หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1847

ใบหน้าของเหล่าต้าบูดบึ้งขณะที่ได้ยินเสียงการสนทนาของฝูงชน

เขาอดคิดไม่ได้ว่าเฉินผิงมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวเพียงใด ถึงขนาดที่ว่าคนสามคนไม่แม้แต่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้

พวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นระดับขุนพลยุทธ์ขั้นสูง และเหล่าต้าคือผู้ที่อยู่ในระดับสูงสุด

หากพวกเขามีเวลามากกว่านี้ พวกเขาทั้งหมดคงสามารถบรรลุความก้าวหน้าและกลายเป็นระดับปราชญ์ยุทธ์ได้สำเร็จ

ถึงกระนั้นแล้ว ด้วยความสามารถเช่นนี้พวกเขาทั้งสามก็ยังไม่สามารถเอาชนะเฉินผิงได้

ความสามารถที่เฉินผิงได้แสดงออกมานั้นเป็นเพียงความสามารถของขุนพลยุทธ์ระยะกลางเท่านั้น

หนิงจื้อซึ่งกำลังมองดูสนามประลอง เขามีสีหน้าที่เคร่งเครียดไม่แพ้กัน

เขาคิดว่าเขาสามารถเอาชนะเฉินผิงได้อย่างแน่นอนเพราะการฝึกฝนมาอย่างหนัก แต่การได้เห็นเฉินผิงเอาชนะสมาชิกเสื้อคลุมสีเงินรมดำสามคนได้นั้นทำให้ความมั่นใจพังทลายหายไป

ทูตมารซึ่งอยู่ในร่างของหนิงจื้อพูดขึ้นทันที อะไรกัน? ความมั่นใจของคุณก็ได้รับผลกระทบด้วยงั้นรึ?

หนิงจื้อไม่พูดอะไรและพยักหน้าเท่านั้น หลังจากต่อสู้กับเฉินผิงมาเป็นเวลานาน เขาคิดมาเสมอว่าตัวเขาเองเป็นผู้มีพรสวรรค์และฉลาดล้ำที่สุด

เขาจะไม่มีวันพ่ายแพ้ให้กับการแข่งขันครั้งนี้

ถึงกระนั้น เขามักจะพ่ายแพ้อย่างเจ็บปวดทุกครั้งที่ต่อสู้กับเฉินผิงและเขาเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

ตอนนี้หนิงจื้อได้เห็นแล้วว่าเฉินผิงสามารถเอาชนะสมาชิกเสื้อคลุมสีเงินรมดำสามคนซึ่งเป็นถึงระดับขุนพลยุทธ์ขั้นสูงได้ แม้ว่าเฉินผิงจะอยู่ในขั้นกลางเท่านั้น และนั่นทำให้เขารู้สึกลำบากใจเป็นอย่างมาก

คุณคงอยากรู้ว่าทำไมเฉินผิงถึงแข็งแกร่ง และเขาสามารถต่อสู้กับคนพวกนั้นที่อยู่เหนือกว่าระดับของเขาได้ยังไง ใช่มั้ย? ทูตมารถาม

"ใช่ครับ เพราะอะไร? ทำไมเฉินผิงถึงเก่งกว่าพวกเขาทุกคน?” หนิงจื้อรู้สึกสับสน

เป็นเพราะร่างกายที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา ฉันอยากบอกให้รู้ไว้ก่อนว่า ร่างกายของคนๆ หนึ่งสามารถกำหนดระดับการบำเพ็ญฌานของคนๆ นั้นได้ เฉินผิงมีร่างกายที่ไม่เหมือนใครและมีร่างแท้จริงมังกรทองมนุษย์ธรรมดาจะไปเทียบกับเขาได้อย่างไรล่ะ?

ทูตมารพูดอีกครั้งเมื่อเห็นสีหน้าผิดหวังของหนิงจื้อ อันที่จริงแล้ว ร่างกายของคุณก็ไม่เหมือนมนุษย์ทั่วไปเช่นกัน...