เฉินผิงรู้ว่าวิญญาณได้ยึดร่างของเหล่าต้าแล้ว
“หึ แกสมควรจะตายไปเสียตั้งนานแล้ว แต่แกกลับทำให้ยุทธภพต้องวุ่นวาย วันนี้ฉันจะกำจัดแกให้สิ้นซาก”
เมื่อพูดจบ เฉินผิงก็สับเปลี่ยนกระบี่ระดับปราชญ์ยุทธ์เป็นกระบี่พิฆาตมังกร
เขารู้สึกราวกับว่าตนเองสามารถใช้กระบี่มังกรทำอะไรก็ได้ที่ต้องการ
“ฉันยินดีแลกชีวิตของตัวเองเพื่อเปิดประตูแห่งนรก!” เหล่าต้าร้องตะโกนขึ้นมา
ชั่วอึดใจต่อมา บรรดาสมาชิกระดับเสื้อคลุมเงินรมดำต่างคุกเข่าลงพร้อมกัน จากนั้นแสงสว่างก็กระจายไปทั่วพื้นข้างใต้ด้วยความเร็วสูงจนกระทั่งพวกมันปกคลุมไปทั่วทั้งสนามประลองยุทธ์
ทีแรกเขาก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก หลังจากนั้นไม่นานพื้นดินก็สั่นสะเทือนและหมอกดำก็ผุดขึ้นกลางอากาศจากทั่สทุกซอกทุกมุม จากนั้นก็มีคนตระหนักได้ถึงความผิดแกติบางอย่าง
ครืน!
หมอกดำม้วนพัดมาจากทั่วทุกสารทิศแล้วปกคลุมทั้งสนามประลองยุทธ์เอาไว้
ทั้งยังมีหมอกดำวนรอบฝ่าเท้าของฝูงชนพลางพันธนาการเท้าของพวกเขาไว้ราวกับโซ่ตรวน
ตอนนั้นเองที่บางคนเริ่มรู้สึกหวาดกลัว พวกเขาดิ้นรนกระเสือกกระสนและกรีดร้องสุดเสียงเพราะอยากจะหนีออกไปจากสถานที่แห่งนั้น
ใช้เวลาเพียงไม่นานพวกเขาก็รู้ว่าไม่มีทางเป็นอิสระจากหมอกดำ นอกเหนือไปจากนั้น พวกเขาก็รู้ว่าตนเองค่อยสูญเสียพลังลมปราณไปทีละน้อย
ถึงแม้ว่าจะเกิดขึ้นอย่างช้าๆ แต่พวกเขาก็ยังสัมผัสถึงมันได้
มีบางคนพยายามจะหยุดยั้งไม่ให้มันเกิดขึ้น แต่ก็เปล่าประโยชน์
ในขณะเดียวกัน รัศมีของบรรดานักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำก็ยิ่งแรงกล้ามากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วพวกมันถูกล้อมด้วยหมอกดำ
เห็นได้ชัดเลยว่าคนพวกนั้นกำลังดูดพลังลมปราณของฝูงชน
เฉินผิงขมวดคิ้วเมื่อตระหนักถึงเรื่องนั้นขึ้นมาได้ เขาไม่คาดคิดว่าคนพวกนั้นจะปลดปล่อยมนต์ดำเช่นนั้นออกมา
เขากระโจนตัวขึ้นกลางอากาศแล้วเหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกร
เขาไม่อาจปล่อยให้คนพวกนั้นลงมือต่อไปได้ มิฉะนั้นทุกคนที่นั่นคงต้องตายแน่ๆ
ฟิ้ว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...