หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1848

ผู้คนที่เฝ้าดูต่างเย้ยหยันและดูถูกสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ทำในสิ่งที่ไร้ยางอาย

อย่างไรก็ตาม เสื้อคลุมสีเงินรมดำกับไม่สนใจแม้แต่น้อย พวกเขาไม่สนใจว่าคนอื่นพูดอะไร เพราะสิ่งสำคัญที่สุดคือจับเฉินผิงให้ได้

ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นพวกเขาทั้งห้าพุ่งเข้ามา

กระบี่พิฆาตมังกรในมือของเขาส่งเสียงครวญอย่างต่อเนื่องราวกับว่ามันเองก็กำลังรู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน

เฉินผิงปล่อยพลังกระบี่เก้าเงา และร่างกายของเขาค่อยๆ เริ่มแยกร่างออกมา

แม้ว่าเฉินผิง จะไม่ได้ฝึกฝนเงาที่เก้าสำหรับวิชากระบี่เก้าเงาของเขา แต่กระบวนท่าทั้งหมดยังคงฝังแน่นและเป็นธรรมชาติ

ตอนนี้มีเฉินผิงถึงหกคนอยู่ในเวทีประลอง แต่ละคนล้วนกวัดแกว่งกระบี่พิฆาตมังกร พวกเขาพร้อมเผชิญหน้ากับสมาชิกเสื้อคลุมสีเงินรมดำทั้งห้าคน

พลังแห่งมังกรและมังกรทองตัวเล็ก กำลังหมุนวนรอบกระบี่พิฆาตมังกร

สิ้นเสียงคำรามของเฉินผิง ร่างเงาทั้งหกก็ตวัดกระบี่ออกไปพร้อมกัน พวกเขาปล่อยคลื่นพลังกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวออกมาปกคลุมไปทั่วเวทีประลอง

ครืน...

สมาชิกเสื้อคลุมสีเงินรมดำทั้งห้าคนหน้าซีดเมื่อเห็นพลังกระบี่นั่น พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าร่างเงาของเฉินผิงจะสามารถปลดปล่อยพลังกระบี่อันน่าสะพรึงกล้วเช่นนี้ได้

ร่างเงาส่วนใหญ่มักจะไม่มีแรงกระตุ้นหรือเคลื่อนไหวได้ พวกมันไม่มีพละกำลังหรือพลังโจมตี

แต่ทว่าสำหรับร่างเงาของเฉินผิงแล้วหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ พวกมันเหมือนกับเฉินผิงทุกประการอีกทั้งยังมีพลังเช่นเดียวกับเขา

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือพวกเขาต้องเผชิญกับเฉินผิงหกคน

สมาชิกเสื้อคลุมสีเงินรมดำทั้งห้าตื่นตระหนกและป้องกันตัวเองจากพลังกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวด้วยความสามารถทั้งหมดที่พวกเขามี

เฉินผิงทะลุผ่านร่างเงาของเขาด้วยความเร็วแสงในพริบตา

ไม่มีใครสามารถมองออกว่าร่างใดคือเฉินผิงตัวจริง และร่างใดคือร่างเงาของเขา

โครม!