พวกเขากำลังครุ่นคิดอย่างหนักว่าจะจับเฉินผิงมาได้อย่างไร พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเฉินผิงจะส่งคำเชิญมาให้พวกเขาแทน
"เกิดอะไรขึ้น?" เหล่าต้าถาม
“ดูสิเหล่าต้า ผู้ชายคนนั้น เฉินผิงกำลังยั่วยุเรา เจ้าโง่นั้นช่วยให้เราไม่ต้องไปหาเขา”
เหล่าอู่ส่งคำเชิญประลองท้าทายไปยังเหล่าต้าอย่างตื่นเต้น
เมื่อมองไปที่คำเชิญประลอง เหล่าต้าก็หัวเราะออกมา “เฉินผิงไม่สามารถตำหนิเราได้ ในเมื่อเขาเองก็ปรารถนาความตายอยู่แล้ว หลังจากพรุ่งนี้ สัญลักษณ์สีเงินบนเสื้อคลุมสีดำของเราจะถูกแทนที่ด้วยสีทอง”
อีกทางด้านหนี่ง หลงซิงซูได้กลับไปที่สำนักมังกรเพื่อรายงานกับเฉินผิง ว่าเขาส่งคำเชิญท้าประลองได้สำเร็จแล้ว
“เฉินผิง ผมคิดว่าเราควรจะส่งคนไปที่นั่นเพิ่มในวันพรุ่งนี้ เผื่อว่ามีอะไรเกิดขึ้น”
หลงซิงซูกลัวว่าเฉินผิงจะถูกเอาเปรียบในสนามประลอง
"ไม่เป็นไรหรอก ผมยังมีงานอย่างอื่นให้พวกคุณทำ” เฉินผิงพูดอย่างเรียบเฉย
หลงซิงซูรู้สึกสงสัย “มันคืออะไรครับ เฉินผิง?”
“นำผู้คนไปที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ จงเอาชนะและพิชิตพวกมันในวันพรุ่งนี้ในระหว่างการประลอง ผมไม่ต้งอการเห็นพวกเขาในจิงตูอีกต่อไป”
หลงซิงซูรู้สึกตื่นเต้นทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น "ไม่มีปัญหาครับ! ปล่อยให้หน้าที่ของผมเองครับ"
การเอาชนะและพิชิตสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้นั้นจะต้องจัดการให้เรียบร้อยราบคาบ
ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไป มันจะต้องถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์อย่างแน่นอน
ไม่นานหลังจากที่หลงซิงซูจากไป หูหม่าซือก็มาหาเฉินผิงด้วยความประหลาดใจ
"หูหม่าซือ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ในเวลานี้แทนที่จะอยู่กับผู้หญิง” เฉินผิงถามอย่างสงสัย
“เฉินผิง มีคนต้องการพบคุณ” หูหม่าซือตอบ
"ไม่ล่ะ ผมได้บอกไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าปฏิเสธการเยี่ยมเยียนทั้งหมดในวันนี้”
เฉินผิงส่ายศีรษะของเขา
หูหม่าซือพูดออกมาด้วยสีหน้าและท่าทางที่ดูเคร่งเครียด “ฟังนะ คุณต้องพบกับคนผู้นี้ ถ้าคุณไม่พบเขาล่ะก็มิตรภาพของเราจะจบลงที่นี่”
เฉินผิงมองดูหูหม่าซืออย่างไม่เชื่อสายตา
"หูหม่าซือ คนๆ นั้นเป็นคนในครอบครัวของคุณหรือเปล่า?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...