หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1861

เฉินผิงมีนิมิตอย่างหนึ่ง อาณาจักรลับเป็นอีกมิติหนึ่งที่ถูกเปิดขึ้นมา ถึงแม้ว่าจะเป็นสถานที่ที่เกิดขึ้นเอง แต่ก็ไม่ใช่มิติเดียวกันจึงหมายความว่าไม่มีความขัดแย้งกันแต่อย่างใด

“คุณโจว ผมสงสัยว่าอาณาจักรลับของสำนักมารเป็นหนึ่งในแปดมหาอาณาจักรลับใช่หรือเปล่า?”

เฉินผิงรู้ว่าตระกูลเก๋อมีประตูแห่งอัคคี ขณะที่คฤหาสน์จื้อเสี่ยวมีประตูแห่งอสนี เขาอยากรู้ว่าสำนักมารอยู่ในอาณาจักรลับใดกันแน่

โจวเจี๋ยรู้สึกตกใจกับคำถามของเฉินผิง เธอมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

“ฉันรู้สึกประหลาดใจที่คุณรู้จักแปดมหาอาณาจักรลับด้วย ข้อมูลเป็นความลับมากเสียจนแม้แต่เบื้องบนของยุทธภพก็มีน้อยคนนักที่จะล่วงรู้ ดูเหมือนฉันจะประเมินคุณต่ำไปเสียแล้ว!”

โจวเจี๋ยรู้สึกทึ่งกับความเข้าใจในรายละเอียดที่เฉินผิงมีเกี่ยวกับอาณาจักรลับ

เฉินผิงผุดรอยยิ้มเก้อกระดาก “ผมบังเอิญรู้จักบางตระกูลภายในอาณาจักรลับและมีโอกาสได้ไปเยือนถึงอาณาจักรอยู่สองครั้ง”

ในยามนั้น สายตาที่โจวเจี๋ยมองเฉินผิงก็เปลี่ยนไปมากอย่างเห็นได้ชัด

“อาณาจักรลับของสำนักมารไม่ใช่หนึ่งในแปดมหาอาณาจักรลับ ตำนานเล่าขานกันว่าระหว่างศึกแห่งทวยเทพ เซียนสวรรค์ใช้แปดเอกลักษณ์เพื่อทำให้แปดเอกลักษณ์พวกนั้นเป็นที่หลบภัยสำหรับเหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญญาณ อาณาจักรลับของพวกเราถือกำเนิดขึ้นมาจากหลายสำนัก ในแง่ของขนาดและความมั่นคง มีความแข็งแกร่งน้อยกว่าแปดมหาอาณาจักรลับอยู่มาก ถึงกระนั้นอาณาจักรลับของพวกเราก็เป็นอาณาจักรลับในความหมายที่แท้จริงตามตัวอักษร แปดมหาอาณาจักรลับเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ดังนั้นจึงไม่อาจเปรียบเทียบกันได้” โจวเจี๋ยอธิบายให้ฟัง

“ผมเข้าใจแล้วล่ะ...” เฉินผิงผงกศีรษะอย่างครุ่นคิด จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่านอกเหนือจากแปดมหาอาณาจักรลับ ก็ยังมีอาณาจักรลับขนาดเบ็กกว่าอีกมากมายที่มีสำนักหรือตระกูลอยู่ภายใต้อำนาจของพวกเขาด้วย

หลังจากบินอยู่เรื่อยๆ นานสามชั่วโมง ในที่สุดเครื่องก็ร่อนลงจอดในเมืองหนานหู

เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจว่าเมืองเล็กๆ เช่นนั้นมีท่าอากาศยานอยู่จริงๆ ด้วยเหรอ

เมื่อลงจากเครื่องบินแล้ว เจิ้งไคก็ถลึงตามองหูหม่าซือ แต่ฝ่ายหลังกลับไม่สนใจเขาเลย

ขณะที่คนกลุ่มหนึ่งเดินออกจากท่าอากาศยาน เจิ้งไคก็ยังคงตามรั้งท้ายพวกเขาไป