หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1851

กระบี่พิฆาตมังกรถูกทั้งสามจับอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เหล่าอู่เล็งดาบระดับปราชญ์ยุทธ์ของเขาไปที่เฉินผิง เขาฟันมันลงอย่างไร้ความปราณีและแสงสีเขียวของดาบก็พุ่งออกมา

เฉินผิง เห็นการเคลื่อนไหวของเหล่าอู่ เมื่อไม่มีอาวุธ เขาจึงทำได้เพียงใช้ร่างของมารโลหิตเป็นอาวุธ

ร่างของมารโลหิตเริ่มแกว่งไปมาในอากาศพร้อมกับเสียงคำรามของเฉินผิง

แกร๊ง!

สิ่งที่ตามมาหลังจากเสียงดังกังวาน คือพลังดาบที่ผลักร่างของมารโลหิตกลับไปยังที่ที่มันจากมา

ในเวลาเดียวกัน เหล่าชีซึ่งกำลังถือดาบทรงกลมพุ่งตัวเข้าหาเฉินผิง ขอบคมของดาบนั้นได้ตัดแหวกอากาศออกอย่างรุนแรง จนเกิดเสียงระเบิดดังขึ้นเป็นชุด

เฉินผิงกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที ปล่อยให้ดาบทรงกลมเคลื่อนผ่านใต้เท้าของเขาไป จากนั้น เขาก็จับขาทั้งสองข้างของมารโลหิตก่อนจะเหวี่ยงมันเข้าใส่เหล่าชี

ฝูงชนมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดังลั่น เฉินผิงใช้ร่างของมารโลหิตเป็นอาวุธอย่างงั้นหรือ?

พวกเขาไม่เคยเห็นใครต่อสู้ด้วยวิธีที่แหวกแนวเช่นนี้มาก่อน

มารโลหิตเป็นวีรบุรุษที่มีความทะเยอทะยานเมื่อหลายพันปีก่อน เขาคงรู้สึกโกรธมากหากรู้ว่าร่างของเขาถูกใช้เป็นอาวุธ

ในขณะเดียวกัน บนหอสังเกตการณ์ โจวเจี๋ยสังเกตเห็นว่าเฉินผิงเลือกที่จะใช้ร่างของมารโลหิตเป็นอาวุธ ความเสียใจและความสิ้นหวังปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ ในขณะที่ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของเธอ ช่างเป็นอะไรที่เสียของจริงๆ!

“ระวัง เหล่าชี!” เหล่าต้ากล่าวเตือน สนับมือสีทองเหลืองทั้งสองข้างของเขาเปล่งแสงพราว เขาเหวี่ยงหมัดตรงไปยังทิศทางของเฉินผิง รัศมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งเข้าหาอีกฝ่ายทันที

เฉินผิงไม่ยอมแพ้ เขาโบกร่างของอสูรโลหิตไปในอากาศราวกับว่ามันยังมีชีวิตอยู่

ลมกระโชกแรงพัดผ่านชั้นบรรยากาศ ภายใต้การควบคุมของเฉินผิง พื้นที่ทั้งหมดของเวทีประลองเริ่มสั่นสะเทือนและแกว่งไปมา

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

เหล่าต้าเหวี่ยงรัศมีพลังหมัดอันน่าสะพรุ่งเข้าใส่เฉินผิงเป็นระลอกๆ แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะอีกฝ่ายใช้ร่างของมารโลหิตสกัดกั้นพวกมันไว้

แกร๊ง!