หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1858

เขาเดินเข้ามาขอร้อง “คุณโจว ขอเพียงแค่ตอนนี้คุณสามารถยับยั้งไม่ให้แฟนของผมหายไปได้ ผมยินดีทำตามความต้องการทุกข้อของสำนักมาร ไม่ว่าคุณอยากได้อะไรผมก็จะยกให้”

แต่โจวเจี๋ยกลับส่ายหน้า “ไม่มีใครสามารถยับยั้งเรื่องนั้นได้หรอกเพราะเธอไม่ได้อยู่ในพิภพแห่งนี้ ฉันเคยบอกแล้วไงว่าเธอเป็นแค่ภาพสะท้อนเท่านั้น ถ้าหากคุณยับยั้งไม่ให้แฟนของคุณหายไปเสียเดี๋ยวนี้ จะเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเธอบ้าง? ตอนที่เธอกลับมา คุณอยากมีแฟนสาวที่เหมือนกันเป๊ะสองคนรึไงกัน? คุณคิดว่าเรื่องแบบนั้นจะมีทางเป็นไปได้ไหมล่ะ?” เธออธิบายให้ฟังเพราะอยากให้เขายุติความพยายามอันเปล่าประโยชน์ของตนเอง

เนื่องจากเป็นเพียงแค่ภาพสะท้อนจากสำนึกของซูอวี่ฉี เฉินผิงจึงทำอะไรไม่ได้เลย

“ไม่ ผมปล่อยเธอไปไม่ได้” เมื่อรู้ว่าโจวเจี๋ยคงไม่สามารถกอบกู้สถานการณ์ได้ เฉินผิงก็ได้แต่หันกลับไปโอบกอดซูอวี่ฉีเอาไว้

เขาอยากจะใช้วิธีนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้ซูอวี่ฉีหายไป แต่ถึงกระนั้นก็เป็นความพยายามอันเปล่าประโยชน์

“เฉินผิง อย่าเป็นแบบนี้สิ ฉันยังไม่ตายหรือว่าหายไปตลอดกาลสักหน่อย ถ้าหากฉันเป็นแค่ภาพลวงตาจริงๆ งั้นคุณก็ควรจะปล่อยฉันไปนะ คุณต้องร่าเริงเข้าไว้เพื่อจะได้ช่วยร่างของฉันออกมายังไงล่ะ เรื่องนั้นน่าจะเป็นเรื่องสำคัญของคุณไม่ใช่รึไงกัน?”

ซูอวี่ฉีลูบแก้มของเขา

เฉินผิงจับมือเธอเอาไว้พลางกล่าวว่า “ผมสัญญา ผมสัญญาว่าจะต้องช่วยคุณให้ได้ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม”

ซูอวี่ฉียิ้มให้เขายิ้มให้เขาแล้วค่อยๆ เลือนลางจางหายไป

ไม่เหลือแม้แต่รัศมี ราวกับว่าเธอไม่เคยอยู่ตรงนี้มาก่อน

เฉินผิงยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความสับสน พลางจ้องมองพื้นที่ว่างเปล่าที่อยู่ตรงหน้าของตนเองโดยไม่ขยับเขยื้อนแม้สักนิ้วเดียว