พนักงานให้บริการบนเครื่องบินรีบเข้ามาห้ามเจิ้งไค “คุณผู้ชายคะ พวกเราอยู่บนเครื่องบินกันอยู่นะคะ คุณคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่น่ะ?”
น่าเสียดายที่เจิ้งไครู้สึกไม่สบายตัวมากเสียจนเขาไม่สนใจมารยาทอีกต่อไปแล้ว เขาผลักพนักงานให้บริการบนเครื่องบินออกไปพลางถอดเสื้อผ้าออกไปแล้วถูกตัวเองกับเบาะที่นั่ง ผู้โดยสารคนอื่นๆ ต่างรู้สึกตกตะลึงอย่างที่คาดคิดเอาไว้เลย
สิ่งที่ทำให้เจิ้งไครู้สึกประหลาดใจก็คือ ตอนที่เขาถอดกางเกงออกจู่ๆ ก็หายคันทันที
นั่นคือตอนที่เขาสังเกตเห็นว่ามียันต์แผ่นหนึ่งติดอยู่ข้างหลัง
เจิ้งไคโกรธจัดและมองหูหม่าซืออย่างแฝงเจตนาร้าย ไม่ต้องนึกก็รู้ว่ายันต์มาติดอยู่ข้างหลังได้อย่างไร
“ฮ่า! ใครจะไปรู้ว่าตาแก่จะกลายเป็นผู้ใช้เวทย์เล่า? เอาไว้พวกเราลงจากเครื่องเมื่อไหร่ ฉันจะถลกมันทั้งเป็นซะเลย...” เจิ้งไคกัดฟันพูดก่อนจะสวมเสื้อผ้า
หูหม่าซือยังคงไม่สะทกสะท้านและเอาแต่มองเจิ้งไคด้วยความขบขัน
เมื่อเห็นตาเฒ่าอวดดีถึงขนาดไหน ในที่สุดโจวเจี๋ยก็เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาว่า “คุณกำลังจะประสบปัญหาหนักเพราะไปยุ่งเกี่ยวกับลูกชายคนโตของตระกูลเจิ้ง...”
“โอ้? คุณรู้จักมันด้วยเหรอ?”
“ทุกคนในเมืองหนานหูรู้จักเขากันหมดนั่นแหละ!” โจวเจี๋ยเยาะเย้ย “เจิ้งอันกั๋วพ่อของมันเป็นนายกเทศมนตรีประจำเมือง พูดง่ายๆ ก็คือตระกูลของพวกมันครองทั้งเมืองเอาไว้หมดแล้ว...”
หูหม่าซือฟังด้วยความยากจะเชื่ออย่างถึงที่สุด และแม้แต่เฉินผิงก็อดไม่ได้ที่จะลืมตามองด้วยความประหลาดใจ
“เดี๋ยวนี้ยังมีเรื่องพรรค์นี้อยู่อีกงั้นเหรอเนี่ย? ขาดก็แค่พวกมันยังไม่ได้เรียกตัวเองว่าราชาไม่ใช่หรือไงกัน? ทำไมถึงไม่มีใครก้าวเข้ามาทำอะไรสักอย่างบ้างเลยล่ะ?” เฉินผิงถาม
ตลกน่า!สมัยนี้ยังจะมีคนที่สามารถยึดครองเมืองและตั้งตนเป็นเจ้าเมืองอยู่ได้ยังไงกัน?
“เมืองชายแดนอย่างเมืองหนานหูถือว่าเป็นแดนเถื่อน การที่มีช่องว่างแห่งอำนาจเพราะไม่มีใครสามารถสละเวลามาควบคุมดูแล” โจวเจี๋ยอธิบายให้ฟัง “ตระกูลเจิ้งทำงานและอาศัยอยู่ในเมืองมาหลายปี ดังนั้นก่อนที่เจิ้งอันกั๋วจะกลายมาเป็นนายกเทศมนตรีก็เป็นเพียงแค่เรื่องของเวลาเท่านั้นแล้ว”
ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าทักษะฝีมือของเจิ้งไคไม่ได้เหนือไปกว่าระดับเจ้ายุทธ์เลย เช่นนั้นจะคู่ควรกับตระกูลที่มีอิทธิพลได้อย่างไรกัน?
ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกมันจะขโมยทรัพยากรในเมืองเอาไว้กับตัวเอง!ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ไม่น่าแปลกใจเลยที่ตระกูลเจิ้งจะร่ำรวยและมีอิทธิพล!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...