หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1870

หวือ!

ก่อนที่หลิวจวี่ชื่อจะทันรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น แขนขวาของเขาที่ถือกระบี่อีกครึ่งเอาไว้ก็ถูกฟันเข้าที่ไหล่ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากเสียจนหลอดเลือดยังไม่ทันมีเวลาให้เลือดออกเลย คนที่ยืนอยู่รอบตัวเขาสามารถมองเห็นเนื้อหนังและกระดูกของเขาผ่านบาดแผลที่เปิดอยู่ได้อย่างชัดเจน ช่างเป็นภาพชวนสยองที่ได้พบเห็นอย่างแท้จริง

เลือดมาจากสาดกระเซ็นออกมาจากบาดแผลประมาณไม่กี่วินาทีให้หลัง จากนั้นความเจ็บปวดรุนแรงก็ทำให้หลิวจวี่ชื่อถึงกับแผดร้องออกมาสุดเสียง

เมื่อเห็นเช่นนั้น ทุกคนต่างผงะอึ้งด้วยความตกตะลึง แม้แต่โจวเจี๋ยก็รู้สึกยากจะเชื่อสายตาตนเองอยู่บ้าง

จากนั้นเฉินผิงก็ชูกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นมาแล้วชี้ปลายกระบี่มาที่หน้าผากของหลิวจวี่ชื่อ

สิ่งที่ต้องทำก็คือแทงกระบี่ผ่านกะโหลกศีรษะของหลิวจวี่ชื่อ

ผู้คนรอบตัวพวกเขารีบลุกขึ้นแล้วล้อมเฉินผิงเอาไว้ ขณะที่พวกเขาจ้องเขม็งมาที่เขานั้น พวกเขาก็เต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร

โจวเจี๋ยเกรงว่าเรื่องราวจะยิ่งบานปลายไปกันใหญ่จึงพยายามพูดคุยกับเฉินผิง “คุณเฉิน ได้โปรดใจเย็นลงก่อน! ถ้าหากคุณฆ่าหลิวจวี่ชื่อ เช่นนั้นคุณก็จะทำลายโอกาสเดียวของตนเองที่จะได้ร่วมมือกับสำนักมาร! งั้นคุณก็คงจะไม่สามารถช่วยแฟนตัวเองได้แล้ว!”

กระทั่งเฉินผิงได้ยินโจวเจี๋ยเอ่ยถึงซูอวี่ฉีจึงทำให้เขาค่อยๆ ถอนกระบี่พิฆาตมังกรออกมาได้

หลิวจวี่ชื่อจ้องมองเฉินผิงด้วยสายตาดุดัน ก่อนที่จะนั่งลงและปล่อยให้คนมาพันแผลเอาไว้

นั่นคือตอนที่ซ่งชิงผิงปรากฏตัวพร้อมชายสวมหน้ากากที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา

ชายคนนั้นสวมใส่หน้ากากสำริดที่ดูค่อนข้างตลกซึ่งมีห่วงประดับอยู่ด้านข้าง

ฮะ... ทำไมเจ้าสำนักมารถึงต้องสวมหน้ากากด้วยล่ะ?เขาเกรงว่าจะถูกจำได้หรือไง?

“คุณเฉิน เจ้าสำนักของพวกเราสวมหน้ากากเพราะใบหน้าได้รับบาดเจ็บสาหัส” โจวเจี๋ยอธิบายด้วยเสียงแผ่วเบา