หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1855

เฉินผิงค่อยๆ ใช้กระบี่ยันตัวเองจนลุกขึ้นมาได้ เขาขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าบรรดาสมาชิดระดับเสื้อคลุมเงินรมดำไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว

เขาเหลือบมองหมอกดำที่ผุดขึ้นมาจากทุกซอกทุกมุมที่ฝูงชนกำลังกรีดร้อง ถ้าหากสถานการณ์ยังคงดำเนินต่อไป ควรทราบว่าทุกคนคงต้องตายแน่ๆ

ในขณะนั้นเอง สนามประลองยุทธ์ที่ทำหน้าที่ราวกับวงแหวนอาคมก็ดักจับทุกคนในนั้นเอาไว้

ในทางกลับกัน บรรดานักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำกลับอยู่ยงคงกระพันในวงแหวนอาคม

ทันใดนั้นเฉินผิงก็ผุดความคิดหนึ่งขึ้นมา

หมอกดำก่อให้เกิดพลังงานลบซึ่งสามารถกลายเป็นทรัพยากรในการฝึกบำเพ็ญฌานของเฉินผิง

นอกเหนือไปจากนั้น วิธีที่ดีที่สุดในการรับมือกับวงแหวนอาคมก็คือค้นหาเนตรวงแหวนและทำลายมันซะ

อีกวิธีหนึ่งคือสะกดด้วยวงแหวานอาคมขั้นสูงกว่า

เมื่อนึกได้เช่นนั้น เฉินผิงก็เก็บกระบี่พิฆาตมังกรกับร่างของมารโลหิต

เขาค่อยๆ หลับตาลงแล้วรีบปลุกกระตุ้นจิตตวิสุทธิซึ่งมีแรงมหาศาลที่ดึงหมอกดำเข้าสู่ร่างของตนเองได้

ทันใดนั้นพลังวิญญาณที่เขาสูญเสียไปก็ได้รับการเติมให้เต็ม

ในขณะเดียวกัน คาถาเวทย์ที่สำนักผนึกสวรรค์ถ่ายทอดให้เขาก็ผุดขึ้นมาในสมอง

เขาจำเป็นต้องหาทางรับมือกับวงแหวนอาคม

เมื่อสังเกตเห็นหมอกดำโดยรอบกำลังหลั่งไหลเข้าสู่ร่างของเฉินผิง เหล่าต้าก็ขมวดคิ้ว “รีบฆ่ามันซะ! อย่าให้เหลือแม้แต่ร่างเป็นอันขาด!”

ขณะที่บรรดาสมาชิกระดับเสื้อคลุมเงินรมดำกำลังจะลงมือ เฉินผิงก็พลันลืมตาขึ้นมาจนสามารถมองเห็นเพลิงพิโรธที่ลุกโชนในดวงตาของเขา

“เพลิงสวรรค์พิโรธ!”

ทันใดนั้นเฉินผิงก็ขยับนิ้วมือ จากนั้นจานปากัวก็ปรากฎขึ้นกลางอากาศ

เพลิงพิโรธแผดเผาจานปากัวพลางลุกลามครอบคลุมไปทั่วทั้งสนามประลองยุทธ์

หลังจากนั้นเปลวเพลิงก็กลืนกินหมอกดำแล้วปลดปล่อยฝูงชนจากพันธนาการทันที

เมื่อบรรดาสมาชิกระดับเสื้อคลุมเงินรมดำสัมผัสได้ถึงความร้อนจากเปลวเพลิง ก็เริ่มที่จะรู้สึกกระวนกระวายใจ