใจว่าเขาสามารถกำจัดสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้

“ตกลง ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”

หลงซิงซูพยักหน้า

เฉินผิงได้กลับไปพักผ่อนที่ห้องของเขา แม้หลายคนต้องการพบเขาเมื่อรู้ข่าวว่าเขากลับมาแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม เฉินผิงกลับปฏิเสธคำขอของพวกเขาทั้งหมด

ข่าวการกลับมาของเฉินผิง ได้ยินไปถึงหูของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ทันที

เจ็ดนักรบเสื้อคลุมสีเงินรมดำนั่งอยู่ในมุมต่างๆ ของห้อง ขณะที่หนิงจื้อนั่งอยู่ด้านหน้าด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

หนิงจื้อสวมเสื้อคลุมทองแดงรมดำ อย่างไรก็ตาม เหล่าคนใส่เสื้อคลุมเงินรมดำอีกเจ็ดคนก้มศีรษะลงด้วยความเคารพเมื่อเห็นเขา

อัตตาของหนิงจื้อสูงขึ้นเมื่อเขาเห็นวิธีที่คนทั้งเจ็ดปฏิบัติต่อเขา

“เฉินผิงกลับมาแล้ว แกหาคิดวิธีที่จะเอาชนะเขาได้หรือยัง? เขาจะต้องสร้างปัญหาให้กับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้อย่างแน่นอน นอกจากนี้ ท่านต้าเหนิงต้องการร่างกายของเขา พวกแกทุกคนต้องคิดหาหนทางโดยเร็ว” หนิงจื้อพูดอย่างเย่อหยิ่ง

“ท่านทูตมาร เราจะพยายามจับเฉินผิงให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ พวกเรามีกันตั้งเจ็ดคน และเรามีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ถึงสองชิ้น เฉินผิงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเราอย่างแน่นอนครับ” เหล่าต้ากล่าวกับหนิงจื้อด้วยความเคารพในขณะที่เขาลุกขึ้น

แม้ว่าหนิงจื้อจะยังหนุ่มและเป็นเพียงระดับชุดคลุมทองแดงรมดำ แต่เหล่าต้าและคนอื่นๆ ก็ต้องเคารพเขา ทูตมารชอบร่างกายของหนิงจื้อ และตอนนี้ก็ได้ครอบครองร่างกายของเขาแล้ว ดังนั้นระดับเสื้อคลุมเงินรมดำจึงต้องเชื่อฟังคำสั่งของเขา

"ตกลง ฉันให้เวลาพวกแกสามวันเท่านั้น หากจับตัวเขาไม่ได้ภายในสามวัน แกจะถูกลงโทษ”

เหล่าต้าส่ายศีรษะ

“เหล่าต้า ทำไมเราไม่รอเขาล่ะ? เมื่อเขาปรากฏตัว เราจะจับตัวเขาทันที” เหล่าซานกล่าว

“คุณคิดหรือว่าเฉินผิงเป็นแค่คนธรรมดาที่จะยอมให้เราจับได้ง่ายๆ? เราจะต้องต่อสู้กับเขาอย่างแน่นอน หากเกิดความวุ่นวายขึ้นผู้คนก็จะล้มตายเป็นจำนวนมาก คุณคิดว่ารัฐบาลจะนิ่งเฉยอย่างงั้นเหรอ? นอกจากนี้ ท่านต้าเหนิงยังสั่งเราไม่ให้ต่อต้านรัฐบาลก่อนที่พลังวิญญาณของเขาจะฟื้นตัว” เหล่าลิ่วกล่าวเตือน

“แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ? เราทำแบบนั้นก็ไม่ได้ ทำแบบนี้ก็ไม่ได้ เราจะรอให้เฉินผิงมาหาเราเองอย่างนั้นเหรอ?” เหล่าอู่บ่นออกมาด้วยความรู้สึกรำคาญเล็กน้อย

ในขณะนั้นเอง มีความโกลาหลเกิดขึ้นที่ทางเข้าของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ เหล่าต้าจึงสั่งให้เหล่าอู่ออกไปข้างนอกและตรวจสอบดู

เหล่าอู่พยักหน้าก่อนที่จะออกไป