พวกเขาต้องการร่างกายของเฉินผิง ซึ่งหากเขาตายไปคงต้องสูญเสียมูลค่าไปอย่างมหาศาล
“ตกลง ฉันเข้าใจแล้ว” เหล่าเอ้อตอบพร้อมพยักหน้า
เขาก้าวไปข้างหน้าและชี้ดาบไปที่เฉินผิงพร้อมพูดจาเย้ย “แฟนของแกดูบอบบาง แต่เธอก็สามารถทนต่อการเฆี่ยนตีได้ดีจริงๆ! แกเห็นวิดีโอนั่นแล้วใช่มั้ย? เธอไม่แม้แต่จะส่งเสียงร้องออกมาสักแอะเลย!”
เฉินผิงหรี่ตาลงขณะที่รังสีสังหารอันแรงกล้าพุ่งผ่านร่างของเขา
“ฉันจะทำให้แกต้องเสียใจกับทุกสิ่งที่แกทำลงไป...” เมื่อเขาพูดจบ กระบี่พิฆาตมังกรก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นในมือขวาของเขา
ทุกคนในบริเวณนั้นต่างสัมผัสได้ถึงพลังอันรุนแรงและความกระหายเลือดที่แผ่ซ่านออกมาจากกระบี่
เนื่องจากเฉินผิงได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับกระบี่พิฆาตมังกรแล้ว วิญญาณดาบภายในกระบี่จึงสามารถรับรู้ได้ถึงความโกรธและความกระหายเลือดของเขา
เช่นเดียวกับผู้ถือครอง กระบี่พิฆาตมังกรไม่ต้องการอะไรนอกจากกำจัดศัตรู
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ดาบของเหล่าเอ้อเริ่มสั่นเล็กน้อยราวกับว่ามันเกรงกลัวต่อกระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิง
“ระ-รับไปซะ!” เขาคำรามอย่างกระวนกระวายพร้อมพุ่งตัวเข้าใส่เฉินผิง
ฉันต้องชิงลงมือก่อนที่ความกลัวจะเข้าครอบงำฉัน! ฉันจะต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างมากหากฉันยอมจำนนต่อความกลัวในการต่อสู้! ฉันต้องโจมตีก่อนเพื่อควบคุมการต่อสู้นี้! มีโอกาสที่ฉันจะแพ้ถ้าฉันปล่อยให้เขาเคลื่อนไหวก่อน และฉันจะไม่มีทางยอมให้มันเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!
เขาพุ่งตัวไปราวกับลูกธนูที่พุ่งขึ้นไปในอากาศ พลังดาบของเหล่าเอ้อส่งเสียงดังหวีดหวิวอย่างรุนแรงขณะที่เขาพุ่งเข้าใส่เฉินผิงด้วยพลังทั้งหมดที่มี
แทนที่จะตั้งท่าเตรียมพร้องเพื่อป้องกันตัวเอง แต่เฉินผิงกลับเหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรของเขาเบาๆ และส่งคลื่นพลังอันรุนแรงไปยังทิศทางของเหล่าเอ้อ
อย่างไรก็ตาม พลังงานดาบของเหล่าเอ้อนั้นคมกริบและรุนแรงเช่นกัน ดังนั้นมันจึงสามารถแทงผ่านคลื่นพลังกระบี่ของเฉินผิงได้อย่างง่ายดาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...