หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1854

เฉินผิงรู้ว่าวิญญาณได้ยึดร่างของเหล่าต้าแล้ว

“หึ แกสมควรจะตายไปเสียตั้งนานแล้ว แต่แกกลับทำให้ยุทธภพต้องวุ่นวาย วันนี้ฉันจะกำจัดแกให้สิ้นซาก”

เมื่อพูดจบ เฉินผิงก็สับเปลี่ยนกระบี่ระดับปราชญ์ยุทธ์เป็นกระบี่พิฆาตมังกร

เขารู้สึกราวกับว่าตนเองสามารถใช้กระบี่มังกรทำอะไรก็ได้ที่ต้องการ

“ฉันยินดีแลกชีวิตของตัวเองเพื่อเปิดประตูแห่งนรก!” เหล่าต้าร้องตะโกนขึ้นมา

ชั่วอึดใจต่อมา บรรดาสมาชิกระดับเสื้อคลุมเงินรมดำต่างคุกเข่าลงพร้อมกัน จากนั้นแสงสว่างก็กระจายไปทั่วพื้นข้างใต้ด้วยความเร็วสูงจนกระทั่งพวกมันปกคลุมไปทั่วทั้งสนามประลองยุทธ์

ทีแรกเขาก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก หลังจากนั้นไม่นานพื้นดินก็สั่นสะเทือนและหมอกดำก็ผุดขึ้นกลางอากาศจากทั่สทุกซอกทุกมุม จากนั้นก็มีคนตระหนักได้ถึงความผิดแกติบางอย่าง

ครืน!

หมอกดำม้วนพัดมาจากทั่วทุกสารทิศแล้วปกคลุมทั้งสนามประลองยุทธ์เอาไว้

ทั้งยังมีหมอกดำวนรอบฝ่าเท้าของฝูงชนพลางพันธนาการเท้าของพวกเขาไว้ราวกับโซ่ตรวน

ตอนนั้นเองที่บางคนเริ่มรู้สึกหวาดกลัว พวกเขาดิ้นรนกระเสือกกระสนและกรีดร้องสุดเสียงเพราะอยากจะหนีออกไปจากสถานที่แห่งนั้น

ใช้เวลาเพียงไม่นานพวกเขาก็รู้ว่าไม่มีทางเป็นอิสระจากหมอกดำ นอกเหนือไปจากนั้น พวกเขาก็รู้ว่าตนเองค่อยสูญเสียพลังลมปราณไปทีละน้อย

ถึงแม้ว่าจะเกิดขึ้นอย่างช้าๆ แต่พวกเขาก็ยังสัมผัสถึงมันได้

มีบางคนพยายามจะหยุดยั้งไม่ให้มันเกิดขึ้น แต่ก็เปล่าประโยชน์

ในขณะเดียวกัน รัศมีของบรรดานักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำก็ยิ่งแรงกล้ามากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วพวกมันถูกล้อมด้วยหมอกดำ

เห็นได้ชัดเลยว่าคนพวกนั้นกำลังดูดพลังลมปราณของฝูงชน

เฉินผิงขมวดคิ้วเมื่อตระหนักถึงเรื่องนั้นขึ้นมาได้ เขาไม่คาดคิดว่าคนพวกนั้นจะปลดปล่อยมนต์ดำเช่นนั้นออกมา

เขากระโจนตัวขึ้นกลางอากาศแล้วเหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกร

เขาไม่อาจปล่อยให้คนพวกนั้นลงมือต่อไปได้ มิฉะนั้นทุกคนที่นั่นคงต้องตายแน่ๆ

ฟิ้ว!