เหล่าอู่พยักหน้าตอบรับและคว้าด้ามของดาบที่หักออกมา ด้ามนั้นปล่อยรัศมีพลังที่มีลักษณะเป็นแสงสีเขียวจางๆ
แสงสีเขียวนั้นค่อยๆ กลายสภาพเป็นคมมีดของดาบขณะที่เหล่าอู่ถือมันเอาไว้
ประกายแสงหายไปและอาวุธในมือของเหล่าอู่ก็เสร็จสมบูรณ์ มันเปล่งรัศมีพลังอันโหยหวนออกมา
ที่ด้านหลังของดาบมีวงแหวนขนาดใหญ่สามวง ทุกครั้งที่กวัดแกว่งดาบ วงแหวนสัมผัสกับใบมีดและส่งเสียง
ในขณะเดียวกัน เหล่าต้าก็มีสนับมือทองเหลืองอยู่ในมือ พร้อมด้วยหนามแหลมบนสนับมือส่องแสงเป็นประกาย
ทุกคนถูกปกคลุมด้วยรัศมีที่น่าสะพรึงกลัวราวกับว่าภูเขาขนาดมหึมากำลังกดทับร่างกายของพวกเขา
นี่คืออาวุธศักดิ์สิทธิ์ มันอาจจะดูธรรมดาแต่ก็สามารถทำให้ผู้คนคลั่งไคล้ได้
ตระกูลศิลปะการต่อสู้จำนวนมากแทบไม่เคยมีโอกาสได้ครอบครองอาวุธศักดิ์สิทธิ์แม้แต่ชิ้นเดียวตลอดชีวิตของพวกเขา
หากตระกูลศิลปะการต่อสู้มีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ในครอบครอง พวกเขาสามารถไปถึงจุดสุดยอดของยุทธภพได้อย่างแน่นอน
นี่คือคุณค่าของอาวุธศักดิ์สิทธิ์
ฝูงชนทั้งหมดแทบกลั้นหายใจกับการปรากฏตัวของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองชิ้น
แม้ว่าเฉินผิงจะทรงพลังเพราะการโจมตีครั้งเดียวจากเขาก็สามารถเอาชนะยอดฝีมือระดับขุนพลยุทธ์พร้อมกันทั้งห้าคนได้อย่างสบายๆ ด้วยการปรากฏตัวของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ เทพีแห่งชัยชนะจึงพุ่งไปที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ในตอนนี้
ความแข็งแกร่งของพลังระดับขุนพลยุทธ์จะเพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อพวกเขามีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ และตอนนี้พวกเขามีด้วยกันถึงสองชิ้น
เฉินผิงจะรับมือกับพวกเขาได้อย่างไร?
เฉินผิงมองไปที่อาวุธศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ แม้จะสงบนิ่งแต่ภายในหัวใจของเขากำลังเร่าร้อนด้วยความหลงใหล
กระบี่พิฆาตมังกรในมือของเขาส่งเสียงพึมพำ และแสงบนกระบี่ก็สว่างขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...