หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1846

“ดูเหมือนฉันจะประเมินแกต่ำเกินไป เจ้าหนุ่ม” เหล่าต้าพูดด้วยความโกรธ

เขาหันไปทางสมาชิกเสื้อคลุมเงินดำและคำราม “เหล่าซาน! เหล่าซื่อ! เหล่าอู่! ร่วมทีมกันและกำจัดเขาซะ!”

ไอ้สารเลวนั่นแสร้งทำเป็นอ่อนแอในตอนแรกเพื่อหลอกให้ฉันลดการป้องกันลง และฉันก็ตกหลุมพราง! เหล่าเอ้อต้องตายอย่างน่าสยดสยองเพราะความผิดพลาดของฉัน ฉันต้องล้างแค้นให้ได้! พวกเขาทั้งสามน่าจะสามารถกำจัดเขาได้อย่างง่ายดาย! ไม่มีทางที่เขาจะเอาชนะทั้งสามคนได้ด้วยตัวคนเดียว!

“แก ไอ้สารเลว! ฉันจะฆ่าแกและล้างแค้นให้เหล่าเอ้อ!” เหล่าอู่คำรามขณะที่เขาเหวี่ยงดาบไปที่เฉินผิง

เหล่าซานและเหล่าซื่อ ก็โจมตีเฉินผิงในเวลาเดียวกัน

เห็นได้ชัดว่าสมาชิกเสื้อคลุมสีเงินรมดำฝึกฝนวิชาร่วมกันเป็นปะจำ พวกเขาสามารถเข้าโจมตีร่วมกันได้อย่างพร้อมเพรียงเหมาะสม

แม้ต้องเผชิญกับการโจมตีโดยสมาชิกเสื้อคลุมสีเงินรมดำสามคนพร้อมๆ กัน แต่เฉินผิงก็ไม่มีความตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย เขายกกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นเพื่อป้องกันการโจมตีของเหล่าอู่ ทันใดนั้นการโจมตีด้วยกำปั้นเหล็กของเหล่าซานก็มาถึงหน้าอกของเขา

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะดึงกระบี่กลับคืนและกระโดดถอยร่นไปด้านหลังเพื่อหลบหมัดที่พุ่งเข้ามา

แต่ทว่าไม่ทันที่เขาจะได้ตั้งตัว ปลายแส้เก้าส่วนก็บินมาทางเขา มันเปล่งแสงสีทองขณะที่มันปะทะเข้ากับร่างเกราะทองคำของเขา สิ่งต่อมาที่เฉินผิงรับรู้ได้ก็คือ เกล็ดของร่างเกราะทองคำก้อนใหญ่ของเขาได้หายไป

“ฮ่า! มาดูกันสิว่าแกจะหลบการโจมตีของเราได้อีกมั้ย!” เหล่าซื่อตะโกนพร้อมด้วยสายตาอันดุร้าย เขาเหวี่ยงแส้เก้าส่วนเพื่อโจมตีอีกครั้งจากมุมอื่น ในขณะที่เหล่าอู่เงื้อดาบหวังฟันเข้าที่ขาของเฉินผิงในเวลาเดียวกัน

เหล่าซาน กระโดดขึ้นไปในอากาศและเหวี่ยงกำปั้นเหล็กลงมาจากด้านบน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาพยายามฆ่าเฉินผิงด้วยการผสมผสานการโจมตีเข้าด้วยกัน

ด้วยความปรารถนาที่จะล้างแค้นให้เหล่าเอ้อ พวกเขาทั้งสามจึงลืมคำแนะนำของทูตมาร

ฝูงชนต่างมองดูสถานการณ์อย่างตึงเครียดจากด้านข้าง

ทูตมารซึ่งครอบครองร่างของหนิงจื้อในขณะนั้น ขมวดคิ้วและบ่นพึมพำ “ไอ้พวกโง่! ท่านต้าเหนิงกุดหัวพวกมันแน่ถ้าพวกมันฆ่าเขา!

“เราควรเตือนพวกเขามั้ยครับ ท่านทูตมาร” หนิงจื้อถาม

ช่างมันเถอะ... คอยดูว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป ทูตมารตอบ

ตู้ม!