หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1896

สรุปบท ตอนที่ 1896 แกล้งโง่: หัตถ์เทวะราชันมังกร

อ่านสรุป ตอนที่ 1896 แกล้งโง่ จาก หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม

บทที่ ตอนที่ 1896 แกล้งโง่ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ หัตถ์เทวะราชันมังกร ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย อาร์ม อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ซ่งชิงผิงเหงื่อแตกเมื่อได้ยินที่หนิงจื้อพูด

ความคิดของชายคนนี้ช่างรอบคอบนัก! ฉันไม่จะอยากเชื่อเลยว่าเขาจะมองการณ์ไกลถึงขนาดรวมฉันไว้ในแผนการของเขาด้วย!

หนิงจื้อยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นท่าทางของซ่งชิงผิง "ไม่ต้องกังวล ต้าเหนิงจะรับรู้ถึงความพยายามของแกอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลาที่สำนักใจทมิฬเข้ายึดครองสำนักมาร”

“ขอบคุณครับ ท่านทูตมาร...”

ซ่งชิงผิงค้อมหัว เขารู้สึกว่าตัวเองกลัวเกินกว่าจะคิดเรื่องอื่นในขณะที่เผชิญหน้ากับหนิงจื้อ

ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจ เพราะเขาแฝงตัวอยู่ในสำนักมารในฐานะสายลับมาหลายปี และเขาฝึกฝนตัวเองให้สุขุมและใจเย็นในทุกสถานการณ์ แต่แล้วซ่งชิงผิงก็พบว่าอัตราการเต้นของหัวใจของเขาเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เขาเผชิญหน้ากับหนิงจื้อ

ในขณะเดียวกันในเมืองหนานหู หลายคนที่สวมชุดแบบเดียวกันกำลังตามหาใครสักคน ในขณะที่พวกเขาถือรูปถ่ายไว้ในมือ

พวกเขาทุกคนทำงานให้กับตระกูลเจิ้ง และบุคคลในภาพก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากว่านหง

ว่านหงโกหกเจิ้งอันกั๋ว และไม่มีทางที่ฝ่ายหลังจะปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ

ในตอนนั้น เจิ้งไคกำลังตามหาว่านหงไปตามท้องถนน โดยมีขุนพลยุทธ์สองคนมาด้วย

“ไอ้แก่ไอ้สารเลวนั่น! ฉันจะฆ่ามันทันทีที่ฉันเจอ...” เจิ้งไคสาปแช่งเบาๆ

ในระหว่างนั้น ว่านหงกำลังดื่มชาอยู่ที่ร้านน้ำชา เขาเฝ้ารอค่ำคืนในวันถัดไปอย่างเงียบๆ เป็นเพราะสมุนไพรหมื่นปีมักจะปรากฏออกมาในคืนพระจันทร์เต็มดวง

ไม่นานก็มีชายสองคนที่สวมชุดเครื่องแบบวิ่งเข้าไปในร้านกาแฟ พวกเขาขึ้นไปชั้นบนพร้อมรูปถ่ายในมือพลางตรวจดูสถานที่นั้น คอยเพ่งมองใบหน้าของลูกค้าแต่ละคน

ว่านหงขมวดคิ้วเล็กน้อย ฉันรู้ว่าพวกเขาทำงานให้กับตระกูลเจิ้ง ต่พวกเขากำลังตามหาใคร ทำไมถึงต้องวุ่นวายแบบนี้?

ระหว่างที่ว่านหงสงสัยว่าพวกเขากำลังมองหาใคร จู่ๆ ชายคนหนึ่งก็มองไปที่ว่านหงและหันกลับมาดูรูปถ่ายในมือของเขา

ว่านหงกำลังจะวิ่งหนีเมื่อเห็นพวกเขา แต่ขุนพลยุทธ์ทั้งสองพุ่งไปข้างหน้าและหยุดเขาไว้

เมื่อมองไปที่นักสู้ทั้งสองคนและเจิ้งไคที่กำลังถลึงตามองเขา ว่านหงก็ขมวดคิ้ว

ว่านหงไม่ได้อ่อนแอ แต่ก็เป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะเผชิญหน้าโดยลำพังกับขุนพลยุทธ์สองคนกับว่านหงผู้เป็นเจ้ายุทธ์

“คุณกำลังพูดเรื่องอะไร คุณเจิ้ง? ผมไม่เข้าใจ ผมไปหลอกตระกูลเจิ้งตั้งแต่เมื่อไหร่?” ว่านหงแกล้งโง่

“ไอ้บัดซบนี่! อย่ามาทำเป็นไขสือ! แกบอกเราว่าพื้นที่คร่าวๆ ที่สมุนไพรจะปรากฏอยู่ตรงไหน แต่แกกลับแอบวางวงแหวนอาคมไว้ตรงจุดเฉพาะ! ดูเหมือนว่าแกจะวางแผนเอาไว้แล้ว แกวางแผนที่จะใช้ตระกูลเจิ้งเพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน ในขณะที่แกจะฮุบเอาสมุนไพรหมื่นปีที่ซ่อนอยู่ในวงแหวนอาคมไปเป็นของตัวเอง! ฉันพูดถูกใช่ไหม?" เจิ้งไคตะโกน เรียกร้องให้ ว่านหงตอบคำถามของเขา

ว่านหงตกตะลึง เพราะเขาไม่รู้ว่าเจิ้งไครู้แผนการของเขาได้ยังไง เขาได้ตรวจดูบริเวณรอบๆ ตอนที่เขาวางวงแหวนอาคม และตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ แล้ว

พอเห็นว่าว่านหงไม่ตอบ เจิ้งไคก็ตวาด “แกกลับไปกับฉันจะดีกว่า แล้วค่อยไปขอความเมตตากับพ่อของฉัน! เราจะได้เห็นกันว่าพ่อจะยอมยกโทษให้แกหรือเปล่า”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร