ซ่งชิงผิงเหงื่อแตกเมื่อได้ยินที่หนิงจื้อพูด
ความคิดของชายคนนี้ช่างรอบคอบนัก! ฉันไม่จะอยากเชื่อเลยว่าเขาจะมองการณ์ไกลถึงขนาดรวมฉันไว้ในแผนการของเขาด้วย!
หนิงจื้อยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นท่าทางของซ่งชิงผิง "ไม่ต้องกังวล ต้าเหนิงจะรับรู้ถึงความพยายามของแกอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลาที่สำนักใจทมิฬเข้ายึดครองสำนักมาร”
“ขอบคุณครับ ท่านทูตมาร...”
ซ่งชิงผิงค้อมหัว เขารู้สึกว่าตัวเองกลัวเกินกว่าจะคิดเรื่องอื่นในขณะที่เผชิญหน้ากับหนิงจื้อ
ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจ เพราะเขาแฝงตัวอยู่ในสำนักมารในฐานะสายลับมาหลายปี และเขาฝึกฝนตัวเองให้สุขุมและใจเย็นในทุกสถานการณ์ แต่แล้วซ่งชิงผิงก็พบว่าอัตราการเต้นของหัวใจของเขาเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เขาเผชิญหน้ากับหนิงจื้อ
ในขณะเดียวกันในเมืองหนานหู หลายคนที่สวมชุดแบบเดียวกันกำลังตามหาใครสักคน ในขณะที่พวกเขาถือรูปถ่ายไว้ในมือ
พวกเขาทุกคนทำงานให้กับตระกูลเจิ้ง และบุคคลในภาพก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากว่านหง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...