หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1852

ในตอนนั้นเฉินผิงมีกระบี่อยู่ในมือข้างขวา ขณะที่มารโลหิตในมือข้างซ้ายถูกนำมาใช้เป็นโล่กำบัง เขาตบกระบี่ระดับปราชญ์ยุทธ์ลงบนร่างของมารโลหิตอย่างแรง ก่อให้เกิดเสียงแตกหักดังไปทั่วทั้งอาณาบริเวณ

นักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำทั้งสามคนรู้สึกขบขันกับการกระทำของเขา

“ตายเสียเถอะ!” เมื่อมีกระบี่ระดับปราชญ์ยุทธ์เอาไว้ในครอบครองและร่างของมารโลหิตเป็นโล่กำบังของตน เฉินผิงจึงไม่ต้องกังวลว่าจะพ่ายแพ้ให้นักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำทั้งสามคนอีกต่อไป

เฉินผิงเหวี่ยงกระบี่ระดับปราญ์ยุทธ์กลางอากาศ จากนั้นกระบี่ก็พลันเปล่งแสงที่พุ่งไปหานักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำทั้งสามคน

ลำแสงสีเขียวที่แผ่ออกมามีพลังมากกว่าตอนที่เหล่าอู่ครอบครองเสียอีก สาเหตุสำคัญอยู่ที่อาวุธศักดิ์สิทธิ์กำลังจะสัมผัสกับรัศมีของนักรบระดับปราชญ์ยุทธ์ในท้ายที่สุด เมื่อมีแรงสนับสนุนจากพลังมังกรในตัวเขา กระบวนท่าเดียวจากเฉินผิงได้ปลดปล่อยแสงสว่างหลายสิบสายจากกระบี่ระดับปราชญ์ยุทธ์

เมื่อเหล่าอู่เห็นว่ากระบี่ระดับปราชญ์ยุทธ์ที่เฉินผิงครอบครองอยู่มีพลังมากมายขนาดไหน เขาก็มีสีหน้าอึมครึม โดยมีความคิดต่างๆ ผุดขึ้นในสมอง

อาวุธชนิดเดียวกันกลับทรงพลังมากยิ่งขึ้นเมื่ออีกคนใช้มัน เช่นนี้ก็หมายความว่าพลังของฉันเทียบไม่ได้เลยกับพลังของเฉินผิงเลยงั้นเหรอ?

เมื่อเหล่าต้าเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็แค่นเสียง จากนั้นแสงสว่างที่ทำเอาตาพร่าลายก็ฉายออกมาจากสนับมือที่อยู่บนมือของเขาอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเขาก็เล่นงานฉินผิงด้วยพลังโจมตีอยู่หลายครั้ง ขณะที่ลำแสงสายแล้วสายเล่าพุ่งใส่ฝ่ายหลัง ลำแสงสีเขียวตกสู่พื้นเมื่อเข้ามาสัมผัสกับพลังโจมตีของเหล่าต้า ดูเหมือนว่าอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่เหล่าต้าครอบครองจะมีพลังมากทีเดียว

“ไม่เลวเลยนี่ ดูเหมือนว่าแกคงต้องมอบอาวุธศักดิ์สิทธิ์ในมือตัวเองให้ฉันเสียแล้วล่ะ” เฉินผิงกล่าว เขาชูกระบี่ระดับปราชญ์ยุทธ์ขึ้นมาอีกครั้งแล้วแผดเสียงร้อง ลำแสงสีทองรอบตัวเขาค่อยๆ แรงกล้าขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่พลังมังกรกลับหลั่งไหลเข้าสู่อาวุธอย่างรวดเร็ว

ก่อนหน้านี้นับว่าเป็นครั้งแรกที่เฉินผิงเคยใช้กระบี่ระดับปราชญ์ยุทธ์เลยก็ว่าได้ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าควรจะคาดหวังอะไรดี ทว่ายามนี้ดูเหมือนว่าเขาจะมีความเข้าใจในอาวุธที่กำลังถืออยู่แล้ว

“ฉัวะ!” เฉินผิงร้องตะโกน แสงสว่างทะลุทะลวงขนาดความสูงเพียงไม่กี่ฟุตต่างพุ่งออกมาจากกระบี่ระดับปราชญ์ยุทธ์ แสงสว่างพร่างพรายระยับจับตาจับใจทุกผู้คน

ขณะที่เฉินผิงตวัดกระบี่ลง คมกระบี่ขนาดมหึมาก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับพันชิ้น จากนั้นก็พุ่งเข้าใส่นักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำ

คมกระบี่ก็ราวกับพายุหมุนที่โอบล้อมคู่ต่อสู้ของเฉินผิงอย่างรวดเร็วจากข้างบน

นักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำทั้งสามคนไม่มีทางเลือกนอกเสียจากต้านทานด้วยพลังทั้งหมดที่พวกเขามีอยู่

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

“ฉันขอดูหน่อยเถอะว่าพวกแกจะสามารถต้านทานพลังโจมตีของฉันได้นานสักแค่ไหนกัน...” ขณะที่เขาตวัดกระบี่ระดับปราชญ์ยุทธ์มาทางพวกเขาอีกครั้ง เฉินผิงก็มีน้ำเสียงเย็นชาขึ้นมาทันที

คมกระบี่ที่กำลังจะสกัดการโจมตีของทั้งสามคนเริ่มที่จะพร่างพรมลงมาติดๆ กันอีกครั้ง

เมื่อคนเหล่านั้นเห็นเช่นนั้น พวกเขาก็จวนจะสิ้นชีพอยู่แล้ว

เหล่าอู่ไม่สามารถต้านทานพลังกดดันได้อีกต่อไปแล้ว เขาจึงกระอักเลือดออกทางปากพลางล้มหงายหลัง

คมกระบี่ทะลุผ่านร่างของเขา หลงเหลือไว้เพียงรอยโรคและแผลบาดเจ็บมากมายนับไม่ถ้วน

“เหล่าอู่!” เหล่าต้าหน้าเปลี่ยนสีเป็นอันมาก เมื่อเขาขยับไปทางเหล่าอู่พลางพยายามปกป้องเหล่าอู่จากอันตรายของพลังโจมตีราวกับฝูงตั๊กแตนจากกระบี่ ก็ทำให้สนับมือที่อยู่บนมือของเขาส่องแสงอยู่ไม่หยุดหย่อน

ในขณะนั้นเอง ดาบวงพระจันทร์ในมือของเหล่าชีก็กลายเป็นถ้าธุลี เพราะไม่สามารถต้านทานพลังโจมตีอันไร้ที่สิ้นสุดได้