หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1856

“คุณเฉิน ขอบคุณที่ช่วยพวกเราไว้” มีคนเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางฝูงชน

ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินผิง บางทีพวกเขาอาจจะถูกศัตรูดูดพลังจนตายไปแล้วก็ได้

“คุณเฉิน ขอบคุณ!”

“ขอบคุณ...”

หลายคนเริ่มส่งเสียงแสดงความขอบคุณ

เฉินผิงพยักหน้าเบาๆ เป็นการตอบรับ

“เฉินผิง พลังของคุณเกินกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีกนะ” โจวเจี๋ยกล่าวพร้อมแววประหลาดใจเกลื่อนใบหน้า

“ผมไม่รู้ขอบเขตพลังของตัวเองเสียด้วยซ้ำไป” เฉินผิงผุดรอยยิ้มบางๆ

เมื่อปีที่ผ่านมา เฉินผิงรู้สึกว่าชีวิตของเขากำลังก้าวไปข้างหน้าราวกับมีคนวางแผนแทนเขาไว้หมดแล้ว

บางทีนี่อาจจะเป็นเส้นทางที่พ่อปูทางมาให้ฉันก็ได้ ตอนนี้ฉันได้ก้าวเข้ามาบนเส้นทางนี้แล้ว ฉันจะก้าวเดินต่อไปไม่ว่าจะยากเย็นสักแค่ไหนก็ตาม

“เอาล่ะ ตอนนี้คุณก็สะสางเรื่องของตัวเองเสร็จแล้ว คุณน่าจะมีเวลามาที่สำนักมารกับฉันแล้วล่ะมั้ง?” โจวเจี๋ยเอ่ยถาม

“ผมยังไม่ช่วยแฟนตัวเองเลยนะ ผมต้องไปจัดการเรื่องนั้นก่อน”

เฉินผิงรอไม่ไหวอีกต่อไปแล้วจึงรีบไปยังฐานที่มั่นของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้

โจวเจี๋ยส่ายหน้า แต่เธอก็ยังตามเขาไป

ตอนที่เฉินผิงมาถึงฐานที่มั่นของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ พวกมันก็ตกอยู่ภายใต้การจู่โจมจากคนของหลงซิงซูเสียแล้ว

แต่พวกเขาก็เขาไปไม่ได้ เพราะมีวงแหวนอาคมคอยคุ้มกันคุกใต้ดินเอาไว้

เมื่อมาถึงตรงหน้าภูเขาจำลอง เฉินผิงก็ค่อยๆ วางฝ่ามือลงไปบนนั้น ยันต์ก็ลอยขึ้นกลางอากาศพลางเปล่งแสงจางๆ

นั่นคือวงแหวนอาคมที่คอยคุ้มกันคุกใต้ดินเอาไว้ ทันทีที่วงแหวนอาคมปรากฏขึ้นมา เฉินผิงก็รีบตรวจดูยันต์แล้วมองเห็นเนตรวงแหวนในแวบเดียว

เฉินผิงใช้กระบี่พิฆาตมังกรในมือผ่าสะบั้นเนตรวงแหวนแล้วทำลายมันทิ้ง วงแหวนอาคมก็หายไปทั้งแบบนั้น

เฉินผิงผลักประตูคุกแล้วเปิดออก ทันใดนั้นเฉินผิงก็ถลาเข้ามา

กู่หลิงเอ๋อร์และคนอื่นๆ ก็เข้ามาเช่นกัน เนื่องจากพวกเขาไม่ได้เจอซูมานานแล้ว

ทันทีที่พวกเขาเข้ามาในคุกใต้ดิน พวกเขาก็เห็นซูอวี่ฉียังถูกขังอยู่ในห้องขังจรงหัวมุม แต่คราวนี้เธอกลับเต็มไปด้วยบาดแผล