เมื่อเจิ้งไคได้ยินสิ่งที่ว่านหงพร่ำพูด เขาก็พูดงึมงำอย่างดูแคลนว่า “พ่อ พ่อเริ่มหันไปนับถือพวกต้มตุ๋นหลอกลวงมากขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? เห็นอยู่ชัดๆ ว่ามันเป็นพวกหลอกกินเงิน”
“พวกต้มตุ๋นหลอกลวงงั้นรึ?” เจิ้งอันกั๋วโกรธจัดแล้วเขาก็ตบหน้าเจิ้งไคอย่างแรง
เมื่อเจิ้งไครู้ว่าพ่อของเขาโมโหมากขนาดไหน เขาก็หวาดกลัวเสียจนพูดไม่ออก
หลังจากสงบสติอารมณ์ของตนเองได้แล้ว เจิ้งอันกั๋วก็บอกกับเจิ้งไคว่า “ไปเรียกสมาชิกอาวุโสทุกคนมา นี่อาจจะเป็นโอกาสครั้งใหญ่ของตระกูลเจิ้งก็ได้...”
เจิ้งไคไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไร แต่เขาก็ยอมไปเรียกสมาชิกอาวุโสของตระกูลเจิ้งมาแต่โดยดี
เมื่อออกจากบ้านตระกูลเจิ้งแล้ว ว่านหงไม่ได้ออกไปจากบ้านตระกูลเจิ้ง แต่เขากลับมุ่งหน้าไปทางฝั่งตะวันตกของเมืองหนานหูแทน “ใครมันจะไปรู้ว่าฉันจะพบสมุนไพรหมื่นปี? นี่เป็นโอกาสอันหาได้ยากยิ่ง!”
สีหน้าของว่านหงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น มิหนำซ้ำเขายังเร่งฝีเท้าของตนเองอีกต่างหาก
อันที่จริงแล้ว ว่านหงทราบเรื่องที่เกิดขึ้นผ่านญาณหยั่งรู้ แต่รูปลักษณ์ภายนอกของสมุนไพรก็ดึงดูดใจมากเสียจนเขาตัดสินใจที่จะปกปิดความจริงไม่ให้เจิ้งอันกั๋วได้รู้
ในขณะเดียวกัน ว่านหงก็เกรงว่าคนอื่นจะทราบเรื่องนั้นเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงบอกเรื่องตำแหน่งที่ตั้งทั่วๆ ไปของสมุนไพรให้แก่เจิ้งอันกั๋ว เพราะรู้ว่าเจิ้งอันกั๋วย่อมต้องส่งคนไปคุ้มกันพื้นที่ดังกล่าว แบบนั้นเมื่อมีตระกูลเจิ้งสอดมือเข้ามายุ่ง คนอื่นก็จะลงมืออย่างระแวดระวัง
ในทางกลับกัน ว่านหงก็ใช้เคล็ดวิชาเทียนเหยี่ยนเพื่อตำแหน่งที่แน่ชัดของสมุนไพรแล้วจะได้เอามันไปเลย
ขณะที่ว่านหงอยู่ระหว่างทางไปทิศตะวันตก เขาก็ขว้างก้อนหินสีดำออกไปแล้วเดินไปตามทางที่ก้อนหินนำทาง
ไม่นานนัก ว่านหงก็มาถึงตรงหน้าของป่าแห่งหนึ่ง ตอนที่เขาขว้างก้อนหิน เขาก็สังเกตพบว่าก้อนหินไม่ได้เคลื่อนไปไกลอย่างที่เขาคาดคิดเอาไว้ แต่มันเพียงแค่ตกลงบนพื้นในอีกสามเมตรข้างหน้า แม้แต่เด็กสามขวบก็สามารถขว้างได้ไกลเท่านั้นเลย ฉันออกแรงขว้างมันไป แต่มันก็ไม่ได้กระเด็นไปไกลเลย!
ตอนที่ว่านหงเห็นเช่นนั้น ก็มีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา “นี่เป็นสถานที่...”
ตรงนั้นเองที่เฉินผิงเห็นชายชรากำลังร่ายคาถาแล้วโยนก้อนหินสีดำไปรอบๆ เขาดูเหมือนคนบ้าชะมัดเลย!
“ผมไม่รู้หรอก แต่ดูเหมือนว่าเขากำลังตั้งวงแหวนอาคม...” เฉินผิงไม่คิดว่าว่านหงจะโง่หรอก ดูเหมือนว่าตาเฒ่าคนนั้นกำลังตั้งวงแหวนอาคม แต่ฉันไม่เคยเห็นใครทำแบบนั้นมาก่อนเลย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...